သမီးဆိုး

နန္းလံုးႀကိဳင္

                ေတာင္းဆိုး ပုလံုးဆိုးကိုသာ ပစ္ၾကရိုး ထံုးစံ ရွိေပမယ္႕ သားဆိုးသမီးဆိုးေတြကိုေတာ႕ မိဘေတြက မပစ္ရက္ မပစ္ႏိုင္ၾကဘူး ဆိုတဲ႕ စကား အတိုင္းပါဘဲ ။

ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီး အိမ္႕ဇာေသာ္  ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး လမ္းမွားကေန လမ္းမွန္ကို ၿပန္ေရာက္ဖို႕ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ သည္းခံ ေစာင္႕ဆိုင္းၿပီး ၾကိဳးစားေနတဲ႕ အေဖ တေယာက္ ပါ ။

အပ်ိဳၿဖစ္ခါစ ဆယ္႕ေၿခာက္ႏွစ္ အရြယ္ထဲ႕ အေဖ႕စကားကို နားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာစိုင္းခဲ႕တဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္သည္ အခု အသက္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္း ၿပည္႕တဲ႕အထိ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ႕ ဘ၀ကို မရရွိႏိုင္ေသး ။ 

အလုပ္သမားေလးေတြ ကားေဆးေနတာကို လွမ္းၾကည္႕ေနရင္း ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးဆိုးေလး အခု အခ်ိန္မွာ ဘယ္ဆီမ်ား ေရာက္ေနမလဲ လို႕ ေတြးေတာေနတယ္ ။

သမီး.....ရယ္...ေဖေဖ အရမ္း စိတ္ပူတာဘဲ...သမီး အသက္မွ ရွင္ေေနေသးရဲ႕လား......ေဖေဖ႕ဆီ ၿပန္လာပါကြာ.....လို႕ စိတ္ထဲမွာ ေၿပာေနမိတယ္ ။ 

ဗဟိုလမ္းမၾကီး ေပၚက “ ေသာ္..ကားေရေဆးဆီထိုး ” လုပ္ငန္းၾကီးကို ပိုင္ဆိုင္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးေလး ငါးႏွစ္အရြယ္ ကထဲက ဇနီး ၿဖစ္သူ ဆံုးပါးသြားခဲ႕တယ္ ။ သမီးကို ခ်စ္လြန္းလို႕ အလိုလိုက္ခဲ႕ရာက သမီးသည္ အသက္ ဆယ္႕သံုးႏွစ္  အရြယ္ေလာက္ ေရာက္လာတဲ႕ အခ်ိန္ ကစၿပီး သူ႕စကားကို နားမေထာင္ေတာ႕ဘဲ လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ေတာ႕တာဘဲ ။

ဦးဘေဖေသာ္သည္ ေဒါသၿပတတ္သူ တေယာက္ မဟုတ္ ။ ေအာ္ဟစ္တတ္သူလည္း မဟုတ္ ။ သမီးကို အက်ိဳးနဲ႕

အေၾကာင္းနဲ႕ ရွင္းေၿပာၿပ သင္ေပးခ်င္တဲ႕ လူတေယာက္ ။ ဒါေပမယ္႕ သူ႕သမီးက ေအးေအးေဆးေဆး သင္ၿပေၿပာၿပ ဆံုးမလို႕ မရ ။ ၿပန္မေၿပာ နားလည္းမေထာင္ ။

လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္တယ္ ။ ဆယ္႕ေၿခာက္ႏွစ္ထဲက ရည္းစား စထားသလို စီးကရက္လည္း စေသာက္တယ္ ။

အေဖ႕ စကားကို နာမေထာင္ ရံုမက ေက်ာင္းက ဆရာ..ဆရာမ..ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး တို႕ရဲ႕ စကားကိုလည္း နားမေထာင္ခဲ႕ ။

ပထမဆံုး ထားတဲ႕ ရည္းစားက ထင္ေက်ာ္ထိုက္ ဆိုတဲ႕ စစ္တပ္က ဗိုလ္မွဴး တေယာက္ရဲ႕သား ။ သမီးလိုဘဲ ဆိုးေပေတေနတဲ႕ အလိုလိုက္ခံထားလို႕ အကဲပါေနတဲ႕ဆိုးသြမ္းေနတဲ႕ ေကာင္ေလး ။

 ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ႕ ထားလိုက္တဲ႕ရည္းစားက မေရမတြက္ႏိုင္ေတာ႕ ။ သမီးဆိုးရဲ႕ နံမည္ကေတာ႕ ဘာပ်က္သလဲ မေမးနဲ႕ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ ေဆြမ်ိဳးေတြ ၾကားထဲ အေတာ္႕ကို အေၿပာအဆို ခံရတယ္ ။ ကဲ႕ရဲ႕ အၿပစ္တင္ တာလည္း ခံရတယ္ ။

ထင္ေက်ာ္ထိုက္နဲ႕ တံုးက သမီးက တအား ငယ္ေသးၿပီး ကိုယ္၀န္ေတြ ဘာေတြ ရွိသြားမွာ စိုးလို႕ ဦးဘေဖေသာ္ အရမ္း စိတ္ေတြ ပူခဲ႕တယ္ ။ သမီးကိုတားခဲ႕တယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ သမီးက နားမေထာင္ပါဘူး ။ ေကာင္ေလးရဲ႕ကားေပၚမွာ တခ်ိန္လံုး ပါပါသြားတယ္ ။

မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဦးဘေဖေသာ္ကို ဖုန္းဆက္ေၿပာၾက လာလည္းေၿပာၾကတယ္ ။

ေခ်ာ႕ေၿပာလည္း မရ ေၿခာက္ေၿပာလည္း မရ ..အိမ္႕ဇာေသာ္က လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာဘဲ ။ ေကာင္ေလးက သူ႕အေဖကားကို ေမာင္းတာ ဘာၿမန္သလဲ မေမးနဲ႕ ။ ယဥ္ထိန္းရဲေတြ တားလည္း ရပ္မေပးဘူး ။ တခါမွာ အေနာက္က ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္နဲ႕ လိုက္ၿပီး ဖမ္းေတာ႕လည္း သူ႕အေဖရဲ႕ နံမည္နဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္ကို မေခ်မငံနဲ႕ မေလးမစားနဲ႕ ေၿပာလို႕အေတာ္ေလး ေၿဖရွင္းၾကရတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္႕သမီးအိမ္႕ဇာေသာ္က ေကာင္ေလးရဲ႕ကားေပၚမွာ ။

တေန႕မွာ ဒီေကာင္ေလးက တၿခား လူၾကီးသားေတြနဲ႕ ကားၿပိဳင္ေမာင္းရင္း အက္ဆီးဒင္႕ အၾကီးစားၾကီး ၿဖစ္တယ္။ကားေမွာက္တယ္ ။ ေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္က သူ႕အေဖ စစ္သံမွဴး တာ၀န္နဲ႕ ႏိုင္ငံၿခားတိုင္းၿပည္ေတြ ေနရေတာ႕သူ႕မွာ အေတြ႕အၾကံဳ အၿမင္ေတြ ရွိခဲ႕ေတာ႕ ကားေမာင္းရင္ ေမာင္းသူေရာ စီးသူေရာ ထိုင္ခံု ခါးပတ္ကို ပတ္ရမယ္

ဆိုတာ သိတယ္ ။ ပတ္တယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္နဲ႕ ကားေမာင္းရင္ သူေရာ အိမ္႕ဇာေသာ္ေရာ ခါးပတ္ ပတ္ၾကတယ္။အဲဒီအက်င္႕ေၾကာင္႕ ကားေမွာက္ေတာ႕ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အသက္မေသၾကဘူး ။ ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္တဲ႕ တာတူးဆိုတဲ႕ ေကာင္ေလးရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကေတာ႕ ခါးပတ္မပတ္လို႕ ကားေနာက္မွန္ကို ေဖါက္ၿပီး လြင္႕ထြက္ၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီးသြားတယ္ ။ ေကာင္ေလးလည္း ဒါဏ္ရာ ရသြားတယ္ ။ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ ၿပီးတဲ႕ေနာက္ ေကာင္ေလးရဲ႕ အေဖက ေကာင္ေလးကို ႏို္င္ငံၿခားမွာ စာသင္ဖို႕ ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္တယ္ ။

သမီးအိမ္႕ဇာေသာ္လည္း အသဲကြဲၿပီး က်န္ခဲ႕တာေပါ႕ ။ အေဖ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီး စိတ္သက္သာရာရေစဖို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီး လုပ္ကိုင္ေပးခဲ႕ေပမယ္႕ သမီးက သမီးဆိုး ။ ေအးေအး မေနႏိုင္ဘူး ။ ရည္းစား ထပ္ရတယ္ ။

ဒီတခါ ရည္းစားက ဦးဘေဖေသာ္အတြက္ ရတက္မေအးရၿပန္တဲ႕ တေယာက္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္က လုပ္လိုက္ရင္

အရာရာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္းဘဲ ။ ဒီတခါ ၿဖစ္တဲ႕ေကာင္က ခ်ာတိတ္ မဟုတ္ဘူး ။ သူ႕ထက္ အသက္ အမ်ားၾကီးၾကီးတဲ႕ လူၾကီးတေယာက္နဲ႕ ၿဖစ္တာ ။ သည္လူက မိန္းမနဲ႕ ကြဲေနတဲ႕ သေဘၤာသား ။

ဦးဘေဖေသာ္လည္း တရွက္ကြဲၿပီး မၾကာခင္ ေနာက္တရွက္ ထပ္ကြဲရၿပန္တယ္ ။

မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက လာေၿပာၾက သတိေပးၾက အၾကံေတြ ေပးၾကၿပန္တယ္ ။ သားသမီးကို ဘယ္လိုေမြးရမလဲ ဆိုတာ သင္ေပးခ်င္ၾကတာ ။ သင္သူေတြက သားသမီးေတာင္ မရွိၾကဘူး ။ စာေတြ ဖတ္ၿပီး ၾကားဖူးဖတ္ဖူးတာေတြနဲ႕ ဆရာလာလုပ္ၾကတာေလ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ကေတာ႕ အေဖေၿပာလည္း မရ ။ ေဒါသထြက္လည္း ဂရုမစိုက္ ။ သည္လူနဲ႕ တတြဲတြဲ ။ တေန႕ ည

ဖက္ပါ အိမ္ၿပန္မလာလို႕ ဦးဘေဖေသာ္လည္း ငါ႕သမီးေလးေတာ႕ အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ႕ပါဘူး ဆိုၿပီး ယူၾကံဳးမရၿဖစ္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ႕ရတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္က သေဘ္ာသားၾကီးနဲ႕ သြား အိပ္လိုက္တာ ။

ဒါနဲ႕တင္ ရပ္သြားသလား ဆိုေတာ႕ မရပ္ဘူး ။ သေဘ္ာသားၾကီးလည္း သေဘ္ာၿပန္တက္သြားေရာ အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း တေယာက္ထဲမ်ား ပ်င္းေနလို႕ မေနတတ္ဘူးလား မသိဘူး ။ ေနာက္ အသစ္တေယာက္နဲ႕တြဲၿပန္ေရာ ။ ဒီတခါက သူ႕ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ၾကီးတဲ႕ ေကာင္ေလး ။ ဒါေပမယ္႕ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္ထဲ

ေရလွည္းတြန္းစားရတဲ႕ အေၿခအေနမဲ႕ေလးနဲ႕ တြဲတာ ။ ေကာင္ေလးက ဆင္းရဲသားေလး ဆိုေပမယ္႕ သနားကမားေလး ေပါ႕ ။ ေခတ္လူငယ္ပံုစံ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ပိန္ေညာင္ေညာင္ ခါးကိုင္းကိုင္းနဲ႕ ေဆးဘဲပံု ။

ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီး အိမ္ၿပန္မလာလို႕ စိတ္ဆင္းရဲေပမယ္႕ အရင္ သေဘ္ာသားၾကီးနဲ႕တံုးကထဲက ၾကံဳဖူးခဲ႕ၿပီမို႕ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ေတာ႕တာေၾကာင္႕ နဲနဲေတာ႕ အပူေလ်ာ႕သြားတယ္ ။ တရက္က ႏွစ္ရက္ ၿပန္မလာေတာ႕လို႕ သမီး ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ လိုက္ စံုစမ္းေတာ႕ လွည္းတန္း ရပ္ကြက္ ထဲက လမ္းေလးတလမ္းထဲမွာ

ရွိေနတယ္ လို႕ တူ၀မ္းကြဲတေယာက္က ေၿပာလို႕ လိုက္သြားၾကည္႕လိုက္တယ္ ။

 ေကာင္ေလးနဲ႕ အတူတူေနေနၿပီ ။ နံေစာ္ညစ္ပတ္ေနတဲ႕ အခန္းက်ဥ္းေလးမွာ ဘာအိပ္ရာအခင္းအက်င္းမွ မရွိ ေစာင္ေတာင္ မရွိဘဲ ၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္ေနတယ္ ။ 

ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီးေလး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတာကို မၾကည္႕ရက္လို႕ လိုတာေလးေတြ ၀ယ္ေပးခဲ႕တယ္ ။ ၿပန္လာခ်င္ရင္လည္း အခ်ိန္မေရြး ၿပန္လာဖို႕ ေၿပာခဲ႕တယ္ ။ သမီးတေယာက္ထဲဘဲ လာလို႕ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မေၿပာခဲ႕ပါဘူး ။   

  တကယ္ေတာ႕ ၿပည္႕ၿပည္႕စံုစံု တသက္လံုး ေနလာခဲ႕တဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္က အဲလို ၾကာရွည္ မေနႏိုင္ပါဘူး ။ ေကာင္ေလးကို ထားခဲ႕ၿပီး အေဖ႕အိမ္ကို ၿပန္ေရာက္လာတယ္ ။

ေတာ္ေတာ္ေလး ေၿခၿငိမ္သြားတယ္ ။ သင္တန္းေတြ တက္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႕ သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ အကုန္ တက္ခိုင္းတယ္ ။

ဒါလည္း ခဏပါ ။

မိန္းမရွိတဲ႕ စာေရးဆရာလိုလို ဒါရို္က္တာလိုလို လူတေယာက္နဲ႕ ထပ္ညိၿပန္တယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သမီးကို ဘာမွ ဆံုးမလို႕လည္း မရတာေၾကာင္႕ စိတ္ပ်က္မိတယ္ ။ ဘာမွ မေၿပာလိုေတာ႕ဘူး ။

 ဒါေပမယ္႕ ဥာဏ္ေကာင္း ထက္ၿမက္တာေလးေၾကာင္႕အိမ္႕ဇာေသာ္ ဆယ္တန္းေတာ႕ ေအာင္သြားၿပီး တကၠ

သိုလ္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အဲဒီမွာ ေနာက္ထပ္ ရည္းစား တေယာက္ ထပ္ရၿပန္ေရာ ။ ဒီတခါေတာ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္က ဆင္းရဲသားနဲ႕ၿဖစ္လို႕ ရတဲ႕ ရလဒ္ကို သိသြားေလသလား မသိဘူး ။ ခ်မ္းသာတဲ႕ ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႕ ၿဖစ္ၿပန္တယ္ ။ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ မိဘေတြက အဲဒီေခတ္ရဲ႕ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးသမား အၾကီးစားေတြ( စမတ္ဂလာ ) ေတြ လို႕ ေၿပာရမယ္႕ လူလည္ေတြ ။ ကားမ်ိဳးစံု ထည္လဲစီးႏိုင္တဲ႕ ေတာ္ရံု အစိုးရအရာရွိ လူတန္းစားေတြကို ေငြနဲ႕ေပါက္ အိတ္ထဲထည္႕ထားႏိုင္တဲ႕ လူေတြေပါ႕ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဖူးဖူးမွဳတ္ ထားႏိုင္တဲ႕ေကာင္

ဆိုေတာ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ သူနဲ႕ တတြဲတြဲ ။

သည္ေကာင္ေလးရဲ႕ နံမည္က ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ ။

ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ ေရေဆးဆီထိုး ကို အၿမဲ ကားေတြ လာေဆးေနက် ။ ဒီေကာင္ေလးက ကားအသစ္ေတြ အေကာင္းစားေတြ ထည္လဲစီးၿပီး လာေဆးေနက်မို႕ ဦးဘေဖေသာ္ မ်က္မွန္းတန္းမိေနတယ္ ။ ကားေဆးေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာထိုင္ေစာင္႕ရင္း ဦးဘေဖေသာ္ ဖြင္႕ထားတဲ႕ လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ စားစရာေတြ မွာစားတဲ႕ေနရာမွာ ေငြကို ေပါေပါမ်ားမ်ား သံုးတာကိုလည္း သတိထားမိခဲ႕တယ္ေလ ။

ေငြအရွိန္နဲ႕ ေမာက္မာ ရိုင္းစိုင္းတဲ႕ အမူအရာေတြ.. လူတကာကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္ခ်င္တဲ႕ ပံုစံေတြကို ေတြ႕ရတယ္ ။

ကိုိုယ္႕သမီးက သည္အေကာင္နဲ႕မွ သြား ၾကိဳက္ရၿပန္တယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း မၾကိဳက္ေပမယ္႕ ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ

အိမ္႕...အိမ္႕......ထ......ထေတာ႕....ကိုးနာရီ ထိုးေတာ႕မယ္.....”

သဲပံု႕လာႏွိဳးလို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ မ်က္လံုးအစံုကို ၾကိဳးစားၿပီး ဖြင္႕လိုက္တယ္ ။

ညက အေလလိုက္တာ မ်ားသြားလို႕ အိပ္ေရးက မ၀ဘူး ။

ထထိုင္ၿပီး အေၾကာဆန္႕လိုက္ရင္း အလွၿပင္ေနတဲ႕ သဲပံု႕ကို “ ငါ မလိုက္လို႕ မရဘူးလား...သဲပံု႕...” လို႕ ေမးလိုက္

တယ္ ။ သဲပံု႕က “ အပ်င္းမၾကီးနဲ႕ အိမ္႕...နဲနဲပါးပါးေတာ႕ သဲပံု႕ကို လိုက္ကူအံုးမွေပါ႕...” လို႕ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး ေၿပာလိုက္တယ္ ။

၀ါးကနဲ သမ္းရင္း အိမ္႕ဇာေသာ္ ကုတင္ေပၚက ထလိုက္တယ္ ။ 

သဲပံု႕ကို သူ မွီခိုစားေနတာ ၾကာၿပီ ။ သဲပံု႕အိမ္မွာဘဲ ကပ္ေနေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။ 

သူေၿပာသလို သူ႕အလုပ္ေတြမွာ ၀ိုင္းကူသင္႕တာကေတာ႕ အမွန္ေပါ႕ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္း က လာ

ေနလို႕ ေၿပာေပမယ္႕ အဲလိုၾကီး သူနဲ႕ မေနခ်င္ဘူး ။ သဲပံု႕အိမ္မွာဘဲ ေနတယ္ ။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ၀င္ခဲ႕ၿပီး အိမ္႕ဇာေသာ္ ကိုယ္ေပၚက တီရွပ္ေလးနဲ႕ ပင္တီႏြမ္းေလးကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္တယ္ ။

သြားတိုက္ရင္း ေရပန္းကို ဖြင္႕တယ္ ။

သဲပံု႕က လတ္တေလာ အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ။

သဲပံု႕က မိဘေတြ မရွိၾကေတာ႕ဘူး ။ သူ႕ေမာင္ေလး မ်ိဳးၾကီးနဲ႕ ေနတယ္ ။ လြတ္လပ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင္႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ သူနဲ႕လာေနေနတာ ။ တခုဘဲ ။ မ်ိဳးၾကီးကို နဲနဲ သတိထားရတယ္ ။ သူက ႏွာဘူးေလး ။ ဒီခ်ာတိတ္က အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ရူးသလိုေပါသလိုနဲ႕ ကိုင္ခ်င္ ပြတ္ခ်င္တယ္ ။ ရရင္ တက္ၿဖဳတ္မယ္႕ ငတိေလး ။

သဲပံု႕က မိဘေတြရဲ႕ လုပ္ေနတဲ႕အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ေနတယ္ ။ ပန္းဆိုင္ အလုပ္ ။ ပန္းေအာ္ဒါေတြကို ကပ္စတန္မာေတြ ဆီ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ပို႕ရတဲ႕ အလုပ္ ။ ဆိုင္မွာက မကစ္တီ ဆိုတဲ႕ သဲပံု႕အမ၀မ္းကြဲ က တာ

၀န္ယူေနတယ္ ။ သူ႕ကို “ အေထြး ” ဆိုတဲ႕ အေၿခာက္မတေယာက္က ကူတယ္ ။

မကစ္တီက သဲပံု႕မိဘေတြ လက္ထက္ထဲက လုပ္ေနတာ ။ အေထြး သို႕မဟုတ္ ကိုကိုေထြးကေတာ႕ မကစ္တီ

တေယာက္ထဲ မႏိုင္လို႕ သိပ္မၾကာေသးခင္က ခန္႕ထားတာ ။ အေထြးက အေၿခာက္ပီပီ ပန္းၿပင္တာ ေတာ္တယ္။

လက္ရာေကာင္းတယ္ ။ အားကိုးရတယ္ ဆိုပါေတာ႕ ။

ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ၿပာနဲ႕ ကိုယ္အႏွံ႕ ပြတ္တိုက္ရင္း အိမ္႕ဇာေသာ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္း ၿပည္႕ခ်ိန္

သူမရဲ႕ မေရမရာ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလလြင္႕ေနတဲ႕ ဘ၀ကို မမူးတဲ႕အခ်ိန္ နည္းနည္း ၿပန္စဥ္းစားေနမိတာပါ ။

ထြားတင္းေနတဲ႕ ရင္သားၾကီးေတြကို ဆပ္ၿပာနဲ႕ ပြတ္တိုက္တဲ႕ အခ်ိန္ ဘာမွ မၿဖစ္ေပမယ္႕ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ရဲ႕

ၾကားခလယ္က ေတာင္ဂမူေလးကို ေရာက္တဲ႕ အခါမွာေတာ႕ အကြဲေၾကာင္း ႏွဳတ္ခမ္းသားႏုႏုေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြက ထိေတြ႕တဲ႕အခါ အူး.....ဟင္း ...ဆိုတဲ႕ အသံေလး အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက တိုးတိုးေလး ထြက္လာ

ၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းလွလွေလးေတြ ဖတ္ကနဲ ပြင္႕ဟ....မ်က္လံုးေတြ ပိတ္က်သြားရတယ္ ။

ဟူး ...ဒီေနရာကို ထိရင္ အိမ္႕ဇာေသာ္ မရဘူး ။ ထိၿပီးရင္း ထပ္ ထိခ်င္လာတယ္ ။ သည္ေနရာကို ေယာက်္ားတိုင္းလို တပ္မက္ၾကတယ္ ဆိုေပမယ္႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္က သူမ်ားထက္ ပိုေနမလား မသိဘူး ။ သည္ေနရာကို သူ တအားကို ၾကိဳက္တာ ။ တခ်ိန္လံုး နမ္းရွံဳ႕ခ်င္တယ္ေလ ။

လတ္တေလာ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္းနဲ႕ ညိေနတယ္ ဆိုေပမယ္႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ သူ႕ကို တကယ္ၾကီး ရင္မခံုဘူး ။

ဘဲေတြလည္း ေၿပာင္းခဲ႕တာ မ်ားၿပီ ။ ပထမဆံုးဘဲ ထင္ေက်ာ္ထိုက္ ေလာက္ေတာ႕ ဘယ္ဘဲကိုမွ အိမ္႕ဇာေသာ္မခ်စ္ခဲ႕ ရင္မခံုခဲ႕ဘူး ။

သည္အေတာအတြင္း ဗစ္တာညိဳ၀င္းက အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္းနဲ႕ တြဲေနတာ သိရက္နဲ႕ လိုက္ဖန္ေနတယ္ ။ ဗစ္တာညိဳ၀င္းက ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႕နဲ႕ စီးပြားၿပိဳင္ဖက္ေတြ ဆိုေတာ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ေစာ္ကို သူရေအာင္ ဖန္ႏိုင္ရင္ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို ေက်ာလိုက္ႏိုင္တယ္လို႕မ်ား ထင္ေနလား မသိဘူး ။

တေန႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ တာေမြအိုးရွင္းမွာ ေရွာ႕ပင္လုပ္ေနတံုး ဗစ္တာညိဳ၀င္းက လိုက္ဖန္တယ္ ။ သူက အေက်ာနဲ႕

၀င္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဖူး ။သူ႕ကိုယ္သူ အရမ္း သိမ္ေမြ႕ၿပီး အဆင္႕ၿမင္႕တဲ႕ လူဂုဏ္တန္သားတေယာက္လို ပံုစံဖမ္းၿပီး ခ်ိဳသာေပ်ာ႕ေၿပာင္း ၿပတယ္ ။

တကယ္ေတာ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္းက ၿမန္မာ မဟုတ္ဘူး ။ အင္းေလ...ၿမင္တာနဲ႕ လူတိုင္း သိပါတယ္ ။ သူတို႕က

အိႏိၵယၿပည္ေတာင္ပိုင္းက အသားမည္းမည္း ကုလားေတြ အမ်ိဳးအႏြယ္  ။ ၿမန္မာၿပည္ေပါက္ေတြေပါ႕ ။ ကုလားေပမယ္႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္းက ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေတာ႕ သူ႕ကိုယ္သူ သတယ္ ။ ေခြ်းေတြသန္ေတြနဲ႕ ဆံပင္ဆီရႊဲရႊဲနဲ႕ နံေစာ္ညစ္ပတ္တဲ႕ ကုလားမဲမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ။ အသားမည္းေပမယ္႕ သန္႕ၿပန္႕တယ္ ။ ခ်မ္းသာတဲ႕ကုလားေပါ႕ ။ ခိခိ ...။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းက သူ ဖြင္႕ထားတဲ႕ ဆိုင္သစ္တခုကို လိုက္ၾကည္႕ဖို႕ ေၿပာတယ္ ။ လက္ေဆာင္ေတြလည္း ေပးခ်င္

လို႕ေပါ႕ေလ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ လည္း သူ႕ကို ပက္ပက္စက္စက္ၾကီးလည္း ေၿပာ မလႊတ္ခ်င္ဘူး ။ သူ႕လို “ အေကာင္ ” တေကာင္က လိုရင္ သံုးဖို႕ ၾကိဳးရွည္ရွည္နဲ႕ လွန္ထားႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား ။

မရုတ္မလြန္ဘဲ ၾကည္႕ေကာင္းေအာင္ ညင္းလိုက္တယ္ ။ သူက ဇြဲမေလ်ာ႕ဘူး ။ ကားရပ္ထားတဲ႕ ပါကင္အထိ လိုက္လာတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း သဲပံု႕ကားနဲ႕လာခဲ႕တာေလ ။ 

သဲပံု႕က ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို သေဘာက်တယ္ ။

ကုလား ၿဖစ္တာက လြဲလို႕ အကုန္ေကာင္းတယ္ လို႕ ဟာသ အေနနဲ႕ ေၿပာဖူးတယ္ ။

 “ သဲပံု႕ၾကိဳက္ရင္ လုပ္လိုက္ပါလား ” လို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္က ေၿပာဖူးတယ္  ။ သဲပံု႕က “ သူက ယူ႕ကိုဘဲ ၾကိဳက္တာ....သဲပံု႕ကို မၾကိဳက္ဖူး...” လို႕ ရယ္ၿပီး ၿပန္ေၿပာတယ္ ။ 

သဲပံု႕ကား နားကို ေရာက္တဲ႕အခ်ိန္ အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေမာင္းလာတဲ႕ ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားတစီး အိမ္႕ဇာေသာ္နဲ႕သဲပံု႕

နားကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ေဒါသထြက္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္း ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းလည္း လန္႕သြားတယ္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္းက တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဖူး ။ အေဖၚေတြပါတယ္ ။ သံုးေယာက္ေတာင္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ေဟ႕ေကာင္..ဗစ္တာ.....ဒါ ဘာသေဘာလဲ....အိမ္႕က ငါ႕ရည္းစား ဆိုတာ မင္းသိသားနဲ႕ကြာ...ဘာလို႕ ေၾကာင္ေတာင္ ႏွိဳက္ခ်င္တာလဲ...စည္းေဖါက္တာလား.......” လို႕ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေဒါသၿပတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႕နဲ႕

ဖက္ အၿဖစ္ခ်င္တဲ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္း က အေနာက္ကို ဆုတ္သြားၿပီး လက္ကာၿပီး “ မဟုတ္ဘူး....ဘရာသာ...ဒီလို

မထင္နဲ႕..ခင္မင္မွဳ သက္သက္ပါ....ဘရာသာတို႕နဲ႕ အခင္မင္ မပ်က္ခ်င္ဘူး...” လို႕ ေၿပာတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ လူသံုးေယာက္က ကားေပၚက ဆင္းသြားၿပီး ဗစ္တာညိဳ၀င္း အနားကို ကပ္သြားတယ္ ။ “ ေခြးကုလား

သတိထား....ေသသြားမယ္...” လို႕ ၾကိမ္းေမာင္းၾကတယ္ ။

သည္ အၿဖစ္အပ်က္က ဗစ္တာညိဳ၀င္းနဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္း တို႕ ၾကားမွာ ပိုၿပီး တင္းမာမွဳေတြ ၿဖစ္ေစတယ္ ။ ဗစ္တာညိဳ၀င္းက အမ်ားနဲ႕ တေယာက္မို႕ ေနာက္ဆုတ္ထြက္သြားေပမယ္႕ အခြင္႕အခါေကာင္းတိုင္း ေ၈်ာ္ဂ်ီ ကို လက္စားေၿခ လက္တံု႕ၿပန္ဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ႕တာဘဲ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ကိုလည္း အၿမဲေခ်ာင္းေနၿပီး ေပၚတင္ဘဲ ေဂ်ာ္ဂ်ီ

ကို ၿဖတ္လိုက္ၿပီး သူနဲ႕ တြဲဖို႕ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ ရဲ႕ အခ်စ္ကို ရရင္ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ကမၻာတ

ပတ္ အေပ်ာ္ခရီး ေခၚသြားမယ္...လိုတာအားလံုးလည္း ၀ယ္ေပးမယ္ လို႕ ေၿပာတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္းလည္း အိမ္႕ဇာေသာ္ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ေနာက္ကို ပါသြားမွာကို စိုးၿပီး အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ပိုၿပီး ဂရုတစိုက္ ရွိလာတယ္ ။

“ အိမ္႕...ၿမန္ၿမန္ခ်ိဳး....အခ်ိန္ ကပ္ေနၿပီ . .”

သဲပံု႕က ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးကို တဘံုးဘံုးနဲ႕ ထုၿပီး ေအာ္လိုက္လို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း ေရခ်ိဳးတာကို အၿမန္အၿပီးသတ္လိုက္ရတယ္ ။ မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္နဲ႕ တကုိယ္လံုးကို ပြတ္တိုက္ရင္း သည္ မ်က္ႏွာသုတ္တဘက္နဲ႕ဘဲ ကိုယ္မွာ ပတ္စည္းလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လိုက္တယ္ ။

ပံု႕က အ၀တ္အစားးေတာင္ လဲၿပီးေနၿပီ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း အလွမၿပင္ႏိုင္ေတာ႕ ။ ရွိတဲ႕ အ၀တ္ အၿမန္ ေကာက္၀တ္ၿပီး သဲပံု႕နဲ႕ ပန္းဆိုင္ကို ထြက္ခဲ႕တယ္ ။

မမကစ္တီနဲ႕ အေထြးတို႕ ရယ္ဒီလုပ္ထားတဲ႕ ပန္းၿခင္းေတြ ပန္းစည္းေတြကို ကားေပၚတင္ရတယ္ ။ သဲပံု႕နဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္တို႕ ပန္းပို႕တဲ႕ အလုပ္ကို တေနကုန္ လုပ္ၾကရတယ္ ။

သဲပံု႕က အိမ္႕ဇာေသာ္ကို သေဘာက်တာက ပန္းၿခင္းပန္းစည္းေတြ လိုက္ပို႕ၾကတဲ႕ အခါ ေခ်ာေမာလွပၿပီး ဆက္ဆံေရး ရည္မြန္တဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဆင္းပို႕ခိုင္းတဲ႕အခါ ကပ္စတန္မာေတြက အိမ္႕ဇာေသာ္ ေၾကာင္႕ ပို ေက်နပ္ သေဘာက်ၾကတယ္ ေလ ။ 

အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ဒီဇိုင္းက ရုပ္သန္႕တယ္ မဟုတ္လား ။ ပညာတတ္ အဆင္႕ရွိအဆင္႕ၿမင္႕တဲ႕ ပံု ေပါက္ေနတယ္ လို႕ သဲပံု႕က ထင္လို႕ ။

ရည္းစားထည္လဲတြဲၿပီး အေဖကို ကန္႕လန္႕တိုက္ အိမ္မွာ မေနဘဲ လြင္႕ခ်င္တိုင္း လြင္႕တာက လြဲလို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္

က ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တယ္ ။ ခ်ိဳသာတယ္ ။ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းတယ္ေလ ။

သည္ေန႕ တေနကုန္ ပန္းလိုက္ပို႕ၾကၿပီး ဘိုက္ဆာတယ္ ညည္းေနတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အိမ္႕ဇာေသာ္ကို သဲပံု႕က 

ဆိုင္ေကာင္းေလး တခုမွာ ေကြ်းရတယ္ ။ ဆာတယ္ ေအာ္ေနေပမယ္႕ တကယ္တမ္း စားၾကေတာ႕လည္း အိမ္႕ဇာေသာ္က တအားၾကီး မစားပါဘူး ။ ၀မွာ စိုးတာေၾကာင္႕ ထိန္းၿပီး စားတယ္ ဆိုတာ သဲပံု႕ ေတြ႕ရတယ္ ။

ညေနပိုင္းမွာ အိမ္႕ဇာေသာ္က သူနဲ႕ တခ်ိန္က ၿဖစ္ခဲ႕တဲ႕ ဒါရိုက္တာ စာေရးဆရာ ဇင္မင္း၀င္း နဲ႕ ညစာ အတူတူ

စားဖို႕ ခ်ိန္းထားတယ္..သူ႕ကို ေရႊတိဂုန္ဘုရားကို လိုက္ပို႕ေပးမလား လို႕ ေမးလာလို႕ သဲပံု႕လည္း အိမ္႕ဇာေသာ္

ကို လိုက္ပို႕လိုက္ရတယ္ ။ ဇင္မင္း၀င္းနဲ႕က တခ်ိန္က အိမ္႕ဇာေသာ္က ေတာ္ေတာ္ တြဲခဲ႕ေသးတယ္ေလ ။

ဇင္မင္း၀င္းက မိန္းမ ရွိတယ္ ။ တေယာက္ မကဘူး ။ 

အခု ဘယ္မွာ ၿပန္ေတြ႔ၿပီး ဘယ္လို ခ်ိတ္မိလာၿပန္သလဲ မသိဘူး ။ သဲပံု႕ ေမးေတာ႕လည္း အိမ္႕က စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႕ မလိမ္႕တပတ္ လုပ္ေနတယ္ ။ မေၿဖဘူး ။ အမွန္ကို ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ အနက္ေ၇ာင္ ၀မ္းဆက္နဲ႕ အၿပတ္မိုက္ေနတယ္ ။ သဲပံု႕က “ အိမ္မွာဘဲ ရွိမယ္...ယူ လိုအပ္ရင္

လာၾကိဳေစခ်င္ရင္ ဖုန္းေခၚလိုက္..” လို႕ ေၿပာၿပီး ကားေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း ဇင္မင္း၀င္း ရွိ

ေနမယ္႕ ၀ိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ေလးထဲကို ၀င္ခဲ႕လိုက္တယ္ ။

ဇင္မင္း၀င္းနဲ႕ ခုလို ခ်ိန္းတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္းသာ သိမယ္ ဆိုရင္ အၾကီးအက်ယ္ ကြိဳင္တက္မွာ ေသခ်ာတယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ အေနနဲ႕က ေဂ်ာ္ဂ်ီကို လိုတာ ၿဖည္႕ဆည္းေပးလို႕သာ တြဲလိုက္ေပမယ္႕ တကယ္တမ္း စိတ္ထဲက

ရင္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မၾကိဳက္ဖူး ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႕က ခ်မ္းသာေပမယ္႕ အဆင္႕မရွိဘူးလို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ ထင္လာတယ္ ။ 

တရားမ၀င္ ခိုးသြင္းခိုးထုတ္ လုပ္ေနတဲ႕လူေတြမို႕ ခ်မ္းသာလာတာေလ ။ သူတို႕က ပညာမတတ္တဲ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္း 

က ။

ဇင္မင္း၀င္းက အၿပံဳးေလးနဲ႕ ဆီးၾကိဳေနတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ ကို သူက ရုပ္ရွင္မင္းသမီး လုပ္ေစခ်င္တယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္သာ ရုပ္ရွင္ ဗီဒီယို ရိုက္ရင္ ထိပ္တန္းမင္းသမီးတေယာက္ ၿဖစ္လာမယ္..နံမည္ေက်ာ္မယ္ လို႕ သူက

ေဟာကိန္းထုတ္ေနခဲ႕တဲ႕လူ ။

လူကို ေၿမွာက္ပင္႕ၿပီး လိုတာ ၀ါးတတ္တဲ႕ လူစား ။

ဇင္မင္း၀င္းရဲ႕ ဘာဂ်ာကုိ အိမ္႕ဇာေသာ္ ေရလည္ ၾကိဳက္ခဲ႕တယ္ ။ သူက လူၾကည္႕ေတာ႕ အိေၿႏၵတခြဲသားနဲ႕ တည္တည္ၾကီး ။ ကုတင္ေပၚေရာက္ရင္ေတာ႕ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ၿပီး တအားမွဳတ္တဲ႕လူ ။

ဒါေတြကို ၿပန္သတိရၿပီး သူနဲ႕ လမ္းမွာ တိုးေတာ႕ သူက အရမ္း ေတြ႕ခ်င္တာဘဲ ဆိုလို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ကလည္း သူ႕ကို ၿပန္ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ႕တာေၾကာင္႕ အခုလို ခ်ိန္းလိုက္တာ ။

၀ိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ ထဲမွာ လူသိပ္ မရွိလွဘူး ။

ဇင္မင္း၀င္းက အခုေခတ္ နံမည္ေက်ာ္ မင္းသား တေယာက္လိုဘဲ အမိုက္စား ၀တ္စားထားတယ္ ။ အသားၿဖဴၿပီး

အရပ္ၿမင္႕တဲ႕ ဇင္မင္း၀င္းက ဒါရိုက္တာ ဆိုေပမယ္႕ မင္းသား တေယာက္ရဲ႕ ပံုပန္းနဲ႕မို႕ လူေတြ တအား ၾကည္႕ၾက

တာကို ခံရတယ္ ။

“ အိမ္႔...ဘာစားမလဲ....မွာ....”

ဇင္မင္း၀င္းက ရုပ္က ေနတိုး လို ရုပ္မ်ိဳး ေပမယ္႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕အသံက မင္းသားၾကီး ေက်ာ္ဟိန္းလို ေလသံ နဲ႕။

“ ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ....အဓိကက ကိုဇင္နဲ႕ ေတြ႕ခ်င္တာပါ....”

“ ေၾကးအိုး စားမယ္ေနာ္...”

“ အိုေခ....”

ဇင္မင္း၀င္း နဲ႕ ေၾကးအိုးစား..ၾကံရည္ေသာက္ရင္း စကားေၿပာၾကေတာ႕ ဇင္မင္း၀င္းက သူ အခု ဇာတ္ကားေတြ

ေတာ္ေတာ္ ရိုက္ေနရၿပီ ..နံမည္ၾကီးေစမယ္႕ ဇာတ္ညႊန္းေတြလည္း လက္ထဲမွာ ရွိတယ္....အိမ္႕ဇာေသာ္ ရိုက္ပါလား

သူ ရိုက္ေပးခ်င္တယ္ ” လို႕ စကားစလာတယ္ ။

တကယ္ေတာ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း ဟိုေယာင္ဒီေယာင္နဲ႕ ေလလြင္႕ခရီးသည္ ၿဖစ္ေနတာ ဆိုေတာ႕ သူေၿပာသလို

တကားေလာက္ စမ္းရိုက္ၾကည္႕လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား လို႕ ေတြးမိလိုက္တယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ စိတ္၀င္စားတယ္ ဆိုတာ သိရေတာ႕ ဇင္မင္း၀င္း အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ သူက အိမ္႕ဇာေသာ္ကို 

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး မွဳတ္၇င္း အပ်င္းေၿပ တကားေလာက္ ရိုက္ခ်င္ေနတဲ႕လူ မဟုတ္လား ။ သူရိုက္ခ်င္တာက ရံုတင္ၿပ

မယ္႕ ဇာတ္ကားၾကီး မဟုတ္ဘူး ။ အ၀တ္အစား မပါဘဲ ရိုက္ရတဲ႕ “ ဆင္းရဲသားကား ” လို႕ ေခၚၾကတဲ႕ အၿပာ

ဇာတ္ကား ။

“ ကိုယ္တို႕ ဒီကိစၥ သြားေဆြးေႏြးၾကမယ္...ဘယ္သူ႕မွ မပါပါဘူး....ကိုယ္နဲ႕ အိမ္႕နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ...”

“ အင္းေလ..ကိုဇင္႕သေဘာ....”

ဇင္မင္း၀င္းရဲ႕ အၾကည္႕ေတြက စူးရွေတာက္ေၿပာင္ လြန္းေနတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္သာ ဖေယာင္းရုပ္ေလး ဆိုရင္ သည္ေနရာမွာဘဲ အေရေပ်ာ္သြားေလာက္တယ္ ။ ပူၿပင္းလြန္းလို႕ ။ ရမက္လ်ံေနတဲ႕ တပ္မက္တဲ႕ အၾကည္႕ေတြ...။

အိမ္႕ဇာေသာ္ ကလည္း သည္လို အၾကည္႕နဲ႕ ၾကည္႕ခံရတာကို သေဘာက်တယ္ ။ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ေတြထဲမွာ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို  စိတ္ကူးနဲ႕ အ၀တ္ခြ်တ္ၾကည္႕ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ရင္သားေတြကို

စိတ္ကူးနဲ႕ ပံုေဖၚၾကည္႕ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္ကို မွန္းဆေနတယ္ ဆိုတာကို

သိတယ္ ။

ဇင္၀င္းမင္း က ၀ိုင္ေကေကအိုေၾကးအိုးဆိုင္ ေရွ႕မွာ ရပ္ထားတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ အၿဖဴေရာင္ ကေရာင္းကားဆီကို အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ တံခါးကို ဖြင္႕ေပးတယ္ ။ အမိုက္စား ၀တ္ထားတဲ႕ ဇင္မင္း၀င္းနဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္

တို႕ကို လူေတြက ၀ိုင္းၾကည္႕ၾကတာကို ခံရတယ္ ။ 

“သိပ္ မေ၀းပါဘူး...ဒီ..ဗဟန္းထဲမွာပါဘဲ...သြားမယ္႕ေနရာက....”

“ ကိုဇင္ ေခၚတဲ႕ေနရာ ဆိုရင္ အိမ္႕က ဘယ္ၿဖစ္ၿဖစ္ လိုက္မွာ....ဟင္းဟင္း....”

ဇင္မင္း၀င္းရဲ႕ အၿဖဴေရာင္ ေဘာင္းဘီ ဂြၾကားၾကီး ေဖါင္းေနတယ္ ။ သူ႕ဟာၾကီး ႏိုးၾကား ထၾကြေနပံုရတယ္ ။

သူေခၚသြားတာက တထပ္တိုက္ပုေလး တလံုးထဲကို။

တကယ္႕ကိုဘဲ သူနဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္နဲ႕ ၂ေယာက္ထဲဘဲ ။

ဇင္မင္း၀င္းက အိမ္ထဲေရာက္ေတာ႕ အညိဳေရာင္ သားေရဆိုဖါၾကီးမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး အသင္႕ရွိေနတဲ႕ အနီေရာင္ ၀ိုင္ကို ေဖါက္တိုက္တယ္ ။ ၀ိုင္ခြက္ရွည္ရွည္ေလးထဲက အရသာေကာင္းတဲ႕ ၀ိုင္ေတြကို ေသာက္ေနတဲ႕အခ်ိန္

ဇင္မင္း၀င္းက ေဘးနားကို ကပ္ၿပီး လာထိုင္တယ္ ။

“ အိမ္႕က ပိုပိုလွလာတယ္...တကယ္....”

ဇင္မင္း၀င္းက အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ လက္ေမာင္းရင္းသား လံုးလံုးေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းရွံဳ႕လိုက္ရင္ ေၿပာလိုက္တယ္ ။

“ ကိုဇင္က အိမ္႕ကို မဆက္သြယ္ဘဲ အၾကာၾကီး ပစ္ထားၿပီးမွ...လာေၿမွာက္မေနပါနဲ႕...ဟင္းဟင္း......”

“ အိမ္႕က ကိုယ္႕ကို အဆက္ၿဖတ္တာပါ....သူေဌးသားေတြနဲ႕ ေတြ႕ေနလို႕ ကိုယ္႕ကို လံုး၀ ေမ႕ထားလိုက္တာေလ......”

ဇင္မင္း၀င္းရဲ႕ လက္တဖက္က အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ေပါင္တန္တေလ်ာက္ ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း သူ႕အကိုင္အထိေတြေၾကာင္႕ စိတ္ေတြ ထလာတယ္ ။ ဇင္မင္း၀င္းက အိမ္႕ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းရွံဳ႕ေနၿပန္ရင္း အိမ္႕ရဲ႕ တင္ပါး၀ိုင္း၀ိုင္းၾကီးတဖက္ကို ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ။

“ ကိုဇင္..အ၀တ္ေတြ ေၾကကုန္မယ္ကြာ...အိမ္႕ အ၀တ္ေတြ ခြ်တ္ေပးမယ္..ကိုဇင္လည္း ကိုဇင္႕ အ၀တ္ေတြကို အကုန္ ခြ်တ္လိုက္....”

ဇင္မင္း၀င္း အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ စကားေၾကာင္႕ အရမ္း ေက်နပ္သြားသလို စိတ္ရိုင္းေတြကလည္း တအားထၾကြသြားတယ္ ။ အိမ္႕က အ၀တ္ေတြကို သူ႕ဖါသာ ခြ်တ္မယ္ ဆိုလို႕ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ

ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။ မိေမြးတိုင္း ဗလာကိုယ္ေတြနဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္း ေတ႕စုတ္လိုက္ရင္း တေယာက္ ကိုယ္ခႏၵာကို တေယာက္ ကိုင္ပြတ္မိၾကရင္း ကာမပြဲကေလးကို စတင္

ဖို႕ အိပ္ခန္းထဲကို ၿမန္ဆန္တဲ႕ ေၿခလွမ္းေတြနဲ႕ ၀င္သြားမိလိုက္ၾကတယ္ ။

ဇင္မင္း၀င္းက အားကစား လိုက္စားတာမို႕ အၿမဲ ေလ႕က်င္႕ထားတဲ႕ အတြက္ ၾကြက္သားေတြက အေၿမာင္းလိုက္ ထေနတာ ၾကည္႕လို႕ ေကာင္းေနတယ္ ။ သူက ကာမပြဲၾကမ္းေတြ ကို မိန္းမေတြ ေက်နပ္

ေအာင္ ေပးတတ္သူမို႕ မိန္းမေတြက စြဲေနရတဲ႕ လူတေယာက္ လို႕ နံမည္ၾကီးတယ္ ။ အိမ္႕ကိုယ္တိုင္လည္း သူနဲ႕ ခဏခဏ အိပ္ဖူးခဲ႕လို႕ သူ ဘယ္လို ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ သိထားတယ္လ ။ ဒါ

ေၾကာင္႕လည္း သူ နဲ႕ ၿပန္ေတြ႕ေတာ႕ သူ႕ကို ခ်ိန္းလိုက္မိတာ ။ သူက ဘာဂ်ာ တအားေကာင္းတယ္ ။ လိုးေဆာင္႕အားလည္း ေကာင္းတယ္ ။ မိန္းကေလး ၿပီးေအာင္ အရင္ လုပ္ေပးတတ္တယ္ ။

အိမ္႕လည္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကို သူ႕လက္ထဲ ၀ကြက္ အပ္လိုက္မိတယ္ ။ သူက အိမ္႕ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ ဆိုတာ ယံုၾကည္ၿပီးသားေလ ။ ကုတင္ၾကီးေပၚမွာ ပက္လက္ အိပ္ၿပီး ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္ေတာ႕ သူက အိမ္႕ ေစာက္ဖုတ္ကို အရင္ဆံုး နမ္းရွံဳ႕လိုက္တယ္ ။ သူ႕ႏွာေခါင္းခြ်န္ခြ်န္က အိမ္႕ရဲ႕ ေစာက္စိကို ကလိေနတယ္ ။ ထိုးေနတယ္။

“ ဟင္႕....ယားတယ္ကြာ....”

သူ႕ႏွာေခါင္းက အိမ္႕ရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းထဲကို လိုင္းဆြဲသလို ပြတ္တိုက္ေနတယ္ ။ သူ႕ႏွာေခါင္းက ထြက္သက္ ေလက အိမ္႕အကြဲေၾကာင္းကို ထိေတြ႕ေနသလို သူ႕ႏွဳတ္ခမ္းေတြက အဂၤါစပ္ ႏွဳတ္ခမ္းသား

ထူထူေတြကို ထိေတြ႕ေနတယ္ ။

“ အိုး..ဟင္႕ဟင္႕.......ကိုဇင္..အိမ္႕ မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး......”

သူက မရပ္တဲ႕ အၿပင္ လ်ာၾကီးနဲ႕ အကြဲေၾကာင္းကို စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေနၿပီ ။

“ အား......အား......အားးးး..........အား........ “

ဇင္မင္း၀င္း က သဲပံု႕အိမ္ ေပါက္၀ကို လိုက္ပို႕သြားတယ္ ။

အိမ္ထဲကို ၀င္လာတဲ႕ အိမ္႕ ကြတတနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္လာတာကို သဲပံု႕က ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕ၿပီး “ အိမ္႕စုတ္ ....ၾကည္႕စမ္း....ေရေရလည္လည္ ကဲလာတယ္....ေၿပာၿပ..ေၿပာၿပ..အေသးစိတ္

ၾကားခ်င္တယ္......” လို႕ ေၿပးလာဖက္ၿပီး ေၿပာလိုက္တယ္ ..။ အိမ္႔က သဲပံု႕ကို သူ႕ဘဲေတြနဲ႕ လိင္ဆက္ဆံတာေတြ အားလံုးကို ေၿပာၿပေလ႕ရွိတယ္ေလ ။ သဲပံု႕က အေသးစိတ္ ၾကားခ်င္တယ္ ။ ခေရေစ႕

တြင္းက် ေပါ႕ ။ ဘယ္လို မွဳတ္တယ္....ဘယ္လို စုတ္တယ္....။

သဲပံု႕ေၿပာလိုက္တာနဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ ကြတတ လမ္းေလွ်ာက္ ၀င္လာတာကို ဧည္႕ခန္းမွာ ဖုန္းတလံုးနဲ႕ ၿငိမ္ေနတဲ႕ သဲပံု႕ရဲ႕ ေမာင္ မ်ိဳးၾကီးက ၾကားလိုက္တယ္ ။ မသိသလိုနဲ႕ သူတို႕ကို နားစြင္႕ေနသလို

အိမ္႕ရဲ႕ အရိပ္အေၿခကိုလည္း မသိမသာ ခိုးၾကည္႕ေနတယ္ ။ မ်ိဳးၾကီးက အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေခ်ာင္းေနတာ ၾကာၿပီေလ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ကိုယ္လံုး ေတာင္႕ေတာင္႕လွလွေတြကို တပ္မက္ေနတာၾကာၿပီ ။

အခုလည္း အိမ္႕ဇာေသာ္က သူ႕အမ သဲပံု႕ကို ဘဲနဲ႕ ၿဖဳတ္လာတဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို ေၿပာၿပေတာ႕မယ္ ။ မ်ိဳးၾကီးလည္း နားစြင္႕ေနတယ္ ။ 

ဒါေပမယ္႕ အိမ္႕နဲ႕သဲပံု႕တို႕က သူ႕နားမွာ မေၿပာဘဲ သဲပံု႕နဲ႕ အိမ္႕တို႕ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ၀င္သြားၾကလို႕ မ်ိဳးၾကီး စိတ္ပ်က္သြားတယ္ ။ 

အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္ၾကရင္း သဲပံု႕က အိမ္႕ဇာေသာ္ ေၿပာၿပတဲ႕ ဇင္မင္း၀င္းနဲ႕ ႏွစ္ပါးသြား ကာမဇာတ္ၾကမ္းေတြကို နားေထာင္ရင္း သိခ်င္တာေတြကို အေသးစိတ္ ထပ္ေမးရင္း ကာမ

စိတ္ေတြ ၿပင္းထန္ ထၾကြလာတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း သူေၿပာၿပတဲ႕ ပူၿပင္းတဲ႕ ဇာာတ္လမ္းေတြကို နားေထာင္ရင္း သဲပံု႕ရဲ႕ လက္တဖက္က မသိမသာနဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားတာကို သတိ

ထားမိလိုက္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း သဲပံု႕ တေယာက္ ဘဲမရွိဘဲ တကိုယ္တည္း စီးပြားရွာေနေပမယ္႕ သူအၿမဲ ေၿပာၿပတာေတြကို နားေထာင္ေတာ႕ သဘာ၀ကာမစိတ္ေတြ ထၾကြရတယ္ ဆိုတာ သိေနတာ

ၾကာၿပီေလ ။ သဲပံု႕ကို ဘဲ ရေစခ်င္ေနတယ္ ။ သူနဲ႕ ခင္မင္တဲ႕ ဘဲေတြထဲက သဲပံု႕နဲ႕ လိုက္ဖက္မယ္႕ ဘဲ တေကာင္နဲ႕ သဲပံု႕ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ေနတယ္  ။

“ ယူတို႕ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ လုပ္ၾကတာလဲဟင္...”

“ ႏွစ္ခါ ...”

“ အို..ႏွစ္ခါ လုပ္တာနဲ႕ ယူ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကြတတ ၿဖစ္သြားရသလား..မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..အိမ္႕ရယ္...မညာနဲ႕..မွန္မွန္ေၿပာ....”

“ မညာပါဘူး သဲပံု႕ရယ္....ယူ႕ကို ညာစရာလား......တကယ္ပါ...ကြတတ ၿဖစ္တာက သူက အိမ္႕ေနာက္ေပါက္ကိုပါ လုပ္လို႕..”

“ ဟင္..ေနာက္ေပါက္....ဖင္ကို လုပ္တာလား..အို...”

“ ဟုတ္တယ္..သူ အိမ္႕ကို ဖင္လိုးတာ...”

“ ဟယ္....”

“ အိမ္႕ အရင္ထဲက လုပ္ဖူးခဲ႕တယ္ေလ..”

“ ဟင္..ဟုတ္လား..ဘယ္...ဘယ္သူ.....ဘယ္သူနဲ႕လဲ...”

“ ကိုၾကီးစိုးနဲ႕....”

“ ဟယ္.....”

ကိုၾကီးစိုး ဆိုတာက အိမ္႕ နဲ႕ တခါက ၿဖစ္ခဲ႕တဲ႕ သေဘ္ာသားဘဲၾကီး ။

သဲပံု႕က ဖင္ခ်တဲ႕အေၾကာင္းေတြကို ထပ္ေမးလို႕ အိမ္႕လည္း ေၿပာၿပရၿပန္တယ္ ။ သဲပံု႕လည္း အိမ္႕ ေၿပာၿပတာေတြကို နားအရသာခံရင္း လက္ကလည္း ေပါင္ၾကားထဲ ထည္႕ၿပီး အဖုတ္ကို ဖိပြတ္ေနတာ ေနာက္ဆံုး ၀တ္ထားတဲ႕ စကပ္ အေနာက္ဖက္မွာ အရည္ေတြ အကြက္ၾကီး စိုကြက္သြားရတဲ႕ အထိဘဲ ။

မီးပိတ္ၿပီး အိပ္ၾကတဲ႕ အခ်ိန္ တဖက္ ကုတင္က သဲပံု႕တေယာက္ တအင္းအင္းနဲ႕ ဖီလင္ေတြ တက္ၿပီး သူ႕ဖါသာ ပြတ္ အာသာေၿဖေနတာ အိမ္႕ၾကားေနရတယ္ ။

မနက္က်ေတာ႕ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေစာေစာ မထႏိုင္ၾကဘူး ။

တံခါးကို တေဒါက္ေဒါက္ ေခါက္ၿပီး လာႏွိဳးတာက မ်ိဳးၾကီး ။

“ အလုပ္မသြားၾကဘူးလား.....ရွစ္နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ . . .”

အိမ္႕က အရင္ဆံုး ထလိုက္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေၿပး၀င္လိုက္တယ္ ။ မေန႕ညက ဇင္မင္း၀င္းနဲ႕ ၾကမ္းလာၿပီး ေရမခ်ိဳးရေသးလို႕ ေရခ်ိဳးခ်င္ေနတယ္ ။

ပန္းဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ႕ ဒီေန႕ ပို႕ရမယ္႕ ပန္းၿခင္း ပန္းစည္းေတြက ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္ ။ ပန္းေတြ လိုက္ပို႕ေနတဲ႕ အခ်ိန္ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ ဖုန္း ေတြ ခဏခဏ ဆက္ၿပီး ေတြ႕ခ်င္တဲ႕ အေၾကာင္း ေၿပာလို႕

“ ေဂ်ာ္ဂ်ီရယ္..အလုပ္လုပ္ေနတာ..သဲပံု႕ မၾကိဳက္ဘဲ ေနလိမ္႕မယ္..အလုပ္ကို အလုပ္နဲ႕ တူေအာင္ လုပ္ရမယ္ကြာ..ဖုန္း သိပ္ မေခၚနဲ႕ ” လို႕ အိမ္႕က သူ႕ကို ေၿပာလိုက္တယ္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ္႕နဲ႕ ဒီညေန ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ ။ အစားထြက္ စားရံု မဟုတ္ဖူး..သူက လိုးခ်င္ေနတာ ..။

ညေန ငါးနာရီခြဲၿပီ ။

သည္ေန႕အတြက္ ေနာက္ဆံုး ပို႕ရမွာ တခုဘဲ က်န္ေတာ႕တယ္ ။ အနီရဲရဲ ႏွင္းဆီပန္းၿခင္းေလး တၿခင္း ။

ပို႕ရမွာက တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းသစ္ တဲ႕ ။

သဲပံု႕က “ ဒါၿပီးရင္ ၿပီးၿပီ....ဆိုင္ကို မၿပန္ေသးဘူး ....ဘယ္သြားၾကမလဲ အိမ္႕....” လို႕ ေမးတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္

လည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီက သည္ညေန ေတြ႕ၾကရေအာင္ ခ်ိန္းထားတာကို သတိရလိုက္ၿပီး...“ အိမ္ဘဲ ၿပန္တာေပါ႕ သဲပံု႕...

ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႕ ခ်ိန္းထားတယ္....” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ သဲပံု႕က “ ညေတာ႕ ၿပန္လာမွာ မဟုတ္လား....” လို႕ ၿပံဳးစိစိ

နဲ႕ ေမးတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္က ရယ္ၿပီး...“ ၿပန္လာမွာေပါ႕...မၿပန္လို႕ ဘယ္သြား အိပ္ရမလဲ....” လို႕ ၿပန္ေၿပာတယ္။

“ အိမ္႕...ေရာက္ၿပီ....ပို႕ရမယ္႕ အိမ္....အာပါး..တယ္သားနားပါလား....တကယ္႕ ေဘာ္စာေတြ...ၿဖစ္မယ္....”

သဲပံု႕ ရပ္လိုက္တဲ႕ ၿခံကို အိမ္႕ဇာေသာ္ ေတြ႕လိုက္ေတာ႕ သဲပံု႕ ေၿပာေနတာ မွန္တယ္ လို႕ စိတ္ထဲက ေထာက္ခံ

မိလိုက္တယ္ ။

အရမ္းကို သားနား လွပတဲ႕ ၿခံ၀င္းနဲ႕ တိုက္အိမ္ၾကီး ပါ ။ ေၿမေနရာကလည္း အက်ယ္ၾကီး ။ စိမ္းေနတဲ႕ ၿမက္ခင္း

ၿပင္ၾကီးရဲ႕ အေနာက္ဖက္က နီညိဳေရာင္ တိုက္ၾကီးက သစ္လြင္ခန္႕ထည္လွတယ္ ။

ၿခံတံခါး၀မွာ အိမ္႕ဇာေသာ္ ရပ္ၿပီး လူေခၚလွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း ခလုပ္ေလးကို ႏွိပ္တယ္ ။ ၾကီးမားတဲ႕ တံခါးၾကီး

ႏွစ္ခ်ပ္ရဲ႕ ေဘးက အုတ္ေဘာင္ အေပၚမွာ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဟြန္း....တယ္လည္း ၾကီးက်ယ္ပါလား.....အရမ္း ခ်မ္းသာၾကတယ္ေပါ႕ေလ...

ဘယ္သူမွ ေပၚမလာလို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ အၿဖဴေရာင္ ခလုပ္ေလးကို ထပ္ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ႕ လူတ

ေယာက္ ေပၚလာတယ္ ။ ၿခံေစာင္႕လို ပံုမ်ိဳးဘဲ ။ အၿပာေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႕ ။

“ ဘာကိစၥရွိလဲ...”

“ က်မတို႕ ေအာ္ဒါမွာထားတဲ႕ ပန္းၿခင္း လာပို႕တာပါ ..မွာတဲ႕လူက.....ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ....”

“ အာ..ဟုတ္ကဲ႕...ဟုတ္ပါတယ္....”

ၿခံတံခါး ပြင္႕လာတယ္ ။ ပန္းၿခင္းကို ကမ္းေပးလိုက္ရင္း “ ဒီမွာ လက္မွတ္ေလး ထိုးေပးပါ ...” ဆိုၿပီး အိမ္႕ဇာေသာ္

က ရရွိေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးရတဲ႕ စာအုပ္ေလးကို ထိုးေပးလိုက္တယ္ ။ ဒီလူက “ အာ..လက္မွတ္ေတာ႕ မထိုးႏိုင္

ဘူး..လက္ခံယူၿပီးၿပီဘဲဗ်ာ..ေတာ္ေရာေပါ႕..” လို႕ မဲ႕ရြဲ႕ၿပီး ေၿပာလိုက္လို႕ အိ္မ္႕ဇာေသာ္လည္း “ ဒီလိုေတာ႕ မၿငင္း

နဲ႕ေလ..ရရွိေၾကာင္းေတာ႕ အသိအမွတ္ၿပဳတာေလး လိုတယ္....” လို႕ ခပ္မာမာ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ ဒီလူက ၿခံတံခါး

ကို ၿပန္ပိတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္က တံခါးကို တြန္းထားတယ္ ။

အေၿခအေနက တင္းမာသြားတယ္ ။ ၿခံေစာင္႕က “ ဖယ္ဗ်ာ...က်ဳပ္ အိမ္ေနာက္မွာ အလုပ္ေတြ ရွိေနေသးတယ္..”

လို႕ ေၿပာၿပီး တံခါးကို အတင္း ပိတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ကားတစီး ၿခံေပါက္၀ကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။

သည္ကားကို ၿမင္ေတာ႕ ၿခံေစာင္႕လည္း ၿပာၿပာသလဲ တံခါးကို ဖြင္႕ေပးလိုက္တယ္ ။ ကားက ၿခံထဲ မ၀င္ေသာဘဲ

ကားေမာင္းသူဖက္ၿခမ္းက မွန္ခ်ပ္ က်ပြင္႕လာၿပီး ကားေမာင္းသူ လူရြယ္က “ ဘာၿဖစ္ေနၾကတာလဲ...” လို႕ ေမးလိုက္တယ္ ။ 

အိမ္႕ဇာေသာ္က ပန္းၿခင္း လာပို႕တာ လက္ခံရရွိတဲ႕အေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတာကို ၿငင္းပယ္ၿပီး ၿခံတံခါးကို

အတင္းၾကီး ပိတ္ဖို႕ လုပ္ေနတယ္ လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ ၿခံေစာင္႕က ၀ူး၀ူး ၀ါး၀ါး နဲ႕ ၿငင္းဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ႕ ကားေမာင္းသူလူရြယ္က “ေဟ႕...ခင္ေဇာ္၀င္း...မင္း ဘာမွ မေၿပာနဲ႕...အသာေန..” လို႕ ဖမ္းေငါက္လိုက္တယ္ ။

“ က်ေနာ္က ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ပါ ..ဒါ က်ေနာ္မွာထားတဲ႕ ပန္းၿခင္း...ေဆာရီး ညီမေရ....ဒီေကာင္က ရိုင္းတယ္..

ဆံုးမေနေပမယ္႕ မရဘူး..အလုပ္ၿဖဳတ္ပစ္ရမယ္နဲ႕တူတယ္...ကဲ အိမ္ထဲ ၀င္ပါအံုးလား...ေပးေပး..က်ေနာ္ ရေၾကာင္း

လက္မွတ္တ္ိုးေပးလိုက္မယ္....” လို႕ ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕ ကိုလူေခ်ာကို အိမ္႕ဇာေသာ္နဲ႕ သဲပံု႕တို႕ ေငးေမာ

သြားၾကရတယ္ ။

“ အိမ္ထဲေတာ႕ မ၀င္ေတာ႕ပါဘူး...ပန္းလာပို႕တာ သက္သက္ပါ...လက္မွတ္ထိုးေပးရင္ ေတာ္ပါၿပီ...”

ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ဆိုတဲ႕ ခပ္မိုက္မိုက္ ဒီဇိုင္းနဲ႕ လူရြယ္က အိမ္႕ဇာေသာ္ကို လက္မွတ္ထိုးေပး ေပမယ္႕ ဆက္ၿပီး စကားေၿပာခ်င္ေနေသးတဲ႕ပံု ရွိတယ္ ။အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမလဲ လို႕ ေမးလာတယ္ ။                                                                                                                                             အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း ပန္းစည္း ပန္းၿခင္း မွာခ်င္ရင္ မွာႏိုင္ပါတယ္..က်မတို႕ လာပို႕ေပးပါမယ္....လို႕ ေၿပာရင္း ကားေပၚၿပန္တက္တယ္ ။ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ က ၿပံဳးၿပီး ေခါင္းညွိမ္႕ၿပရင္း က်န္ခဲ႕တယ္ ။

အိမ္ၿပန္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွၿပင္ၿပီးတဲ႕ အခ်ိန္ သဲပံု႕တို႕ အိမ္ေရွ႕ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္းရဲ႕ ကားၾကီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ သူ႕မွာ ကားေတြ မ်ိုဳးစံုရွိတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ ကားထဲ ၀င္ထိုင္ၿပီးတာနဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္းက ကားကို တရွိန္ထိုး ေမာင္းထြက္လိုက္ရင္း “ အရမ္းလွတာဘဲ အိမ္႕ရယ္...” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။

“ ေဂ်ာ္ဂ်ီလည္း တယ္မိုက္ပါလား....ဒါေတြ ၀တ္တာ တခါမွ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး ...”

“ ဟုတ္တယ္...ဒီအ၀တ္အစားေတြက ယူအက္စ္က ကိုယ္႕အန္တီ လာလို႕ ေပးတာေတြေလ....နံမည္ၾကီး ဒီဇိုင္းနာ

အ၀တ္ေတြေပါ႕....”

ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ကားထဲမွာ အေနာက္တိုင္း ဟဲဗီးမယ္တယ္ သီခ်င္းေတြ အက်ယ္ၾကီး ဖြင္႕ထားတာမို႕ ဆူညံလြန္းေနတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေနာက္ဆံုး ဖြင္႕လိုက္တာ မၾကာေသးတဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးကို ေခၚသြားတာ ။

 ရန္ကုန္ၿမစ္ဆိပ္ တေနရာက စားေသာက္ဆိုင္ၾကီး က ေစ်းၾကီးလြန္းလို႕ ေတာ္ရံုလူေတြ မသြားႏိုင္ဘူး ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို

ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ကိုယ္တိုင္က ဆင္းလာၾကိဳတယ္ ။ မွန္က်ယ္ ၿပဴတင္းေပါက္ၾကီးရဲ႕ ေဘးက စားပြဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္လိုက္ၾကတဲ႕ အခ်ိန္ ဆိပ္ခံေဘာတံတားမွာ ကပ္ထားတဲ႕ ပင္လယ္ကူး သေဘ္ာၾကီးေတြကို လွမ္းေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေတာက္ပတဲ႕ အနက္ေရာင္ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုနဲ႕ အနီေရာင္ ဘိုးတိုင္လည္စည္း နဲ႕ စားပြဲထိုးေလးက “ ဘာသံုးေဆာင္ပါမလဲခင္ဗ်ာ....” လို႕ ရိုေသတဲ႕ ပံုစံေလးနဲ႕ လာေမးတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ္႕ ဘာစားခ်င္လဲ..ၾကိဳက္တာ မွာ လို႕ ေမးတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီဘဲ မွာပါ..အိမ္႕က ၀ိတ္တက္လြန္းလို႕ သိပ္ေတာင္ မစားခ်င္ပါဘူး...” လို႕ ၿပန္ေၿဖလိုက္တယ္ ။ 

တကယ္ေတာ႕ ေဂ်ာ္၈်ီ၀င္းသိန္းကလည္း အစား စားခ်င္တာထက္ အိမ္႕နဲ႕ ကဲခ်င္တာက ပိုေနတာပါ ။ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႕ ဆိုင္လာထိုင္တာ ။ သူတို႕ ၀ိုင္ အေကာင္းစား တပုလင္းနဲ႕ အသားကင္ မ်ိဳးစံု ကို မွာလိုက္ၾကတယ္ ။

“ အိမ္႕....ဘာလို႕ သူငယ္ခ်င္း ပန္းဆိုင္မွာ သြားကူလုပ္ေနတာလဲ..အိမ္႕ ပန္းဆိုင္ ဖြင္႕ခ်င္ရင္ ကိုယ္ ဖြင္႕ေပးႏိုင္တာဘဲ အိမ္႕ရယ္...ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္ ဖြင္႕တာက ပို မေကာင္းဘူးလား....”

“ အိမ္႕က ဦးတည္ခ်က္မဲ႕ ေလွ်ာက္လုပ္ေနဆဲဘဲ..ေဂ်ာ္ဂ်ီ..အိမ္႕ ဘာမွ မဆံုးၿဖတ္ရေသးပါဘူး .....”

အသားကင္ ေတြ ေရာက္လာတယ္ ။ ေမႊးပ်ံ႕တဲ႕ အကင္ အနံ႕ေတြ ရေနတယ္  ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းသိန္း အိမ္႕လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ “ အိမ္႕သေဘာဘဲ...ကိုယ္ကေတာ႕ အိမ္႕အတြက္ဆို ဘာဘဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရဘဲ...သိတယ္ မဟုတ္လား......ဒါနဲ႕ ဟိုေကာင္ေရ အိမ္႕ကို လာေႏွာက္ယွက္ေသးလား....” 

“ ဘယ္သူ႕ကို ေၿပာတာလဲ ေဂ်ာ္၈်ီ ....”

“ ဗစ္တာညိဳ၀င္း....”

“ အို....သူ႕ကို စကားထဲ ထည္႕ ေၿပာမေနပါနဲ႕..သူ႕ကို အိမ္႕ေခါင္းထဲမွာ မထားဘူး...မုန္းလြန္းလို႕....”

ေဂ်ာ္ဂ်ီ ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ လက္ကေလးကို ဖြဖြေလး ညွစ္လိုက္တယ္ ။ 

“ အိမ္႕ေခါင္းထဲမွာ ဘယ္သူဘဲ ရွိလဲဟင္...” လို႕ တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္တယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္က ၿပံဳးၿပီး စိုက္ၾကည္႕ရင္း..” ေဂ်ာ္ဂ်ီ...” လို႕ ေလသံေလးနဲ႕ ေၿပာလိုက္ေတာ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဟတ္ထိသြားတယ္ 

စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ ၿဖစ္ေနလို႕ ။ လူေတြအေရွ႕မွာမို႕ ။ မဟုတ္ရင္ တအားလွေနတဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ ဆြဲနမ္းပစ္လိုက္ခ်င္တာ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္နဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္တို႕ရဲ႕ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ညစာ စားပြဲေလးက အရမ္းကို သာယာလွပေနတယ္ ။ 

သူတို႕ ေရာက္ေနတဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္က သီးသန္႕အခန္း မရွိဘူး  ။ စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ ခန္းမက်ယ္ၾကီးထဲမွာ စားပြဲ၀ိုင္းေတြနဲ႕ ထိုင္စားေနၾကတဲ႕ လူေတြထဲမွာ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို တအား လိုက္ဖန္ေနတဲ႕ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ အနီးကပ္ ေဘာ္ဒါ တေယာက္ ရွိေနတယ္ ။

 ဒီ ေသာ္က ဆိုတဲ႕ ေကာင္က အိမ္႕ဇာေသာ္နဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႕ အတြဲကို သူ႕စားပြဲ႕ေန တိတ္တိတ္ေလး ဖုန္းနဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္လိုက္ၿပီး 

သူ႕ေဘာ္ဒါဗစ္တာညိဳ၀င္းဆီကို ပို႔ေပးလိုက္တယ္  ။ဗစ္တာညိဳ၀င္းလည္း ၿပိဳင္ဖက္ ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္တို႕ ၾကည္ႏူးေနၾကတာေတြကို ၿမင္ရေတာ႕ တအား ခံၿပင္းေနတယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို တေန႕မွာ မရရေအာင္ လုပ္မယ္ လို႕ ၾကံဳး၀ါးေနတယ္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီနဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္တို႕ကေတာ႕ စားေသာက္ၿပီးၾကလို႕ ဆိုင္ထဲကေန အၿပင္ကို ထြက္လိုက္ၾကၿပီး ၿမစ္ကမ္းေဘးက ပန္းၿခံေလးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အိမ္႕ဇာေသာ္ကိုသူပိုင္တိုက္ခန္း အသစ္ေတြ အမ်ားၾကီး ထဲက သည္ေနရာနဲ႕ အနီးဆံုး တိုက္ခန္းတခန္းကို ေခၚသြားခ်င္လွၿပီ ။ အရမ္းကို လွေနတဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို အၿပတ္ ဖိုက္ခ်င္ေနၿပီ ။ ဒါေပမယ္႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဖိုက္ခ်င္ရံုသက္သက္ လုပ္ေနတယ္လို႕ မေပၚလြင္ေစခ်င္လို႕ အရမ္းခ်စ္ေနတဲ႕ ပံုစံမ်ိဳး ၿပေနတာ ။

“ နဲနဲ ခ်မ္းသလိုဘဲေနာ္..ေဂ်ာ္ဂ်ီ.....”

“ ဟုတ္တယ္...အိမ္႕...ကိုယ္တို႕ ၿပန္ၾကမယ္ေလ....”

“ ဘယ္ကို သြားအံုးမလဲ...ေဂ်ာ္ဂ်ီ.....”

“ အိမ္႕နဲ႕ တေနရာရာကို သြားၿပီး စကားေၿပာၾကမယ္ေလ......”

အိမ္႕ဇာေသာ္က ၿပံဳးစိစိနဲ႕ “ စကားေၿပာရံုဘဲလား.....” လို႕ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ဟုတ္တယ္....အိမ္႕...အိမ္႕ကို ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တဲ႕အေၾကာင္းေတြ ေၿပာၿပခ်င္လို႕......” လို႕ ေၿပာရင္း အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ခါးေလးကို ဖက္လိုက္တယ္ ။ အိမ္႕ဇာေသာ္က ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ခါးကို ၿပန္ဖက္လိုက္ၿပီး ကားဆီကို သူတုိ႕ ေလွ်ာက္ခဲ႕ၾကတယ္ ။

ရန္ကုန္ၿမစ္ကမ္းနဲ႕ နီးတဲ႕၀ါးတန္းလမ္းတေနရာက ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႕ မိသားစု ေဆာက္ထားတဲ႕ တိုက္သစ္ၾကီး ဆီကို ေဂ်ာ္ဂ်ီက အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေခၚခဲ႕တယ္ ။ ရွစ္ထပ္တိုက္သစ္ၾကီးရဲ႕ တခ်ိဳ႕ အခန္းေတြကို ေဆာက္ခါစထဲက ၾကိဳေရာင္းထားခဲ႕ေပမယ္႕ အေပၚဆံုးထပ္က အခန္းေတြကိုေတာ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႕ မိသားစုက သူတို႕ အတြက္ ခ်န္ထားလို႕ ရွိေနေသးတယ္ ။ ဒီတိုက္ခန္းေတြထဲက က်က်နန ၿပင္ဆင္ အေခ်ာသပ္ၿပီးသား အခန္းကို ေခၚလာတာ ။

“ အရမ္းလွတာဘဲေနာ္ ....”

အိမ္႕ဇာေသာ္က ေတာက္ပခန္းနားတဲ႕ အဆင္အၿပင္ေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည္႕ရင္း ေၿပာလိုက္တယ္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ အရာရာဟာ အိမ္႕ေလာက္ အိမ္႕လို မလွပါဘူး..အိမ္႕က အလွဆံုး......” လို႕ ေၿပာရင္း အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဖက္ရင္း ႏွဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကို သူ႕ႏွဳတ္ခမ္းေတြနဲ႕ ဖိကပ္ စုတ္ယူလိုက္တယ္ ။

အိမ္႕ကလည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဒီကို ေခၚလာထဲက ေမွ်ာ္လင္႕ထားၿပီးသားပါ ။ အိမ္႕အတြက္ ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႕ ကာမစပ္ယွက္တာက ဆန္းမွ မဆန္းေတာ႕ဘဲ ။ အိမ္႕က တံု႕ၿပန္ နမ္းစုတ္လိုက္လို႕ အနမ္းအစုတ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕ တိုက္ခန္းထဲမွာ မို႕ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ တခ်က္တခ်က္ ၿပြတ္ၿပတ္ ဆိုတဲ႕ အသံေလးေတြ ထြက္ေနသလို အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ လက္ေကာက္ေတြဆီက တခြ်င္ခြ်င္ အသံေလးေတြကို ၾကားရတယ္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဘာင္းဘီထဲက ေရွ႕ကို ေငါထြက္ေနတဲ႕ မာမာအတန္ၾကီးက အိမ္႕ရဲ႕ ေပါင္တန္တဖက္ကို လာေထာက္ကပ္ေနတာကို အိမ္႕ သတိထားမိတယ္ ။ အိမ္႕လည္း ဒီအခ်ိန္မွာ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင္႕ စိတ္ေတြ ရြေနၿပီ ။ အိမ္႕ရဲ႕ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္မွာလည္း အရည္ေတြနဲ႕ ဗလပြ ၿဖစ္ေနၿပီ ။ တအား ယားလြန္း ၾကြထလြန္းေနၿပီ ။

“ ခ်စ္တယ္ အိမ္႕ရယ္..ကိုယ္ အရမ္း ခ်စ္တယ္.....” လို႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီက ေၿပာရင္း အိမ္႕လည္တိုင္ကို နမ္းစုတ္ရင္း သူ႕လက္ေတြနဲ႕ အိမ္႕ တင္ပါးအိအိေတြကို ဆုပ္နယ္လိုက္တယ္ ။

အိမ္႕လည္း စိတ္ေတြက တအား လာေနၿပီ ။ သူက တင္ပါးေတြကို တအား နယ္ဖတ္ကိုင္တြယ္ေနရာက အိမ္႕ကို အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ၾကီးဆီကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္တယ္ ။

ကုတင္ၾကီးေပၚမွာ အိမ္႕ကို ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး အိမ္႕ရဲ႕ စကပ္ကို အေပၚကို လွန္တင္လိုက္တယ္ ။

               ဒီအခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါးရဲ႕ လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းသံက တတီတီ ၿမည္လာတယ္ ။ အိမ္႕ရဲ႕ ပင္တီကို ဆြဲခြ်တ္ဖို႕ၾကိဳးစားေနတဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီကို အိမ္႕က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ...တေယာက္ေယာက္ လာေနတယ္.....” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက “ ဂရုမစိုက္နဲ႕ အိမ္႕...အလွဴခံေတြ ၿဖစ္လိမ္႕မယ္...” လို႕ ေၿပာၿပီး အိမ္႕ရဲ႕ ပင္တီေလးကို ဆြဲခြ်တ္ခ်လိုက္

တယ္ ။ အိမ္႕ေပါင္တန္ေဖြးေဖြး ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ေပါင္ၾကားဂြဆံုက မို႕ေဖါင္းေဖါင္း မိန္းမအဂၤါၾကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီက မ်က္လံုးအၿပဴးသားနဲ႕ စိုက္ၾကည္႕ၿပီး အိမ္႕ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာထိုးအပ္ဖို႕ ၿပင္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ဘဲလ္သံ တတီတီက ဆက္တိုက္ မရပ္တမ္း မနားတမ္း ၿမည္ေနလို႕ အိမ္႕က “ ေဂ်ာ္ဂ်ီ..သြားၾကည္႕ကြာ...ဘယ္သူမ်ားလဲ...” လို႕ ထပ္ေၿပာလိုက္မိတယ္ ။ ဒီဘဲလ္သံေၾကာင္႕ထၾကြေနတဲ႕ အိမ္႕ရဲ႕ ကာမစိတ္ေတြ ထိုဆင္းက်သြားရတယ္ေလ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီက ဆဲေရးတိုင္းထြာလိုက္ၿပီး အ၀င္၀ တံခါးဆီကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ 

သည္ အခ်ိန္မွာ အၿပင္ကေန “ ေဟ႕..ေဂ်ာ္ဂ်ီ ....နင္ ရွိေနတာ ငါသိတယ္..နင္႕ကားကို ေအာက္မွာ ငါ ေတြ႕တယ္  နင္ ဘယ္ေကာင္မကို ေခၚလာလုပ္ေနလဲ..ဖြင္႕..ဖြင္႕စမ္း.....” လို႕ အသံၿပဲၿပဲနဲ႕ ေအာ္လိုက္တဲ႕ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

အိမ္႕လည္း ကုတင္ေပၚကေန လူးလဲ ထလိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီလည္း ေတာ္ေတာ္ တုန္လွဳပ္ေနတယ္ ။ အၿပင္က မိန္းမက တံခါးကို တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ ထုေနတယ္ ။

“ ဖြင္႕စမ္း...ႏွာဘူးေကာင္...လူယုတ္မာ....ငါ႕ကို ညာလိုးတဲ႕ေကာင္..နင္႕ကို တိုင္မယ္...အမ်ိဳးသမီးေရးရာကို တိုင္

မယ္.....”

“ ဒုန္း...ဒုန္း..ဒုန္း......”

ေဂ်ာ္ဂ်ီ တံခါးကို ဖြင္႕လိုက္တယ္ ။ တကယ္ သြားတိုင္မွာ စိုးလို႕ ။

တံခါး၀မွာ သူ အရင္က ေခၚေခၚဖိုက္ထားတဲ႕ နႏၵာပုလဲဆင္႕ ဆိုတဲ႕ ေစာ္ ေဒါသတၾကီးနဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ နႏၵာ.....တိုးတိုးလုပ္ပါ..ေဘးလူေတြ ၾကားရင္ မေကာင္းပါဘူး...”

“ ေအာ္..ေဂ်ာ္ဂ်ီ ဘာခုမွ ေၾကာက္တတ္ေနတာလဲ....ငါ႕ကို လက္ထပ္ပါမယ္ ဘာညာ ဘာညာနဲ႕ ဒိုင္ေၾကာင္ေတြ ထည္႕ၿပီး စိတ္ၾကိဳက္ ေခၚလိုးခဲ႕တာ....အခုေတာ႕ အသစ္ေတြ႕သြားလို႕ ငါ႕ကို ေခါက္

လိုက္တာေပါ႕....ေတာ္ေတာ္လည္း မ်က္ႏွာေၿပာင္တဲ႕ေကာင္.....”

သည္ေစာ္ကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ ေၿဖရွင္း ေခ်ာ႕ေမာ႕ေနတဲ႕ အခ်ိန္ အိမ္႕ဇာေသာ္ ခြာၿမင္႕ဖိနပ္သံ တေဒါက္ေဒါက္နဲ႕ ေကာ႕ေကာ႕ေလး ထြက္လို႕ သြားလိုက္ပါတယ္ ။

ဇာတ္လမ္းမ်ားတဲ႕ ၿပသနာရွဳပ္တဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို ထားခဲ႕လိုက္ၿပီ ။

“ ေဟး...အိမ္႕..အိမ္႕ ေနပါအံုး.........”

ေဂ်ာ္ဂ်ီက လိုက္ေခၚဖို႕ ၾကိဳးစားေသးတယ္ ။

အိမ္႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕တိုက္ေအာက္ကို ေရာက္ေတာ႕ ကား အနီရဲရဲ တစီး အိမ္႕ေရွ႕ကို ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ကားေမာင္းသူဖက္က မွန္ခ်ပ္ ေအာက္ကို က်ပြင္႕လာတယ္ ။

“ ဟင္.....ကိုၾကီးစိုး.......”

တခ်ိန္က အိမ္႕နဲ႕ ညိခဲ႕တဲ႕ အတူတူ လစ္ဗင္းတူဂဲသား ေနခဲ႕တဲ႕ သေဘ္ာသားၾကီး ...။

“ အိမ္႕..ေနေကာင္းလား..ကိုၾကီး ဘယ္ကို လိုက္ပို႕ေပးရမလဲ.....”

“ ကိုၾကီးစိုး..ဘယ္လို အိမ္႕ရွိတဲ႕ေနရာကို ေရာက္လာတာလဲ..အိမ္႕ အေနာက္က ေနာက္ေယာင္ခံမ်ား လိုက္ေနလား......”

“ တိုက္ဆိုင္မွဳ သက္သက္ပါ အိမ္႕ရယ္.....ကိုယ္ သက္သက္ လိုက္ေခ်ာင္းတာ မဟုတ္ရပါဘူး......လာ...ကားေပၚ တက္....တက္.......”

အိမ္႕လည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ လိုက္လာေနတာေၾကာင္႕ ကိုၾကီးစိုးရဲ႕ ကားေပၚကို တက္လိုက္တယ္ ။

အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ကားေလး ေမာင္းထြက္သြားတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီေရ......ဘိုင္းဘိုင္.......

“ ကိုၾကီးစိုး....ဘယ္တံုးက ၿပန္ေရာက္ေနတာလဲဟင္....”

“ ၂ရက္ဘဲ ရွိေသးတယ္...အိမ္႕....”

“ ဒီကားေလးက အမိုက္စားေလးပါလား..ဘယ္တံုးက ၀ယ္ထားတာလဲ..အခု သြင္းလာတာလား....”

“ မဟုတ္ဘူး...အိမ္႕ ဒီမွာဘဲ ၀ယ္ထားတာ..ၾကာၿပီ.......”

“ ဟုတ္လား...ရည္းစား အတြက္လား....”

“ ေအာ္ အိမ္႕ရယ္..ဘာရည္းစားမွ မရွိပါဘူး....”

“ အယ္...တကယ္....”

“ ကိုၾကီးမွာ အိမ္႕တေယာက္ဘဲ ရွိခဲ႕ပါတယ္”

“ အမ္မာ...ယံုရမွာလား....”

“ တကယ္ပါ....ကဲ အိမ္႕..တေနရာရာ ၀င္ထိုင္ၿပီး တခုခု ေသာက္ၾကမလား...”

“ ေကာင္းသားဘဲ....”

“ အိမ္႕ ဘာေသာက္ခ်င္လဲ..ဘယ္ဆိုင္ ၾကိဳက္လဲ...”

“ ကိုၾကီး သေဘာပါ....”

ကိုၾကီးစိုးသည္ အရင္အတိုင္း မေၿပာင္းလဲ လို႕ အိမ္႕ ထင္သည္ ။ အိမ္႕နဲ႕ သူနဲ႕ ကင္းကြာသြားခဲ႕တာလည္း တကယ္ေတာ႕ အိမ္႕က သူ႕ကို ထားခဲ႕လိုက္လို႕ပါ ။ အိမ္႕လည္း အိမ္႕ထက္ အသက္ အမ်ားၾကီး ၾကီးတဲ႕ ကိုၾကီးစိုးကို ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင္႕ ဆက္ၿပီး လက္မတြဲေတာ႕ဘဲ လမ္းခြဲခဲ႕တာ ။

ကိုၾကီးစိုးနဲ႕ ဆိုင္ေကာင္းေလး တဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။

ကိုၾကီးစိုးက အိမ္႕ကို အရမ္း ဂရုစိုက္သည္ ။ အစားေတြေရာ အေသာက္ေတြေရာ အမ်ားၾကီး မွာသည္ ။ ကိုၾကီးစိုးနဲ႕ ေပ်ာ္ခဲ႕တာေတြကို အိမ္႕ ၿပန္ သတိရမိသည္ ။ အိမ္႕လည္း မိန္းမရွဳပ္တဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ႕ကို အၿပီးအပိုင္ ၿဖတ္လိုက္ေတာ႕မယ္ လို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္ ။  

အိမ္႕နဲ႕ ကိုၾကီးစိုး စကားေကာင္းေနၾကတံုး အိမ္႕တို႕ စားပြဲအနားက ၿဖတ္သြားတဲ႕ လူတေယာက္ ကို အမွတ္တမဲ႕ ၾကည္႕လိုက္မိသည္ ။ သည္လူက အိမ္႕ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည္႕လို႕ အိမ္႕ကလည္း ၿပန္ၾကည္႕လိုက္တာ ။ 

ဟင္.....ဒက္ဒီ ....။

ဟင္....သမီး......အိမ္႕.....။

အိမ္႕ရဲ႕ ဒက္ဒီ ဦးဘေဖေသာ္ ...။

“ သမီး.....ေနေကာင္းတယ္ေနာ္.....”

“ ေကာင္းတယ္...ဒက္ဒီ...ဒက္ဒီေကာ ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား...”

ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးကို ၿပန္ေတြ႕ရလို႕အရမ္း ၀မ္းသာတဲ႕ပံု ။ သို႕ေပမယ္႕ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္လို႕ ေမးတာ

ကလြဲလို႕ ဘာေမးခြန္းမွ ထပ္ မေမး ။ အိမ္႕ေဘးမွာ ရွိေနတဲ႕ ကိုၾကီးစိုးနဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္က တခ်ိန္တံုးက သမီး

ကို ၿဖတ္ဖို႕ ေၿပာရင္း အေၿခအတင္ေတြ ၿဖစ္ခဲ႕ဘူးသည္ ။ ကိုၾကီးစိုး ကေတာ႕ ဦးဘေဖေသာ္ကို ႏုတ္ဆက္သည္ ။

အိမ္႕က “ ဒက္ဒီ...အိမ္႕တို႕နဲ႕ တခုခု စားပါလား...” လို႕ ေခၚသည္ ။ ဦးဘေဖေသာ္ က သူ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕နဲ႕ လာတာလို႕ ေၿပာၿပီး ထြက္သြားသည္ ။ အိမ္႕က သူ႕စကားကို တခ်ိန္လံုး နားမေထာင္ခဲ႕လို႕ သူ စိတ္ပ်က္သြားၿပီလို႕ ထင္မိသည္ ။

အိမ္႕နဲ႕ ကိုၾကီးစိုးတို႕ စားစရာေတြကို တို႕ကနန္း ဆိပ္ကနန္းဘဲ စားၾကတယ္ ။ ေသာက္တာေတာ႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး

ေသာက္ၾကတယ္ ။ ေသာက္တဲ႕ဟာခ်င္းေတာ႕ မတူဘူး ။ အိမ္႕က ၿပင္သစ္ကလာတဲ႕ ၀ိုင္အနီကို ေသာက္ၿပီး ကိုၾကီးစိုးက ဘီယာကို ေသာက္တယ္ ။ အေဖနဲ႕ ဆံုလိုက္ရၿပီး အိမ္႕အေပၚ အၿမင္သိပ္ မၾကည္လင္တဲ႕ အေဖရဲ႕

ပံုစံေၾကာင္႕ စိတ္ကသိကေအာင္႕ ၿဖစ္တာက ခဏပါ ။ ကိုၾကီးစိုးက အိမ္႕က သူ႕ကို ခ်န္ခဲ႕တံုးက ဘယ္လို ခံစား

ရတာေတြ ဘယ္လို လြမ္းတာေတြကို ေၿပာၿပေနတာကို နားေထာင္ရင္း အေဖကို ေမ႕သြားေရာ ။

ကိုၾကီးစိုးက အိမ္႕ကို သူ႕အိမ္ကို ေခၚသြားတယ္  ။ သူ အသစ္ ၀ယ္ထားတဲ႕ အေကာင္းစား ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ကို ။

အိပ္ခန္းသံုးခန္းပါတဲ႕ သည္ ကြန္ဒိုတိုက္သစ္ကို အိမ္႕ အရမ္း သေဘာက်မိသြားတယ္ ။ သန္႕ရွင္း သစ္လြင္ၿပီး

ကိုၾကီးစိုးက ဟင္းခ်က္မစားတဲ႕လူမို႕ ဘာ အနံ႕အသက္မွ မရွိဘူး ။

ကိုၾကီးစိုးက တိုက္ခန္းသစ္ကို လိုက္ၿပၿပီးတာနဲ႕ အိမ္႕ကို ဆြဲဖက္ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းေတာ႕တာဘဲ ။ အိမ္႕ကလည္း

သူ႕ကို အလားတူ ၿပန္နမ္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ဟိုးတံုးက ၿဖစ္ခဲ႕တာေတြကို ၿပန္ေၿပာင္း သတိရၿပီး ကိုၾကီးစိုး ခ်စ္ေပး

ခဲ႕တာေတြကို ၿပန္ ၿမင္ေယာင္သတိရေတာ႕ သူနဲ႕ အခုလို ၿပန္ဆံုၿပန္ခ်စ္ၾကရတဲ႕ အခ်ိန္ စိတ္ေတြက အရမ္းကိုဘဲ

ၾကြေနၿပီ ။ ကိုၾကီးစိုးက တကယ္ ခ်စ္ေပးတတ္သူၾကီးပါ ။

သူနဲ႕ အိမ္႕တို႕ ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို အၿမန္ခြာခြ်တ္ပစ္ၾကရင္း ကိုယ္လံုးတီးကိုယ္ေတြနဲ႕ ကုတင္ေပၚကို တက္လိုက္ၾကတယ္ ။ မေတြ႕တာ ၾကာလို႕လား မသိဘူး..။ သူ႕ဒုတ္ၾကီးက အရင္တံုးကထက္ ပိုတုတ္ ပိုၾကီ

းလာသလိုဘဲမို႕ “ ကိုၾကီးစိုး...ၾကီးေအာင္ တခုခု လုပ္ထားလားဟင္....” လို႕ ေမးလိုက္မိတယ္ ။ ကိုၾကီးစိုးက ၿပံဳးတယ္ ။ “ ဒီအတိုင္းပါဘဲ အိမ္႕..ကိုၾကီး ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး....” လို႕ ေၿဖတယ္ ။ ကိုၾကီးစိုးလည္း တအား ထန္ေနၿပီ ။

 အိမ္႕ႏို႕ေတြကို စို႕..ေစာက္ဖုတ္ကို ႏွိဳက္...သဲသဲမဲမဲေတြ ၿဖစ္ေနတယ္ ။ အိမ္႕လည္း သူ႕ေခါင္းကို ဆြဲၿပီး အိမ္႕ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲကပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူမွဳတ္တာကို ခံခ်င္ေနလို႕ ။ သူမွဳတ္တာကို မရတာ ၾကာၿပီေလ ။

ကိုၾကီးစိုး ေရလည္ မွဳတ္ေပးတာ အိမ္႕လည္း အေသခိုက္တယ္ ။ သူက လ်ာနဲ႕ လိုးေပးေနတယ္ ။ အိမ္႕လည္း

သူ႕ဒုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ အိမ္႕တို႕ လိုးလိုက္ၾကတာ အပီအၿပင္ပါဘဲ ။

ကိုၾကီးစိုးက သူ႕ အရြယ္နဲ႕ မလိုက္ေအာင္ လိုးႏိုင္တယ္ ။ ဘာဂ်ာကိုင္တာကလည္း တကယ္႕ စူပါဘဲ ။ အဖုတ္

ကို တင္ မကဘူး....ကပ္ရက္က စအိုေလးကိုပါ အပီကိုင္တာ ။ လ်ာနဲ႕ ကလိကစားေပးတာ အိမ္႕ အသဲစြဲသြားရ

တယ္ ။ ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ သူ အိမ္႕ ႏို႕သီးေတြကိုပါ လက္နဲ႕ ဆြဲေခ်ေပးေနတယ္ ။ ကိုၾကီးစိုးက သူ႕ကိုယ္သူ ဂရုတအားစိုက္ေတာ႕ ဘိုက္က ခ်ပ္ေနတယ္ ။ ပိန္ပါးပါး ဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ ဘဲေတြကို ကိုယ္လံုးတီး ၿမင္ရ

တာက ဆက္ဆီၿဖစ္ ဖီလင္ပိုလာတယ္လို႕ အိမ္႕ ထင္တယ္ ။ အင္းေလ...တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ အၾကိဳက္ခ်င္း

ဘယ္တူႏိုင္မလဲေလ ။

သူက အိမ္႕ကို ဖင္လည္း ကုန္းခိုင္းတယ္ ။ ဖင္ကုန္းေပးရက္နဲ႕ တအား ေဆာင္႕လိုးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။

အိမ္႕ဖင္တံုးႏွစ္တံုးကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆြဲၿဖဲ..ဖင္ေပါက္ထဲကို တံေတြး ေထြးထည္႕..သူ႕လက္မနဲ႕ ဖင္ေပါက္ထဲကို

ထိုးကလိတယ္ ။ အရင္ အေတြ႕အၾကံဳေတြ အရ သူ အိမ္႕ကို ေနာက္ေပါက္ ဖြင္႕ေတာ႕မယ္ ဆိုတာကို အိမ္႕ သိ

လိုက္တယ္ ။ သူ႕ကို အိမ္႕ ၾကည္ၿဖဴတယ္ ။ သူနဲ႕ ၿပန္ေတြ႕ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ။ သူလိုးတာကို အိမ္႕ ေတာင္႕တ

ေနတာ ၾကာၿပီ ။ကိုၾကီးစိုးက တကယ္႕အလိုးေကာင္းတဲ႕ ဘဲၾကီး ။ တကယ္႕ ဖိုက္တာ ။

ပထမအခ်ီက ၿမန္တယ္ ။ ကိုၾကီးစိုးကလည္း မိန္းမ မလိုးတာ ၾကာၿပီ တဲ႕ ။ တအား ထန္ထန္နဲ႕ အိမ္႕ကို တအားလိုးတာ သိပ္ မၾကာလိုက္ဘဲ ၿပီးသြားတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ အိမ္႕လည္း ၿပီးတယ္ ။ အိမ္႕လည္း မလိုးတာ ၾကာၿပီေလ ။

ဒုတိယအခ်ီမွာက်ေတာ႕ သူ ဆြဲလိုးတယ္ ။ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေၿပာင္းၿပီး ဇိမ္ခံလိုးတယ္ ။ သူ႕လီးကိုလည္း သူ မေၿပာ

ခင္ အိမ္႕ စုတ္ေပးတယ္ ။ သူ႕လီးကို ဘာလို႕မွန္းမသိဘူး ။ အိမ္႕ စုတ္ခ်င္တယ္ ။ လီးတိုင္းကို မစုတ္ခ်င္ဘူး ။

သူက အိမ္႕ကို အေပၚက တက္ခိုင္းတယ္ ။ အေပၚက တက္ေပမယ္႕ သူက ေအာက္ကေန ပင္႕လိုးတာ ဒလစပ္

ဘဲ ။ အရမ္း ခါးအားသန္တဲ႕ ကိုၾကီးစိုး ။

သူက တတိယအခ်ီ ဆြဲခ်င္ေသးတယ္ ။ အိမ္႕က ေနာက္ေနက မနက္ သဲပံု႕နဲ႕ ပန္းလိုက္ပို႕ဖို႕ အလုပ္ေတြ ရွိေန

တာေၾကာင္႕ သူ႕ကို ေနာက္မွ လို႕ ေၿပာၿပီး ၿငင္းလိုက္တယ္ ။ သူကလည္း စိတ္ေဆာင္တာပါ ။ ဟြန္း..ဘဲၾကီး

၂ခ်ီ ေကာင္း ဆြဲလိုက္ၿပီးေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ ဖလက္ၿပသြားၿပီ ။ အိမ္႕ သိတာေပါ႕ ။

အိမ္ ၿပန္ေရာက္ၿပီး သဲပံု႕နဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ သဲပံု႕က အံ႕ၾသေနတယ္ ။ သြားတံုးက ေ၈်ာ္ဂ်ီ ၀င္းႏိုင္နဲ႕ ။ လိုးၿဖစ္သြားေတာ႕ ကိုၾကီးစိုးနဲ႕မို႕ ။ သဲပံု႕လည္း အိမ္႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို နား အရသာခံၿပီး နားေထာင္ရင္း ႏွာစိတ္ေတြၾကြေနတာကို ၾကည္႕ၿပီး သဲပံု႕ကို ဘဲရွာေပးခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္မိတယ္ ။ သဲပံု႕က စိတ္ကူးဘဲ ယဥ္ေနတာ ။ သူ႕ကို ဘယ္သူနဲ႕ ခ်ိတ္ေပးရမလဲ..အိမ္႕ စဥ္းစားေနတယ္ ။ ခုထိေတာ႕ မေတြ႕ေသးဘူး ။

ေနာက္တေန႕ ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ႕ အိမ္႕နဲ႕ သဲပံု႕တို႕ ဒီေန႕ လိုက္ပို႕ရမယ္႕ စာရင္းထဲမွာ ဟိုတေလာက ဆံုလိုက္တဲ႕ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ဆိုတဲ႕ နံမည္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ အိမ္႕လည္း သဲပံု႕ကို တအံ႕တၾသ ေၿပာလိုက္မိ

တယ္ ။ သဲပံု႕က “ အဲ႕ဘဲက မဆိုးဘူး....ဒီဇိုင္းက လန္းတယ္...” လို႕ ေၿပာလို႕ သဲပံု႕ကို ဒီဘဲနဲ႕ ၿဖစ္သြားရင္ ေကာင္းမွာဘဲ လို႕ အိမ္႕ ေတြးလိုက္မိတယ္ ။

ပို႕စရာ စာရင္းကို ၾကည္႕ၿပီး ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူရဲ႕ ပန္းၿခင္းကို ပထမဆံုး ဦးစားေပးၿပီး ပို႕ဖို႕ အိမ္႕က သဲပံု႕ကို

အၾကံေပးလိုက္တယ္ ။ သဲပံု႕ကလည္း သေဘာတူတယ္ ။ ဒီတခါ အိမ္႕တို႕ သူ႕ၿခံကို ေ၇ာက္သြားေတာ႕ လက္မွတ္

ထိုး မေပးႏိုင္ဘူးလို႕ ၿငင္းတဲ႕ ၿခံေစာင္႕ကို အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႕ရဘူး ။ 

ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ကိုယ္တိုင္ ထြက္လာၿပီး ပန္းၿခင္းကို လက္ခံယူတယ္ ။ အိမ္႕က သဲပံု႕ကို ေရွ႕တန္းတင္ ခ်င္

ေပမယ္႕ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ က သဲပံု႕ကိုထက္ အိမ္႕ကိုဘဲ အသားေပးၿပီး ဆက္ဆံေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ 

အိမ္႕လည္း သဲပံု႕ကို အားနာသြားတယ္ ။ အမွန္တကယ္က ဒီ ေဒါက္တာနဲ႕ သဲပံု႕ကို ညိေစခ်င္တာ ။ ဒါေပမယ္႕

ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ္႕ကိုဘဲ ထပ္ေတြ႕လို႕ရမလား ဆိုၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းတယ္ ။ အိမ္႕ကလည္း အိမ္႕မွာ

ခ်စ္သူ ရွိတယ္ လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ တကယ္လည္း အိမ္႕က ခ်စ္သူ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ ၿဖစ္ေနတာ ေလ ။ မညာ

ခ်င္ပါဘူး ။

သူက “ ခ်စ္သူရွိလည္း မခင္ရေတာ႕ဘူးလား....ခ်စ္သူရွိတာ လက္ထပ္ထားတဲ႕ ေယာက်္ား ရွိတာမွ မဟုတ္တာ”

လို႕ အိမ္႕ကို စိုက္ၾကည္႕ၿပီး ေၿပာလိုက္တယ္ ။ သူ႕ပံုက တကယ္ သားနားတယ္ ။ သူ႕ဒီဇိုင္းက မင္းသား တ

ေယာက္ လို ။ အိမ္႕က ဖုန္းနံပါတ္ မေပးေတာ႕ “ ကိစၥ မရွိပါဘူး...ဖုန္းနံပါတ္ မရလည္း အိမ္႕နဲ႕ ေတြ႕ရေအာင္

လုပ္ရမယ္႕ နည္းလမ္းေတြ ေတြ႕လာမွာပါ..” လို႕ သူက ရယ္ၿပီး ေၿပာတယ္ ။

သူ႕အိမ္က ၿပန္အထြက္မွာ သဲပံု႕က “ ကဲ မေၿပာလား..အိမ္႕ကိုဘဲ သူ ၾကိဳက္တာပါ...သဲပံု႕ဒီဇိုင္းကို ဘဲေတြ မၾကိဳက္ၾကပါဘူး လို႕ သဲပံု႕ ေၿပာသားဘဲ အိမ္႕ရယ္....” လို႕ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႕ ေၿပာလိုက္လို႕ အိမ္႕လည္း သဲပံု႕ကို သ

နားသြားတယ္ ။ သဲပံု႕ သူလိုခ်င္တဲ႕ ဘဲရပါေစ လို႕ အိမ္႕ တကယ္ဘဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္မိပါတယ္ ။

ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ္႕ ေခါင္းထဲမွာ မရွိပါဘူး ။

အိမ္႕ တေနကုန္ သဲပံု႕နဲ႕ ပန္းပို႕တဲ႕ အလုပ္ လုပ္ၿပီးေတာ႕ ကိုၾကီးစိုးကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ သူက ဒီည ညေနစာ အတူတူ ထြက္စားၾကရေအာင္လို႕ ေၿပာထားလို႕ ။

ကိုၾကီးစိုးက အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥတခုနဲ႕ သံလ်င္ကို ေရာက္ေနတယ္ ။ သူက အိမ္႕ကို အိမ္႕နဲ႕ သူနဲ႕ စားေနက် 

ကန္ေတာ္ၾကီးေစာင္းက စားေသာက္ဆိုင္ကို လာခဲ႕ဖို႕ ေၿပာတယ္ ။ သူမေရာက္ေသးရင္ သူ႕ကို ေစာင္႕ေနဖို႕

ေၿပာတယ္ ။ တခုခု မွာ ေသာက္ႏွင္႕ပါ ...တဲ႕ ။

ထံုးစံအတိုင္း သဲပံု႕ကိုဘဲ အဲဒီ ဆိုင္ကို လိုက္ပို႕ခိုင္းရတယ္ ။ သဲပံု႕က တကယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္ ။ ဘယ္

ေတာ႕မွ အိမ္႕ကို မတြက္ကပ္ဘူး ။ သူ႕ကို အားကိုးရတယ္ ။ သဲပံု႕လည္း ဆိုင္မွာ ကိုၾကီးစိုး မေရာက္ေသးတာနဲ႕

သီးသန္႕ခန္းေလး ထဲ ေဗာ႕ဂါနဲ႕ လိမ္ေမာ္ အေရာေလး တခြက္ မွာ ေသာက္ၿပီး ေစာင္႕ေနလိုက္တယ္ ။

ပထမ တခြက္တံုးက ခ်ိဳသလိုလို ခ်ဥ္သလိုလိုေလးနဲ႕ ေသာက္လို႕ တအားေကာင္းတယ္ ။ ကိုၾကီးစိုးကလည္း ေတာ္

ေတာ္နဲ႕ ေရာက္မလာလို႕ ဆက္ေစာင္႕ရင္း ဒုတိယတခြက္ကို မွာ ေသာက္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ထိန္းကနဲ ကမၻာေၿမၾကီး

က ၿခာၿခာလည္သြားသလို မူးတက္သြားတယ္ ။ 

အိုး......အား......ေတာ္ေတာ္႕ကို မူးတာ........။

အိမ္႕ လံုး၀ ေလာကၾကီးနဲ႕ အဆက္ၿပတ္သြားတယ္ ။

ေအးစိမ္႕တဲ႕ ခံစားခ်က္ေၾကာင္႕ အိမ္႕ တုန္ခါသြားၿပီး သတိ၀င္လာတယ္ ။

ဟင္....ဘာၿဖစ္သြားတာပါလိမ္႕ ။ အိမ္႕ ၿပန္သတိရလိုက္တာက ေဗာ႔ဒ္ဂါ နဲ႕ လိမ္ေမာ္အေရာ ဒုတိယတခြက္ကို ေသာက္လိုက္ၿပီး အရမ္း မူးသြားတယ္ ။ အိုး...အိပ္ေပ်ာ္သြားသလား ....။

ဟင္....။

ငါ...ငါ........ငါ.......ဆိုင္ခန္းထဲမွာလည္း မဟုတ္ပါလား . . . ။ ငါ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ...။

ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာထူူထူ ေပၚမွာ ပက္လက္ေလး ေရာက္ေနတယ္ ။ ကိုယ္႕ဖါသာ ၿပန္စမ္းမိလိုက္တယ္ ။

အိုး ေတာ္ပါေသးရဲ႕...အ၀တ္အစားေတြေတာ႕ ရွိေနေသးတယ္....ဒါေပမယ္႕ စကပ္က လန္တက္ေနတယ္ ။ 

ပင္တီေလး ၀တ္ထားေပမယ္႔  ေပါင္ၾကားက ေဖါင္းမို႕မို႕ၾကီးက ေပၚတင္ၾကီး ။ စကပ္ကို ၿပန္ဖံုးလိုက္ရင္း ကုတင္

ေပၚ ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ေခါင္းထဲက မူရိပ္မူးရိပ္နဲ႕ ၿဖစ္ေနတံုးဘဲ ။

ဘယ္လို ဒီေနရာ ဒီအခန္း ဒီကုတင္ေပၚကို ေရာက္ေနပါလိမ္႕...ဘယ္သူ ငါ႕ကို ဒီကို ေခၚလာသလဲ..ကိုၾကီးစိုး မ်ားလား.....။

အခန္းကေတာ႕ တိုက္ခန္းဘဲ ။ ေဆးအသစ္..ေပါလစ္ေရာင္ ေၿပာင္ေနတဲ႕ လွ်ာထိုး သစ္သားၾကမ္းခင္း အသစ္နဲ႕ ။

အိမ္႕ အၾကာၾကီး အဲလိုဘဲ ငုတ္တုပ္ ထိုင္ေနမိတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္လြန္းေနတယ္ ။

 အိမ္႕ ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို စစ္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ အၿပင္ကေန ပိတ္ထားတာကို ေတြ႕ရ

တယ္ ။ သူ႕ကို တေယာက္ေယာက္က ဒီ ေနရာကို ေခၚလာၿပီး အၿပင္ကေန တံခါး ပိ္တ္ၿပီး ေလွာင္ထားတယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္ ။ 

ကိုၾကီးစိုး သည္ အိမ္႕ကို ေစာင္႕ခိုင္းထားတဲ႕ ဆိုင္ကို ေရာက္လာသည္ ။ 

အိမ္႕ကို မေတြ႕လို႕ ဆိုင္က မန္ေနဂ်ာနဲ႕ အလုပ္သမားေတြကို ေမးသည္ ။ သူတို႕က အိမ္႕ ယမကာ ႏွစ္ခြက္ မွာေသာက္ၿပီး သီးသန္႕ ခန္းေလးထဲမွာ ထိုင္ေစာင္႕ေနေၾကာင္း ေၿပာၿပသည္ ။ ကိုၾကီးစိုးက “ ဒါၿဖင္႕ သူ အခု ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ..ၿပန္သြားတာလား...သူေသာက္တာေတြေရာ သူ ေငြရွင္းသြားလား ”လို႕ ေမးေတာ႕ ၀ိတ္တာ တေယာက္က “ သူ..အမူးလြန္သြားတယ္...ဆရာ..သူ႕မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕ ေရာက္လာတယ္..သူတို႕ကဘဲ ေငြရွင္းေပးသြား

ၾကတယ္...သူတို႕ဘဲ အဲ႕အမကို တြဲေခၚသြားၾကတယ္....” လို႕ ေၿပာၿပေတာ႕ ကိုၾကီးစိုး အရမ္း စိတ္ပူသြားသည္ ။

                                          အိမ္႕ကို လူတစုက ေခၚသြားၾကသည္ တဲ႕ ။ ဘယ္သူေတြလဲ.....။

ၿမင္လိုက္တဲ႕ အဲဒီ ၀ိတ္တာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးသည္ ။ ေခၚသြားၾကသူေတြရဲ႕ ပံုပန္း..ကို ေမးသည္ ။

လူသံုးေယာက္ အနက္ တေယာက္က က်န္တဲ႕ႏွစ္ေယာက္ကို အမိန္႕ေတြ ေပး ခိုင္းေနသည္ တဲ႕ ။ သည္လူရဲ႕ပံုပန္းကို ဒီေကာင္ေလး ေၿပာၿပတဲ႕အခါ  အိမ္႕ကို တအား လိုက္ဖန္ေနတဲ႕ “ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ” ဆိုတဲ႕ေကာင္ ၿဖစ္ေနတယ္ ။

ေတာက္....အိမ္႕ကို ဗစ္တာညိဳ၀င္းနဲ႕ အေပါင္းအပါေတြ ေခၚသြားၾကတာ ၿဖစ္မယ္...။ ကိုၾကီးစိုးလည္း ခ်က္ခ်င္းဘဲဗစ္ာညိဳ၀င္းရဲ႕ အိမ္ကို လိုက္သည္ ။ ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ ရန္ကုန္မွာ နံမည္ၾကီးတေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ ကိုၾကီးစိုးသည္ ဗစ္တာညိဳ၀င္းနဲ႕ တိုက္ရိုက္ မသိေပမယ္႕ သူဘယ္မွာ ေနတယ္ ဆိုတာကို သိသည္ ။

ၾကီးမားတဲ႕ သံတံခါးၾကီး ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႕ ၿခံၾကီးရဲ႕ အေပါက္၀မွာ ကုိၾကီးစိုးရဲ႕ ကား သည္ ေရွ႕မီးၾကီးေတြ ဖြင္႕ထိုးလ်က္

ေရာက္ေနသည္ ။ ဟြန္းကို တတီတီ တီးႏွိပ္လိုက္ေတာ႕ တံခါးၾကီးေတြရဲ႕ အထဲဖက္မွာ လူတေယာက္ ေပၚလာ

သည္ ။ ကာကီေရာင္ ယူနီေဖါင္းနဲ႕ လူတေယာက္ ။

“ ဘာလို႕ ဟြန္းတီးတာလဲ..ဒါ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္...ဟြန္းမတီးနဲ႕....”လို႕ လွမ္း ေအာ္ေၿပာသည္ ။

ကိုၾကီးစိုးက “ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ရွိလား...သူနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္တယ္...အေရးၾကီးတယ္....” လို႕ ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။ အထဲက ကာကီ၀တ္ ငတိက “ ဆရာ မရွိဘူး....” လို႕ ေအာ္ေၿပာသည္ ။ ကိုၾကီးစိုးက “ တံခါးဖြင္႕ကြာ..ဘယ္သူရွိလဲ တေယာက္ေယာက္နဲ႕ စကားေၿပာခ်င္တယ္..ဗစ္တာညိဳ၀င္း ဘယ္သြားေနလဲ....” လို႕ ထပ္ေမးေတာ႕ အထဲက ကာကီ၀တ္ ငတိက မသိဘူး....လို႕ ေၿဖၿပီး ၿပန္ ၀င္သြားသည္ ။ ကိုၾကီးစိုး ဟြန္းထပ္တီးလည္း ၿပန္ထြက္မလာေတာ႕။

ကိုၾကီးစိုးလည္း ဗစ္တာညိဳ၀င္း ကို ဘယ္မွာ ေတြ႕ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို သူ႕အေပါင္းအသင္းေတြထဲက ဗစ္တာညိဳ၀င္းနဲ႕ သိတဲ႕ လူေတြ ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုၾကီးစိုးရဲ႕ ရပ္ထားတဲ႕ ကားနားကို ပုဆိုးတိုတို ၀တ္ထားၿပီး ကိုယ္အေပၚပိုင္း မွာ ဘာမွ ၀တ္မထားတဲ႕ အသားမဲမဲနဲ႕ လူသံုးေယာက္ ကပ္လာၾကသည္ ။ သံုးေယာက္ အနက္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြထဲမွာ တုတ္ၾကီးေတြ ကိုယ္စီ ကိုင္ထားၾကၿပီး က်န္တဲ႕ တေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ႕ အုတ္နီခဲ တခဲကို ကိုင္ဆုပ္ထားသည္ ။ ကိုၾကီးစိုးလည္း သည္လူေတြကို ၾကည္႕

ရတာ သူ႕ကို ရန္ၿပဳေတာာ႕မယ္႕ သေဘာ ၿပေနတာနဲ႕ ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။

သံုးေယာက္ထဲက တေယာက္က “ ေဟ႕....မင္း ေနာက္ကို သည္ နားကို မလာနဲ႕ေတာ႕..မင္းနဲ႕ မင္းရဲ႕ကား အတြက္ မေကာင္းဘူးကြ.....” လို႕ လွမ္း ေအာ္လိုက္တာကို ကိုၾကီးစိုး ၾကားလိုက္သည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ တပည္႕တပန္းေတြ ေပါတဲ႕ ငတိ ဆိုတာကို ကိုၾကီးစိုး သိရက္နဲ႕ အိမ္႕ကို ၿပန္ကယ္ထုတ္ခ်င္တဲ႕ စိတ္နဲ႕ သူ ဒီကို ေရာက္လာတာပါ ။

ဦးဘေဖေသာ္သည္ သူ႕မိတ္ေဆြ တေယာက္က လွမ္း အေၾကာင္းၾကားလို႕ သမီး အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဗစ္တာညိဳ၀င္း ဆိုတဲ႕ေကာင္က ဖမ္းေခၚသြားတယ္ ဆိုတဲ႕ သတင္းကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။

သမီးအိမ္႕ကို ဆိုင္တဆိုင္မွာ အရင္က တြဲခဲ႕တဲ႕ သေဘ္ာသားၾကီး ကိုၾကီးစိုး ဆိုတဲ႕ေကာင္နဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္ ေတြ႕ခဲ႕တာ မၾကာေသး ။ သည္ ေကာင္ၾကီးနဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္က တခ်ိန္တံုးက တင္းထားခဲ႕လို႕

အဲဒီေန႕က သမီးနဲ႕ေတာင္ သိပ္ စကား မေၿပာၿဖစ္ခဲ႕ဘူး ။

သမီး အပ်ိဳေပါက္ အခ်ိန္ကထဲက ဆိုးခဲ႕လြန္းလို႕ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးကို လိုက္ ထိန္းသိမ္းခဲ႕ရတဲ႕ အခါ သမီးေဇာနဲ႕ သမီးကို ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ၾကတယ္ လို႕ သူက ယူဆေနတဲ႕ လူေတြကို

ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လက္ပါမိခဲ႕တာေတြ ရွိခဲ႕သည္ ။ သမီးကို ကားနဲ႕ ေခၚတင္သြားတဲ႕ ရည္းစားေကာင္က မေခ်မငံ ၿပန္လွန္ ေၿပာတဲ႕ အခါ တြန္းလိုက္တာမိုး နရင္းအုပ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြေပါ႕ ။

ကံအားေလ်ာ္စြာ သည္လူေတြက ရဲစခန္းကို တိုင္ေတာတာေတြ မ်ိဳး မလုပ္ခဲ႕လို႕ သည္ အခ်ိန္ အထိ ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဥပေဒနဲ႕ ညိစြန္းၿခင္း မရွိေသး ။ ဦးဘေဖေသာ္သည္ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ သမီးလည္း ရည္းစားထား တြဲတာက ဆယ္ေရာက္ မကေတာ႕လို႕ အဆန္း မဟုတ္ေတာ႕ ။ သမီးအတြက္လည္း သည္ေလာက္ၾကီး မပူေတာ႕ဘူး ။ ကိုယ္႕ဖါသာ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္လုပ္ ေနခဲ႕တာ ။

အခု ၾကားလိုက္ရတဲ႕ ကိစၥကေတာ႕ အိမ္႕က ရည္းစား တြဲတာလည္း မဟုတ္..လက္မထပ္ဘဲ အတူတူေနတာလည္း မဟုတ္ ။ အလိုမတူဘဲ ဖမ္းသြားတာ ခံလိုက္ရတယ္ တဲ႕ ။ ဒါကေတာ႕ ဦးဘေဖေသာ္က လက္ပိုက္ၿပီး ၾကည္႕မေနႏိုင္ ။ ပလိုမတူဘဲ ဘယ္သူ႕ကို ဘယ္သူကမွ အတင္း အဓမၼ ေခၚသြား ဖမ္းသြားလို႕ မရဘူး ။

ကိုယ္႕ သမီး အရင္းေခါက္ေခါက္ ဆိုေတာ႕ လက္ပိုက္ ၾကည္႕ေနမယ္ မဟုတ္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို သူ သိသည္ ။

နံမည္ၾကီး ေကာင္ဘဲ ။  ဘယ္ မသိဘဲ ေနမလဲ ။ ဒီေကာင္က ေခတ္အဆက္ဆက္ မေကာင္းတာ လုပ္စား လာတဲ႕ သူေဌး အေရၿခံဳ ညိဳ၀င္း ဆိုတဲ႕ ေကာင္ရဲ႕ သား ။

အေဖတူသား....အေဖ ေသာက္က်င္႕ေတြကို အေမြခံတဲ႕ သား ။ ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာ တဲ႕ ညိဳ၀င္းရဲ႕ ေသြး စစ္စစ္ ။

ဦးဘေဖေသာ္ ဟိုေနရာ ဒီေနရာကို ဖုန္းေခၚၿပီး ဗစ္တာညိဳ၀င္း အေၾကာင္းကို တီးေခါက္ ေလ႕လာလိုက္သည္ ။ သည္ေကာင္႕ တပည္႕ေတြက ဘယ္သူေတြလဲ ။ သူ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရွိတတ္လဲ ။

သူက ကားေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းလုပ္ေနေတာ႕ လူမ်ိဳးစံု လူေပါင္းစံုနဲ႕ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသည္ ဆိုေတာ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို နီးနီးကပ္ကပ္ သိၾကသူေတြကို ရွာဖို႕က သိပ္ မခဲယဥ္းဘူး ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုၾကီးစိုးသည္ သူ႕ညီမ ၀မ္းကြဲ တေယာက္ရဲ႕ ေယာက်္ား ရဲစခန္းမွဴး တေယာက္ကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အိမ္႕ကို ဗစ္တာညိဳ၀င္းတို႕ ဖမ္းေခၚသြားၾကလို႕ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို စစ္

ေဆး ေမးၿမန္းလို႕ ရမလဲ ဆိုတာကို အၾကံဥာဏ္ေတာင္းခံသည္ ။ ရဲစခန္းမွဴးက ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ အေဖ ဦးညိဳ၀င္း ဆိုတာက ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းၾကီးေတြကို ၾကိဳးကိုင္ထားတဲ႕ တကယ္႕ အေကာင္ၾကီးၾကီး တေယာက္ ၿဖစ္လို႕ မေသခ်ဘဲနဲ႕ သြား စြပ္စြဲလို႕ မေကာင္းဘူး...သူတို႕က အစိုးရပိုင္းကို အရမ္း ေပါက္ေရာက္တယ္...လူၾကီးေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ရွိတဲ႕ လူေတြ ဆိုေတာ႕ ပိုင္မွ

လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္...ဗစ္တာညိဳ၀င္း ဖမ္းေခၚသြားတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္တဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္က စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးကေန ေသေသခ်ာခ်ာ ေၿပာတာကို သူ သိခ်င္ ၾကားခ်င္တယ္ လို႕ ကိုၾကီးစိုး

ကို ေၿပာလိုက္လို႕ ကိုၾကီးစိုးလည္း စားေသာက္ဆိုင္ကို တခါ ၿပန္ေၿပးသြားရၿပန္သည္ ။

စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ႕ အိမ္႕ကို အတင္း ေခၚေဆာင္သြားတာကို သိလိုက္ ၿမင္လိုက္တဲ႕ စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးကို ေမးလိုက္တဲ႕ အခါ သည္ ေကာင္ေလးသည္ ဒီအလုပ္ကေန မေန႕ကထဲက ထြက္သြားၿပီ..လို႕ မန္ေနဂ်ာက သူ႕ကို လာေၿပာလို႕ ကိုၾကီးစိုး အရမ္းကို စိတ္ညစ္သြားသည္ ။ တေယာက္ထဲေသာ မ်က္ၿမင္သက္ေသကို ဗစ္တာညိဳ၀င္းတို႕ ဖက္က ဖယ္ရွင္းပစ္လိုက္ေလသလား လို႕

သူ သံသယ ၿဖစ္မိေနသည္ ။

သူ႕၀မ္းကြဲညီမရဲ႕ ေယာက်္ား ရဲစခန္းမွဴးက ကိုၾကီးစိုးကို ဗစ္တာညိဳ၀င္းတို႕က သူတို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ၾကီးၾကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕လည္း ရင္းႏွီးတယ္..မပိုင္ဘဲနဲ ႕ မေသခ်ာဘဲနဲ႕ သူတို႕ကို ေခၚေမးေပးမွာ မဟုတ္ဘူး

လို႕ ေၿပာသည္ ။ ရဲေတြက ကုညီပါရေစ ဆိုတဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ သံုးေနေပမယ္႕ တကယ္တမ္း ရဲေတြရဲ႕ အကူအညီကို ရဖို႕က မလြယ္မွန္း သူ သေဘာေပါက္သြားၿပီ ။ ကိုၾကီးစိုးသည္ သေဘ္ာဘဲ လိုက္ေနၿပီး

ၿမန္မာၿပည္နဲ႕ ကင္းကြာေနတယ္ ထင္သည္ လို႕ သူ႕ေဘာ္ဒါ အရင္း တေယာက္က ေ၀ဖန္သည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ အိမ္႕ဇာေသာ္သည္ သူ႕အခန္းတံခါးကို အၿပင္က ေသာ႕ဖြင္႕ေနတဲ႕ အသံကို ၾကားလိုက္ရလို႕ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရာက မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္သည္ ။

လူသံုးေယာက္ အခန္းတံခါး ပြင္႕တာနဲ႕ သူရွိေနတဲ႕ အခန္းထဲကို ၀င္လာသည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္း နဲ႕ သူ႕တပည္႕ ႏွစ္ေယာက္ပါ ။

“ ဟင္...ဗစ္တာညိဳ၀င္း........နင္..နင္လား..ငါ႕ကို ဖမ္းေခၚလာတာ.......” လို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ တအံ႕တၾသနဲ႕ ေမးလိုက္သည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းက ရယ္သည္ ။

“ အိမ္႕..ဖမ္းေခၚတယ္ ဆိုတဲ႕ စကားလံုးၾကီးက မေကာင္းပါဘူး......ဗစ္တာက အိမ္႕ကို ဘယ္ေလာက္ စြဲလမ္းေနလို႕ ဘယ္လို အသဲကြ်မ္းေနရတယ္ ဆိုတာ အိမ္႕ သိရဲ႕လား......”

ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ တပည္႕ တေယာက္က အိမ္႕အေရွ႕မွာ စားပြဲေလး တလံုးကို ခ်ခင္းလိုက္သလို က်န္တဲ႕ တပည္႕က အသင္႕ ယူလာတဲ႕ စားေသာက္စရာ လင္ပန္းကို သည္ စားပြဲေလးအေပၚမွာ တင္ေပးလိုက္သည္ ။

“ ကဲ...အိမ္႕.......အားရွိသြားေအာင္.....စားလိုက္ပါအံုး........အိမ္႕ကို သိပ္ လိုခ်င္လြန္းလို႕ အခုလို လုပ္လိုက္ရတာကို ခြင္႕လႊတ္ပါ အိမ္႕ရယ္.......”

အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ ဒန္ေပါက္ထမင္းက တပြဲ ။ ဆိတ္သားတံုးက လက္သီးဆုပ္ေလာက္ၾကီး ။ ပက္ပ္စီက တပုလင္း..စုပ္ပိုက္တံေလး တပ္ရက္နဲ႕....။

အိမ္႕လည္း ဘိုက္ထဲက တကြီကြီနဲ႕ အရမ္း ဆာေနလို႕ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ခ်ေပးထားတဲ႕ ပလပ္စတစ္ဇြန္းနဲ႕ ခပ္ယူ စားမိလိုက္သည္ ။ ပက္ပ္စီကိုလည္း စုပ္တံနံ႔ စုပ္ေသာက္လိုက္မိသည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းက အိမ္႕ ၿမိန္ရွက္စြာနဲ႕ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ထမင္း စားေနတာကို ေက်နပ္ေနသည္ ။

“ စား...စား.....ဘိုက္ၿပည္႔မွ မင္း ငါ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ၿပည္႕ၿပည္႕၀၀ ၿဖည္႕ဆည္းေပးႏိုင္မွာ....အိမ္႕ဇာေသာ္.....”

အိမ္႕ေခါင္းေလး ဆတ္ကနဲ ေထာင္သြားသည္ ။

“ ဘာ......ဘာေၿပာတယ္....”

ဗစ္တာညိဳ၀င္းက တဟင္းဟင္းနဲ႕ ရယ္လိုက္သည္ ။

“ ဟုတ္တယ္ေလ.....အိမ္႕...မင္း ဖါသာမင္း မာန ဘယ္ေလာက္ ေထာင္လႊားလႊား..အခု မင္းက ငါ႕လက္ခုပ္ထဲက

ေရ ၿဖစ္ေနၿပီ..ငါ ေသာက္လိုေသာက္ ေမွာက္လိုေမွာက္ လုပ္လို႕ ရေနၿပီ ....မင္းကို ငါက အလွၾကည္႕ဖို႕ သက္သက္ ေခၚလာခဲ႕တာလို႕ မွတ္ေနလားကြ.......”

“ အံမယ္...ေစာက္ကုလားက ေလၾကီးမိုးၾကီးနဲ႕..တရားဥပေဒက ဘယ္မွာ သြားထားမလဲ..မင္းမဲ႕တိုင္းၿပည္ ထင္ေနလား......ေငြရွိလို႕ တရားႏိုင္မယ္ လို႕ မွတ္ေနသလားဟဲ႕.....”

“ ဒါေတြကို အၿငင္းမပြားခ်င္ဘူး.....အိမ္႕....ငါ လုပ္ခ်င္တာကို ငါ လုပ္ခဲ႕တယ္..လုပ္ႏိုင္ခဲ႕တယ္.......မင္း လတ္တေလာ

ငါ႕ လက္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႕ အခ်ိန္ ငါေကြ်းတာ စားရမယ္..ငါ ခိုင္းတာကို လုပ္ရမယ္....မင္းဟာ ငါ႕ရဲ႕ ကြ်န္ ၿဖစ္ေနၿပီ...ဟားဟားဟားဟား.........”

“ နင္ ရူးေနၿပီဟဲ႕..ေစာက္ေကာင္ရဲ႕.......ငါက နင္လုပ္တိုင္း ခံမယ္ ထင္ေနသလား......”

“ နင္ ခံရမယ္...အိမ္႕..နင္႕ မာနေတြကို ခ်ိဳးပစ္ဖို႕ နင္႕ကို ဖမ္းလာတာ......နင္ ငါ႕အလိုအတိုင္း မလုပ္လို႕ကေတာ႕

ခုနက နင္ ၿမိဳဆို႕လိုက္တဲ႕ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ မေၿပာနဲ႕ ၿမက္ေတာင္ မေကြ်းဘူး...သိလား...နင္ စမ္းၾကည္႕လိုက္”

ဗစ္တာညိဳ၀င္းက အိမ္႕ကို ေဒါသမ်က္လံုးေတြနဲ႕ စိုက္ၾကည္႕လိုက္ၿပီး လက္ညွိဳး တေထာင္ေထာင္နဲ႕..“ တခု ေၿပာလိုက္အံုးမယ္...ငါ႕ကို ကုလား..ကုလား နဲ႕ မေခၚနဲ႕..ငါက နင္႕လိုဘဲ သည္တိုင္းၿပည္မွာ ေမြးတဲ႕ေကာင္...ငါ႕အဖိုးက ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါခဲ႕တဲ႕လူ. အေဖက အၿမဲ လွဴတန္းေနတဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ရွိတဲ႕လူ......ဒီတိုင္းၿပည္ကို ထိရင္ နာတဲ႕လူေတြ...မေစာ္ကားနဲ႕..ငါက ဗမာ....ဗမာ......နားလည္လား.....”

အိမ္႕ အခန္းထဲက သူတို႕ ထြက္သြားလိုက္သည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေလွာင္ထားတဲ႕ အခန္းကို စီစီတီဗီ ကင္မရာ ဆင္ထားၿပီး သူ အခ်ိန္ရတိုင္းၾကည္႕တတ္သည္ ။ သူ သေဘာက်စြဲလန္းလို႕ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္ သူ႕ကို ၿငင္းပယ္ လက္မခံတဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို အခုလို ဖမ္းေလွာင္ၿပီး သူေမြးထားတဲ႕ ငွက္ကေလး တေကာင္လို ေဆာ႕ကစားဖို႕ သူ ၾကံရြယ္ခဲ႕တာ ၾကာလွၿပီ ။ အခြင္႕အခါ သင္႕တဲ႕ အခါ ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ သူလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ ပစ္လိုက္သည္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္သည္ ေသြးနဲ႕သားနဲ႕ လူသား တေယာက္မို႕ အခ်ိန္တန္ရင္ ေသးေပါက္ခ်င္လာမည္..ခ်ီးပါခ်င္လာမည္ ဆိုေတာ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ ခ်ီးပါေသးေပါက္ လုပ္တာကို သူ ၿမင္ႏိုင္ေသဖို႕..ေရခ်ိဳးတဲ႕အခါ ေတြ႕ရေစဖို႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ အိမ္႕ဇာေသာ္ အခန္းက ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႕ အိမ္သာကိုပါ လွိဳ႕၀ွက္ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးေတြ တပ္ဆင္ထားခဲ႕သည္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ကိုဘဲ စိတ္ေရာက္ေနတဲ႕ သူ႕ကို သူ႕အေဖက ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး “ ပါပါ မအားဘူးကြာ..ပါပါ မႏၲေလး

မွာ ေၿမေတြ သြား၀ယ္ဖို႕ ခ်ိန္းထားတယ္...ဒီေန႕..ရဲမွဴးၾကီးဦးသာယာနဲ႕ ေဂါက္ရိုက္ဖို႕လည္း ခ်ိန္းထားမိတယ္...မင္း

ပါပါ႕ကိုယ္စား သြားေပးပါလား..မင္းနဲ႕ ရိုက္ရလည္း သူ ေက်နပ္မွာပါ....” လို႕ ေၿပာလိုက္လို႕ သူ အေဖ ေက်နပ္

ေအာင္ “ ဟုတ္ကဲ႕ပါပါ.သား သြားရိုက္လိုက္ပါမယ္....” လို႕ ေၿပာၿပီး ေဂါက္ကြင္းကို သြားဖို႕ ခ်က္ခ်င္း စီစဥ္ေလ

သည္ ။ 

သူ႕ ညာလက္ရုန္း တပည္႕ ရာဂ်ဴးကို လွမ္းေခၚၿပီး အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင္႕ၾကပ္ထားဖို႕ မွာလိုက္

သည္ ။ ရာဂ်ဴးက “ စိတ္ခ်ပါ ေဘာ႕စ္..စိတ္ခ်လက္ခ် သြားပါ..က်ေနာ္နဲ႕ က်ေနာ္႕လူေတြ သည္ၿခံမွာ ရွိေနမွာပါ”

လို႕ ခါးေလးကိုင္းၿပီး ရိုရိုေသေသ ေၿပာလိုက္သည္ ။

မၾကာခင္မွာ ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ သူ႕ယာဥ္ေမာင္း ကာလူး ေမာင္းေနတဲ႕ အနက္ေရာင္ ေနာက္ဆံုးေပၚ ကက္ဒိလက္ကားသစ္ၾကီးရဲ႕ ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္ရင္း ေဂါက္ကြင္းဆီကို သြားေနသည္ ။ သူတို႕ လုပ္ငန္း အ၀၀

ကို ဦးစီး စီမံခန္႕ခြဲေပးေနတဲ႕ သူ႕အေဖရဲ႕ ညီ၀မ္းကြဲ ဦးအာမက္ ဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္သည္ ။

“ ေဟး..ဗစ္တာ..ေၿပာ....ဘာလုပ္ေပးရမလဲ..မင္းကလည္း အန္ကယ္႕ဆီေတာင္ ဖုန္းမဆက္ဘူး....အန္ကယ္က မင္း

ကို သတိရေနတာ......”

“ အန္ကယ္...ေမာင္တိတ္ ရွိလား..အန္ကယ္႕ရံုးမွာ....”

“ ရွိတယ္..ဘာခိုင္းခ်င္လဲ.......”

“ က်ေနာ္ ရွာခိုင္းထားတဲ႕ ကင္မရာ ရၿပီလား...ေမးေပးပါ..သူ႕ဖုန္းနံပါတ္လည္း က်ေနာ္ လိုခ်င္တယ္.....”

“ အိုေက....ဗစ္တာ..ေၿပာလိုက္မယ္...သူ႕ကို မင္းဆီကို ဖုန္းေခၚခိုင္းလိုက္မယ္ေလ....”

“ အိုေက..အန္ကယ္...က်ေနာ္ ေဂါက္ကြင္းမွာ ရွိမယ္....”

“ ေကာင္းၿပီ...ဗစ္တာ......”

သည္ အခ်ိန္မွာ ဦးဘေဖေသာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကုန္သည္လမ္းမၾကီးေပၚက ဆိုင္တဆိုင္ကို သူ႕ကားထဲကေနၿပီး

တေစ႕တေစာင္း ေခ်ာင္းေၿမာင္းေနသည္ ။ 

ၿမန္မာ႕အႏုပညာ ဆိုတဲ႕ ဆိုင္....။

သစ္ထြင္းပန္းခ်ီေတြ ပန္းပုရုပ္ေတြ ယြန္းထည္ပစၥည္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၿပသေရာင္းေနတဲ႕ ဆိုင္ ။

ႏိုင္ငံၿခား တိုးရစ္ေတြနဲ႕ သံတမံေတြ က အမ်ားဆံုး လာေရာက္ အားေပးေနတဲ႕ ဆိုင္ ။

သည္ဆိုင္ကို ပိုုင္တာက ဗစ္တာညိဳ၀င္း  ။ ဦးစီး လုပ္ေနတဲ႕ မန္ေနဂ်ာက အာမက္ ။

အာမက္သည္ ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအၿခာ ။ တပည္႕လို႕လည္း ဆိုႏိုင္သည္ ။ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ဘယ္

မွာ ရွိသည္ ဆိုတာကို အာမက္ သိမည္ ။ မုခ်သိမည္ ။ အာမက္ကို ဒီအတိုင္း ေမးလို႕ကေတာ႕ အာမက္သည္ ေၿဖ

လိမ္႕မယ္ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါကို ဦးဘေဖေသာ္ သိသည္ ။ သူသည္ သမီးအတြက္ အၾကမ္းဖက္ရမည္ကို စိုးရိမ္ ေၾကာက္ရြံ႕မယ္႕ လူ မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ္႕ကို လာထိရင္ ခ်က္ခ်င္း တုန္႕ၿပန္တတ္တဲ႕လူ ။

ဒါေၾကာင္႕ လိုအပ္ရင္ အၾကမ္းဖက္ဖို႕ သူ အဆင္သင္႕ ၿပင္ထားသည္ ။

အၿဖဴေရာင္ေတာက္ေတာက္ ေၾကြၿပားနံရံေတြနဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွာ အိမ္႕ေရခ်ိဳးေနသည္ ။ တဖြားဖြား က်ေနတဲ႕ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ၿပာရည္နဲ႕ တကုိယ္လံုး အႏွံ႕ ပြတ္သပ္ရင္း ေရခ်ိဳးေနသည္ ။ အ၀တ္မဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ခႏၶာသည္ စိုေၿပ တင္းေၿပာင္ၿပီး လွပတဲ႕ အေကြ႕အေကာက္ အတိမ္အနက္ အမို႕အေမာက္ေတြနဲ႕ ေယာက်္ားသားေတြ အတြက္ အရူးအမူး ၿဖစ္စရာ ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ စီစီတီဗီ ကင္မရာေလးေတြနဲ႕ ရိုက္ကူးထားတဲ႕ အိမ္႕ရဲ႕ပံုေတြကို စိမ္ေၿပနေၿပ ထိုင္ၾကည္႕ေနသည္ ။ အိမ္႕ရဲ႕ ၀တ္လစ္စလစ္ အလွအပေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည္႕ရင္း သူ႕ေပါင္ၾကားက လိင္တန္သည္ တမဟုတ္ခ်င္း ထြားရွည္ မာေတာင္လာရသည္ ။

သူ႕ကို ၿပင္းပယ္ၿပီး တၿခားလူေတြရဲ႕ ေနာက္ကို အၿမဲ ပါပါသြားတဲ႕ အိမ္႕ကို စိတ္နာေနမိခဲ႕တာ ၾကာၿပီ ။

အခုေတာ႕ မင္း ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ အိမ္႕ရယ္ . . .။

မင္းက ငါ႕ လက္ခုပ္ထဲက ေရ ၿဖစ္ေနၿပီဘဲ ။ ငါ သြန္လိုသြန္ ေမွာက္လိုေမွာက္ လုပ္လို႕ရၿပီ . .။မင္းကို ငါ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေဆာ႕ကစားပစ္မယ္ ။

အိမ္႕ရဲ႕ ၀တ္လစ္စလစ္ကိုယ္ခႏၶာကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကည္႕မိေနၿပီး သူ႕စိတ္ေတြ တအား ၾကြထလာသည္ ။

ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတဲ႕ အာမက္က အသင္႕ေစာင္႕ေနတဲ႕ ကားထဲကို ၀င္သြားတာကို ေစာင္႕ၾကည္႕ေနသည္ ။ စက္ႏွိဳးထားတဲ႕ကားကို ေမာင္း မထြက္ေသး ။

သမီးကို ဖမ္းသြားခံရတဲ႕အေၾကာင္းကို သူ႕ကို ဖုန္းဆက္ ေၿပာၿပတဲ႕ သူ႕မိတ္ေဆြကို ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္က သိသလဲ သူ အထပ္ထပ္ ေမးေတာ႕ ဒီမိတ္ေဆြက သေဘ္ာသားၾကီး ကိုၾကီးစိုး က ေၿပာခိုင္းတာပါ....ကိုၾကီးစိုးက ခင္ဗ်ားကို မေၿပာရဲလို႕ပါ..ခင္ဗ်ားနဲ႕ တင္းမာထားတယ္ လို႕ သူက ေၿပာၿပတယ္ဗ်....လို႕ ေၿပာၿပခဲ႕သည္ ။

ဦးဘေဖေသာ္သည္ ယေန႕ထက္တိုင္ ဥပေဒေဘာင္ထဲမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ခဲ႕သူ တေယာက္ပါ ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မေစာ္ကား..ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕ တရားဥပေဒေဘာင္ထဲက အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္စားေနတဲ႕ လူ ။

အခုဟာက ကိုယ္႕ေသြးကို ထိလာလို႕ မေနသာဘဲ ပါလာရတာ ။

မိဘဆိုတာ သားသမီးကို ဆင္စီးၿပီး ၿမင္းရံတာကိုဘဲ ေတြ႕ခ်င္ၾကၿပီး ဆင္နင္းၿပီး ၿမင္းကန္ခံရတာကို မၾကည္႕မၿမင္

ခ်င္ၾကပါ ။ ဦးဘေဖေသာ္သည္ သမီးအတြက္ ဆိုရင္ ဘာလုပ္ရ လုပ္ရ သည္ အရွဳပ္ထုပ္မွာ ၀င္ပါေတာ႕မည္ လို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၿပီးၿပီ ။

အာမက္ ဆိုတဲ႕ေကာင္ကို အႏုနည္းနဲ႕ ေမးလို႕ ရမည္ မဟုတ္ ဆိုတာကို ေစာေစာထဲက သူ နားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီးသား ။ ကူညီပါရေစ ဆိုတဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ လက္ကိုင္ထားသူေတြက တကယ္ဘဲ ကူညီႏိုင္မွာလား။မထင္ဘူး ။

သူတို႕ ကူညီမလား ဆိုၿပီး ဆင္လီးကို ေခြးေမွ်ာ္ေနသလို ထိုင္ေစာင္႕မေနႏိုင္ပါ ။ ကိုယ္႕ကိစၥ ကိုယ္႕ဖါသာဘဲ လိုက္ရွင္းမည္ ။ ညိလို႕ရွိရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး ။ ၿဖစ္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္ရံုဘဲ ။ ေထာင္က်မွာ ေၾကာက္ၿပီး သူမ်ား ေစာ္ကားတာေတြကို ေခါင္းငံု႕ခံမေနဘူး ။

ေရွ႕က ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားအနက္ၾကီး ကို ခပ္ခြာခြာက ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနရင္း ကားစတီရာယင္ကို ကိုင္ထားတဲ႕လက္ေတြက မသိမသာ တုန္ခါေနသည္ ။ သူ႕ေဒါသက အၿမင္႕ဆံုး အပိုင္းကို ေရာက္ရွိေနသည္ ။

ကိုၾကီးစိုးသည္ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ေဂါက္ရိုက္ေနသည္ ဆိုတဲ႕ သတင္းကို သူ႕ညီ၀မ္းကြဲ ေဒါက္တာတင္ေမာင္ေသာ္ ဆီက သတင္းရလိုက္တာနဲ႕ ေဂါက္ကြင္းကို အၿမန္လိုက္သြားလိုက္သည္ ။

သူေတြ႕ခ်င္ေနတဲ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို သူ ေတြ႕လိုက္ေပမယ္႕ အနားကပ္လို႕ မရဘူး ။ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ရဲ႕ တပည္႕ေတြက သူ႕ကို တားထားသည္ ။ သူက သည္ေကာင္ေတြနဲ႕ တင္းတင္းမာမာ ကေတာက္ကဆ ၿဖစ္ေတာ႕ ယူနီေဖါင္း၀တ္ ရဲတေယာက္ ေရာက္လာၿပီး.....“ ဗီအိုင္ပီေတြ ရွိေနတယ္....ဆူဆူညံညံ မလုပ္ပါနဲ႕....” လို႕ ခပ္မာမာနဲ႕

လာေၿပာသည္ ။

 ေဂါက္ကြင္းက ေကာင္ေလးတေယာက္က တီးတိုး ေၿပာၿပတာက ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ ရဲအရာရွိၾကီးၾကီးတေယာက္နဲ႕ ေဂါက္ရိုက္ေနတာ တဲ႕ ။ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အနား ကပ္ခြင္႕ မရလို႕

သူ ေတာ္ေတာ္ ခံၿပင္းေနသည္ ။

ဦးဘေဖေသာ္သည္ ေၿမာက္ဒဂံု တေနရာမွာ ေရာက္ေနသည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ တပည္႕ အာမက္ ဆိုတဲ႕ေကာင္ရဲ႕ အေနာက္က သူ လိုက္သြားခဲ႕တာ အာမက္က တထပ္တိုက္ေလး တလံုးထဲကို ၀င္သြားလို႕ သူ အၿပင္က ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတာ ။ သူစီးလာတဲ႕ သူ႕ 

ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားနက္ၾကီးက သူ႕ကို သည္ အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားခဲ႕ၿပီး ၿပန္ထြက္သြားခဲ႕သည္ ။ အာမက္သည္ သည္အိမ္မွာ ၾကာမယ္႕သေဘာ ရွိေနသည္ ။

အာမက္ အိမ္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ႕ သူ႕ကီပင္ေလး ေ၀မီမီေက်ာ္က အၿပံုးေလးနဲ႕ ဆီးၾကိဳေနသည္ ။

အာမက္သည္ ေ၀မီမီေက်ာ္ကို လက္ရွိေနေနတဲ႕ တိုက္ကေလးကို ၀ယ္ေပးထားရံုမက သစ္လြင္တဲ႕ တိုယိုတာ ကေရာင္း တစီးကိုပါ ၀ယ္ေပးထားသည္ ။ အာမက္သည္ မိန္းမ ေလးေယာက္က ရွိေနလို႕

တရား၀င္ေတာ႕ ထပ္ မယူႏိုင္ ၿဖစ္ေနသည္ ။ သူ႕မိန္းမထဲက တေယာက္ကို ကြာရွင္း ၿပတ္စဲလိုက္ရင္ေတာ႕ ေ၀မီမီေက်ာ္ကို တရား၀င္ မယား အၿဖစ္ ယူမယ္ လို႕ စိတ္ကူးထားသည္ ။

ေ၀မီမီေက်ာ္သည္ ရုပ္ရည္ေလး အသင္႕အတင္႔ ရွိတာေၾကာင္႕ ခ်မ္းသာတဲ႕ အာမက္က ဗီဒီယို မင္းသမီး ၿဖစ္ဖို႕ လုပ္ေပးတဲ႕ ေက်းဇူးရယ္....တိုက္ေလးနဲ႕ ကားေလး ၀ယ္ေပးထားတဲ႕ အၿပင္ လစဥ္လည္း

လိုအပ္တာေတြ အားလံုးကို ၿဖည္႕ဆည္းေပးတာေၾကာင္႕ ေ၀မီမီေက်ာ္က အာမက္ လိုတာ အားလံုးကို အၿပည္႕အ၀ ၿဖည္႕ဆည္းေပးခဲ႕သည္ ။

အခုတေလာ အလုပ္က မ်ားလို႕ အာမက္သည္ ေ၀မီမီေက်ာ္ဆီကို မေရာက္ၿဖစ္ဘူး ။

စိတ္ထဲမွာ ေ၀မီမီေက်ာ္ရဲ႕ အၿပဳအစုေလးေတြ..အယုအယေလးေတြကို သတိရေနသည္ ။ ဘိုက္ပူပူ ဖင္ေကာက္ေကာက္ ပါးေဖါင္းေဖါင္းနဲ႕ မယားၾကီးရဲ႕ စူပုတ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာၾကီးနဲ႕ဘဲ တေန႕တေန႕ ရင္

ဆိုင္ေနရလို႕ အာမက္လည္း အခြင္႕အေရး ရတာနဲ႕ ေ၀မီမီေက်ာ္ ဆီကို ေၿပးခဲ႕တာပါ ။

“ အကိုၾကီး....ဘာစားၿပီးၿပီလဲ...အခုေလ..ေ၀တို႕ လမ္းထိပ္မွာ ဆီးဖုဘုရင္ ဆိုတဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္ လာဖြင္႕လိုက္တယ္..အရမ္း ေကာင္းတာဘဲ အကိုၾကီးရယ္...ပင္လယ္စာ မ်ိဳးစံုရတယ္..အကိုၾကီး စား

မယ္ ဆိုရင္ မီ ဖုန္းဆက္ မွာလိုက္မယ္ေလ.....ေ၀နဲ႕ အတူ စားမယ္ မဟုတ္လား.....”

တီတီတာတာ ေၿပာေနတဲ႕ ေ၀မီမီေက်ာ္ရဲ႕ ပံုစံေလးကို ၾကည္႕ၿပီး အာမက္ ေၾကြေနသည္ ။

“ စားမယ္..စားမယ္.....ဟီး..ေ၀ေလး ေကြ်းတာဆို အကုန္ စားမယ္......”

ေ၀မီမီေက်ာ္ရဲ႕ ေဖါင္းမို႕တဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ၾကီးကို သူ ၿမင္ေယာင္ေနၿပီး ေၿပာလိုက္တာပါ ။

သည္လို အမူအရာေလးေတြေၾကာင္႕ အာမက္ ဒီေစာ္ေလးကို ခိုက္ေနတာ ။ ပါးစပ္က ေၿပာလည္းေၿပာ သူ႕ေပါင္ကိုလည္း လက္က ပြတ္ေနသည္ ။ 

ေ၀မီမီေက်ာ္က ဆိုင္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး စားစရာေတြ မွာသည္ ။ လာပို႕ေပးဖို႕လည္း ေၿပာသည္ ။ 

“ ကဲ အကိုၾကီး......အကုိၾကီး ကို ေ၀က တအား လြမ္းေနတာ သိလား...ကဲ...အကိုၾကီးကို ေ၀က အနမ္း လက္ေဆာင္ေလးေတြ စေပးမယ္....ပက္လက္ အိပ္လိုက္.....” လို႕ ေၿပာလိုက္ေတာ႕ အာမက္

လည္း ကုတင္ၾကီးေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္သည္ ။ သူ ၀တ္ထားတဲ႕ ပေလကပ္ လံုခ်ည္ကို ဆြဲခြ်တ္ ပစ္လိုက္ပါသည္ ။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ  ၀တ္ေလ႕မရွိတဲ႕ အာမက္ရဲ႕ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း တခုလံုး 

ဗလာက်င္းသြားတာေၾကာင္႕ ညိဳမဲတဲ႕ လိင္တန္ ရွည္ၾကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္ ။

ထိပ္ဖူး ဒစ္လံုးၾကီးက မွိဳပြင္႕ၾကီး တပြင္႕လိုဘဲ ကားကားၾကီး ...။ ဒီမွိဳပြင္႕ၾကီးကို ေ၀မီမီေက်ာ္က အနမ္းေတြ ေပးခဲ႕ေပါင္း မ်ားၿပီ ။ အခုလည္း အာမက္ စြဲေနရတဲ႕ ပုေလြ အရသာေတြကို ေ၀မီမီေက်ာ္ 

က ပညာပါပါနဲ႕ စေပး ပါၿပီ ။ 

“ အိုး..အင္း......အင္း...အားပါး...အာရိုရို......ဟင္း...”

ေ၀မီမီေက်ာ္ရဲ႕ လ်ာေလးက အရမ္းကို လွဳပ္ရွား ေၿပးလႊားကာ ေနသည္ ။ အာမက္ၾကီး ထိုးထိုးထြန္႕ထြန္႕နဲ႕ ေ၀မီမီေက်ာ္ စုတ္ေပးသမွ်  ခံလို႕ ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။ ၿပြတ္ၿပက္ ၿပြတ္ၿပက္..အသံေတြ ညံ

ေနသည္ ။ အူး...အဲ...အင္း..ဟင္း...နဲ႕ အာမက္ရဲ႕ ညည္းသံေတြက တခ်က္တခ်က္ ေတာ္ေတာ႕ကို က်ယ္သည္ ။

ေဂြးစိၾကီး ႏွစ္လံုးကို လက္တဖက္နဲ႕ ပြတ္သပ္ၿပီး က်န္တဲ႕ လက္တဖက္နဲ႕ လိင္တန္ရွည္ၾကီးရဲ႕ အရင္းပိုင္းကေန ကိုင္ဆုပ္ၿပီး စုတ္ေပးေနတာ ..။

ၿပြတ္ ၿပတ္ ၿပြတ္ ၿပတ္ .....ပြက္....ၿပြတ္......

အီး...ေကာင္းတယ္...ေကာင္းတယ္.....ဟိုး.....ဟိုး..ေတာ္လိုက္ေတာ႕...အိုး......ရပ္..ရပ္.......အား....ၿပီး...ၿပီးေတာ႕မယ္....အား...အိုး....ၿပီးသြားၿပီ.....၀ူး.....အူး...အူး........”

ေ၀မီမီေက်ာ္က တအားနင္း ဆက္တိုက္ စုတ္ပစ္လုိက္ၿပီး အာမက္က ရပ္ခိုင္းတာကို မရပ္လို႕ အာမက္ မထိန္းႏိုင္ေတာ႕ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တထပ္ထပ္နဲ႕ ေ၀မီမီေက်ာ္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို 

ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိၿပီ ။ ေ၀မီမီေက်ာ္လည္း အာမက္ရဲ႕ လရည္ေတြ အားလံုးကို တကြပ္ကြပ္နဲ႕ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္သည္ ။

“ ဟား...တအား ေကာင္းတယ္......အကိုၾကီးက လိုးခ်င္ေသးတာ..အခုေတာ႕ လီး ၿပန္ေတာင္ေအာင္ ေစာင္႕ရအံုးမယ္.......”

“ ဟြန္႕..မပူပါနဲ႕ ကိုၾကီးရယ္..ပင္လယ္စာေလး စား.ၾကမယ္...ၿပီးရင္ ေ၀က ကိုၾကီးဟာ ၿပန္ထ လာေအာင္ လုပ္ေပးမွာေပါ႕.......”

“ အင္း..ေ၀ေလးရဲ႕ ေဟာဒီ ဖင္တံုးေတြကို ကိုၾကီး နမ္းပစ္လိုက္ရင္ ကိုၾကီးရဲ႕ လီးက ၿပန္မတ္လာမယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ေလ......” လုိ႕ အာမက္က ေၿပာရင္း ေ၀မီမီေက်ာ္ရဲ႕ တင္ပါးအိအိၾကီးေတြကို

ဆုပ္ညွစ္လိုက္ပါသည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ အိမ္တံခါးက လွ်ပ္စစ္ ေခါင္းေလာင္းသံ တတင္တင္ တတူတူ နဲ႕ ၿမည္လာသည္ ။

“ ေဟာ..ကိုၾကီး..စားစရာေတြ လာပို႕ၿပီ.....သြား ဖြင္႕ေပးလိုက္ပါအံုး......”

အာမက္လည္း ပုဆိုးကို ေကာက္ ၀တ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ တံခါးဆီကို ေၿပးသြားလိုက္သည္ ။ အေပါက္ေလးက ေခ်ာင္းၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ လ်ာထိုးဦးထုပ္ ေဆာင္းထားတဲ႕ အသက္ၾကီးၾကီး လူၾကီး တေယာက္

ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ စားစရာ လာပို႕တာပါ.....”

အာမက္ တံခါး ဖြင္႕ေပးလိုက္သည္ ။ အထုပ္ေတြနဲ႕ လူၾကီးက အိမ္ထဲကို ၀င္လာတဲ႕အခ်ိန္ အာမက္က သူ႕သားေရပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေငြစကၠဴေတြကို  ထုတ္လုိက္ရင္း..“ ဘယ္ေလာက္ က်သလဲ...”

လို႕ ေမးလိုက္တဲ႕အခါ လူၾကီးက အထုပ္ေတြကို ၾကမ္းၿပင္ေပၚကို အသာခ်ၿပီးတာနဲ႕ သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက မဲနက္တဲ႕ ေသနတ္ တလက္ကို ထုတ္ၿပီး အာမက္ကို ခ်ိန္လိုက္သည္ ။

“ ေဟ႕ေကာင္..မင္း ဒါဘာလဲ သိလား......ငါ ေမးတာကို ေၿဖ..ငါေၿပာတဲ႕အတိုင္း လုပ္..မဟုတ္ရင္ ေခါင္းပြင္႕သြားမယ္......”

“ ခင္...ခင္...ခင္ဗ်ား...ဘယ္သူလဲ...ဘာလဲ....ဓါးၿပ တိုက္တာလား...လိုခ်င္တာ ယူသြားဗ်ာ..ဒီမွာ ပိုက္ဆံအိတ္..အကုန္ယူသြား.....ဒါဘဲ မဟုတ္လား......”

သည ္အခ်ိန္မွာ ေ၀မီမီေက်ာ္သည္ ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႕ အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လာသည္ ။ ေသနတ္နဲ႕ ခ်ိန္ထားတဲ႕ လူၾကီးကို ရုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ေတာ႕ အတြင္းခန္းဖက္ကို ၿပန္ေၿပးဖို႕ လုပ္သည္ ။ 

သို႕ေပမယ္႕ ေသနတ္ကိုင္ လူၾကီးက သူ႕ဆံပင္ကေန ေဆာင္႕ဆြဲလိုက္လို႕ အား......လို႕ ေအာ္ရင္း လူၾကီးဆီကို ပါလာသည္ ။

လူၾကီးက အာမက္ကိုလည္း ၾကမ္းေပၚမွာ ဒူးေထာက္ ခိုင္းလိုက္သည္ ။

“ ပစ္သတ္ပစ္မယ္ေနာ္..ဘာမွတ္လဲ...ေခြးသား......ေခါင္းငံု႕ထား.......”

ေ၀မီမီေက်ာ္ရဲ႕ ထမိန္ရင္လ်ားသည္ ရုန္းကန္ေၿပးလႊားလိုက္လုိ႕ ခါးအထိ ေၿပၿပဳတ္ က်ေနသည္ ။ ဖြံ႕ၿဖိဳးလံုး၀န္းတဲ႕ ရင္သားစိုင္ၾကီး ႏွစ္လံုးကို ေတြ႕ေနရသည္ ။

“ မင္း ဆရာ ဗစ္တာညိဳ၀င္း..မိန္းမ တေယာက္ကို ဖမ္းေခၚထားတာ မင္း သိတယ္ မဟုတ္လား......” လို႕ လူၾကီးက ေမးလိုက္လို႕ အာမက္ ေခါင္းေမာ႕ၾကည္႕လိုက္သည္ ။ အံ႕ၾသတဲ႕ ပံုနဲ႕....“ ခင္ဗ်ား..

ဘယ္သူလဲ..အဲ႕မိန္းမ နဲ႕ ဘာ ပတ္သက္လဲ.......” လို႕ ေမးလိုက္သည္ ။

“ ေခြးသား.....ငါေမးတာဘဲ ေၿဖ.....မင္းက ေမးစရာ မလိုဘူး..ပစ္သတ္လိုက္ရမလား.....” လို႕ ေငါက္ရင္း ေသနတ္ဒင္နဲ႕ အာမက္ရဲ႕ ေခါင္းကို ထုခ်လိုက္သည္ ။

ေထာင္းကနဲ အသံနဲ႕ အာမက္ရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္သံၾကီး ထြက္လာသည္ ။

“ ေၿဖေလ..အဲ႕မိန္းကေလး..ဘယ္မွာလဲ.....မင္း သိကို သိရမယ္...ေခြးသား...မိန္းမ အမ်ားၾကီး ယူထားရဲ႕သားနဲ႕ အားမရဘဲ အေညၽြွာင္မယား ထပ္ ထားေသးတယ္..မင္း ေၿပာရင္ ေၿပာ..မေၿပာရင္..

မင္း လီးကို အရင္းကေန ၿဖတ္ပစ္မယ္.....”

ေၿဖာက္ကနဲ ခလုပ္ဓါးတေခ်ာင္းကို ဖြင္႕လိုက္သည္ ။

အာမက္လည္း တကယ္ လုပ္မယ္မွန္း သိလို႕ အသားအနာမခံဘဲ..“ ေၿပာမယ္......အဲ႕ မိန္းမကို သူ႕ဂ်မားလမ္းထဲက ၿခံမွာ ဖမ္းထားတယ္......” လို႕ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေၿပာၿပသည္ ။

“ ေသခ်ာတယ္ေနာ္....ငါ သြားၾကည္႕လို႕ မဟုတ္ဖူး ဆိုရင္ မင္းကိုေရာ ဒီဖါသည္မေလးကိုေရာ အၿပတ္ရွင္းပစ္မွာ.....”

အာမက္က ေသခ်ာတယ္..အမွန္ပါ..မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်ာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္....ရွစ္ခိုးပါတယ္.လို႕ အထပ္ထပ္ ေၿပာသည္ ။

“ အဲ႕ၿခံမွာ မင္းတို႕ လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနသလဲ.....”

“ အတိအက်ေတာ႕ မသိဘူး......သံုးေလးေယာက္ေတာ႕ ရွိႏိုင္တယ္......”

လူၾကီးက အရင္ဆံုး အာမက္ကို ၾကိဳးနဲ႕ တုပ္သည္ ။ ပါးစပ္ကို အ၀တ္စုတ္နဲ႕ ဆို႕သည္ ။ ၿပီးေတာ႕ ေ၀မီမီေက်ာ္ကိုပါ အာမက္ကို တုပ္သလို တုပ္လိုက္သည္ ။

“ ငါသြားၾကည္႕မယ္...မဟုတ္ရင္ တကယ္ ၿပန္လာ သတ္မွာ.....”

လူၾကီး အိမ္ထဲက ၿပန္ထြက္သြားသည္ 

ဦးဘေဖေသာ္သည္ ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ တပည္႕ အာမက္ကို ပံုစံေပးခဲ႕ရတာကို ေက်နပ္မဆံုး ၿဖစ္ေနသည္ ။

သူ အာမက္ ၀င္သြားတဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ ေစာင္႕ဆိုင္းေနတဲ႕ အခ်ိန္ စက္ဘီးေလးနဲ႕ ေကာင္ေလးတေယာက္ စား

စရာ အထုပ္ေတြနဲ႕ ေရာက္လာလို႕ “ေဟ႕ ခ်ာတိတ္..ဒီအိမ္ အတြက္လား..” လို႕ ေမးလိုက္သည္ ။

ခ်ာတိတ္က ဟုတ္တယ္ဗ်..လို႕ ေၿဖတဲ႕အခါ..“ ငါ ဒီအိမ္ကဘဲ..ေပး..ေပး.....ဘယ္ေလာက္က်လဲေၿပာ....” လို႕ ေမး

လိုက္သည္ . .။

သူတို႕အိမ္အတြက္ စားစရာ လာပို႕တဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္က ခ်ာတိတ္ကို သူက ဒီအိမ္က ဆိုၿပီး က်သင္႕ေငြ ရွင္းေပးလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကို အထုပ္ေတြ ဆြဲကိုင္ၿပီး စားစရာ လာပို႕တဲ႕ ဆိုင္အလုပ္သမား ဟန္ေဆာင္ၿပီး ၀င္ခဲ႕သည္ ။

တရုတ္တန္း လမ္းေဘး ပလက္ေဖါင္းေပၚက ကစားစရာဆိုင္က ၀ယ္ခဲ႕တဲ႕ ေသနတ္အတုနဲ႕ ဒီေကာင္႕ကို ေၿခာက္

စားၿပီး သမီးကို ဖမ္းထားတဲ႕ ေနရာကို သူ ေမးခဲ႕သည္ ။ 

သူေၿပာတဲ႕ ဂ်မားလမ္းက ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ တခုေသာ ၿခံၾကီးဆီကို သူ ေရာက္သြားသည္ ။ ၿခံေရွ႕က ကားနဲ႕ ႏွစ္

ခါေလာက္ ၿဖတ္ေမာင္းလိုက္ၿပီး အေၿခအေနကို ေလ႕လာ အကဲခတ္လိုက္သည္ ။

ဟင္..ကားတစီး....အနီေရာင္......ေမွာင္ရိပ္မွာ ရပ္ထားပါလား...ဘယ္သူလဲ...ဘာေကာင္လဲ.......။

လမ္းဓါတ္မီးတိုင္ကလည္း ေ၀းေနလို႕ သည္ကား အနားမွာ ေမွာင္ေနသည္ ။

သူ႕ကားကို ဒီကားရဲ႕ အေနာက္နား ခပ္ခြာခြာေနရာမွာ ရပ္လိုက္ၿပီး ေစာင္႕ၾကည္႕လိုက္သည္ ။

ဆယ္မိနစ္...ဆယ္႕ငါးမိနစ္.....မိနစ္ သံုးဆယ္......။

ကားအနီရဲ႕ ညာဖက္ၿခမ္း တံခါး ပြင္႕လာသည္ ။ လူတေယာက္ ဆင္းလာသည္ ။ ေမွာင္ေနလို႕ သူ႕မ်က္ႏွာကို သဲ

သဲကြဲကြဲ မၿမင္ရ ။ 

သည္လူက ကားရဲ႕ အေနာက္ဖက္ အဖံုးကို ဖြင္႕လိုက္ၿပီး တစံုတရာကို ရွာေဖြေနတဲ႕ပံု ရွိသည္ ။ ကားေပၚက 

ေနာက္ထပ္ လူတေယာက္ ထပ္ ဆင္းလာသည္ ။ ေစာေစာက လူနဲ႕ စကားေၿပာေနသည္ ။ တခုခုကို တိုင္ပင္ေန

ၾကတဲ႕ ပံု ….     ။

ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ပထမ ဆင္းလာတဲ႕လူကို သူ မွတ္မိသြားသည္ ။ သမီးနဲ႕ ၾကိဳက္ခဲ႕တဲ႕

ေကာင္...။ သေဘ္ာသား ဆိုတဲ႕ေကာင္ ..။ ဟိုတေန႕က စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ သမီးနဲ႕ စားေနတာ ၿပန္ေတြ႕ရတဲ႕

ငတိ ။ 

ဟင္...ဒီေကာင္လည္း ငါ႕လိုဘဲ သမီးကို ဖမ္းေလွာင္ထားတဲ႕ေနရာမို႕ လာေခ်ာင္းတာ ၿဖစ္မယ္.....။

ဦးဘေဖေသာ္ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္သည္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ သည္ ေရခ်ိဳးလိုက္ရလို႕ အရမ္းကို လန္းဆန္းသြားသည္ ။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲက အထြက္မွာ ရုတ္တရက္ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ အိမ္႕ လန္႕သြားသည္ ။

“ ဟင္...နင္....နင္..ဘာလာလုပ္တာလဲ.....”

“ ဟင္းဟင္း.....ေလသံက မာလွခ်ည္လား....အိမ္႕ရယ္....မင္းဟာ ငါ႕ရဲ႕ အက်ဥ္းသား ဆိုတာလည္း မေမ႕နဲ႕အံုး....”

“ ဘာ..အက်ဥ္းသား..ဟုတ္လား......ဒီလို လုပ္တာေတြ...တေန႕ နင္ ေထာင္ထဲေရာက္လိမ္႕မယ္ဟဲ႕...နင္ မသိဘူးလား....”

“ အိမ္႕..ေဒါသကို ေလ်ာ႕..ငါလိုခ်င္တာေတြကို မင္း ေအးေဆး ေပး.......မင္း အသားလည္း အနာ မခံနဲ႕....ၾကားဖူး

တယ္ မဟုတ္လား..မုဒိန္းက်င္႕တာ ခံရေတာ႕မယ္ ဆိုရင္ အရိုက္အႏွက္လည္း မခံရေအာင္....စုတ္ၿပဲပြန္းပဲ႕တာ

ေတြလည္း မၿဖစ္ရေအာင္ အသာတၾကည္ လိုတာကို ေပးလိုက္သင္႕တယ္ တဲ႕..ဘယ္သူ ေၿပာတဲ႕ အဆိုအမိန္႕

လည္းေတာ႕ ငါ မသိဘူး …..    ေကာင္းတဲ႕ အၾကံဥာဏ္ဘဲ အိမ္႕..ဘာလို႕ အသား အနာခံမလဲ.......အင္း..အိမ္႕က

ပုေလြမွဳတ္တာ တအားေတာ္တယ္...ေကာင္းတယ္ လို႕ အၿပင္ေလာကမွာ နံမည္ၾကီးတယ္....ငါကေတာ႕ အမွဳတ္

မခံရဲဘူး..ေတာ္ၾကာ အိမ္႕က ကိုက္ၿဖတ္လိုက္မွ....ဟင္းဟင္း.....တံုးတိေလးနဲ႕ ဘ၀ဆံုးသြားမယ္......ဟင္းဟင္း...”

“ အံမာ......နင္ကမ်ား.....စမ္းၾကည္႕ေလ....အသက္ခ်င္း လဲပစ္လိုက္မယ္.  . . .”

ေၿပာသာ ေၿပာလိုက္ရတယ္ ...။

အိမ္႕ ဘယ္လို ၿဖစ္မွန္း မသိဘူး ...။ ေခါင္းေတြ မူးတူးတူးနဲ႕ ဇက္လည္း ေလးလံလာသလို..အိပ္ခ်င္လာသလိုလို ။

“ အိမ္႕..မင္း စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ မပါေတာ႕ပါဘူးကြာ....မင္း လွဳပ္ရွားမွဳေတြ ေလးလံလာၿပီေလ.....မင္း အတြက္

ငါ႕တပည္႕ေတြ ထားေပးထားတဲ႕ လဖက္ရည္ကို ဓါတ္ဘူးထဲက မင္း ယူေသာက္လိုက္တယ္ မဟုတ္လား.အဲ႕ထဲ

မွာ ငါ ေဆးခပ္ထားတယ္...မူးယစ္ေဆး တမ်ိဳးေပါ႕ကြာ.......မင္း အသိတရားေတာ႕ ရွိေနေပမယ္႕ ဘာမွ မေၿပာ

ႏိုင္ မလုပ္ႏိုင္ ၿဖစ္လာလိမ္႕မယ္.........ဟားဟား......ငါ႕စိတ္ၾကိဳက္ မင္းကို ၿဖဳတ္ဖို႕ေလ.........”

အိမ္႕လည္ အနားကပ္လာတဲ႕ သူ႕ပါးၿပင္ကို ရိုက္ပစ္လိုက္ဖို႕ လက္ကို ေၿမွာက္လိုက္တယ္ ။ ဟင္..လက္က ေၿမွာက္

လို႕ မရဘူး ။ ေၿခေထာက္နဲ႕ လွမ္း ကန္လိုက္တယ္ ။ ေၿခေထာက္က မလို႕ မရဘူး ။

သူ..သူ...အိမ္႕ကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ...။

ကုတင္ေပၚကို ….     ။

အို . . . ။

အိမ္႕ ပတ္စည္းထားတဲ႕ အေမႊးပြ မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္ကို သူ ဆြဲၿဖဳတ္ ပစ္လိုက္တယ္ ..။

အယ္....အိမ္႕..ဗလာက်င္းသြားၿပီ ….      ။

သူက ၿပံဳးစိစိနဲ႕ အိမ္႕ရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လံုးေတြကို ေစ႕ေစ႕စပ္စပ္ ၾကည္႕ေနတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း ယုတ္ယုတ္

မာမာေတြ ေၿပာေနတယ္ ။ အိမ္႕ ဘာမွ သူ႕ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး ။ သူကေတာ႕ အိမ္႕ကို စလုပ္ၿပီ ။ အိမ္႕ရဲ႕ ႏို႕ၾကီး

ေတြကို သူ စကိုင္တယ္ ။ ဆုပ္တယ္ ။ ညွစ္တယ္ ။ 

“ ေကာင္းလိုက္တဲ႕ ပစၥည္း....” လို႕ သူ ေၿပာလိုက္ၿပီး အိမ္႕ရဲ႕ ႏို႕ႏွစ္လံုးကို သူ စိတ္ၾကိဳက္ ကိုင္တယ္ ။ ညွစ္တယ္ ။ ပါးစပ္နဲ႕ ႏို႕သီးေလးေတြကို စို႕တယ္ ။ သူ႕လ်ာၾကီးနဲ႕ ေမႊ႕တယ္ . .။ ယက္တယ္ ။

အိမ္႕ သူလုပ္သမွ်ကို ခံေနရတယ္ ။ ႏို႕ေတြကို သူ စိတ္တိုင္းက် ရန္ရွာၿပီးတဲ႕ အခ်ိိန္ သူ အိမ္႕ရဲ႕ ကိုယ္ ေအာက္

ပိုင္းကို လုပ္ၿပီ ။ အိမ္႕ေပါင္ၾကားကို သူ႕လက္ဖ၀ါးၾကီးနဲ႕ စမ္းကိုင္ေနတယ္ ။ ပြတ္ေနတယ္ ။ အရသာ ခံေနတယ္ ။

အိမ္႕ ေစာက္ဖုတ္ကို အစုန္အဆန္ လိုင္းဆြဲေနတယ္ ။ ႏွဳတ္ခမ္းသား ထူထူ ႏွစ္ခ်ပ္ကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ပြတ္

ေနတယ္ ။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြ ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ထဲကို ထိုးသြင္းလာတယ္ ။ 

“ အိုး........ဟင္း......”

သူက “ အင္း..ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ႕ မင္းကို ပုေလြကိုင္ခိုင္းလို႕ ရေလာက္ၿပီ..မင္းမွာ ငါ႕လီးကို ကိုက္ၿဖတ္ႏိုင္တဲ႕

စြမ္းအင္ မရွိေလာက္ေတာ႕ဘူး....” လို႕ တီးတိုး ေရရြတ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ အိပ္ေနတဲ႕ အိမ္႕ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သူ႕

လိင္တန္ကို ထိုးသြင္းဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္တယ္ ။

“ ဟ.ဟစမ္း..နင္႕ပါစပ္......”

အိမ္႕ပါးေလးေတြကို တဆတ္ဆတ္ ရိုက္ရင္း ေၿပာလိုက္တယ္ ။ အိမ္႕လည္း သူေၿပာတဲ႕အတိုင္း လုပ္မိရက္သား

ၿဖစ္ေနတယ္ ။ သူ႕အမိန္႕ေတြကို အလိုလို နာခံမိေနတယ္ ။ ပါးစပ္လည္း ဟေပးလိုက္ေရာ ဒစ္ကားကားနဲ႕ သူ႕

လိင္တန္ၾကီး အိမ္႕ပါးစပ္ထဲကို ၀င္လာတယ္ ။ ပါးစပ္နဲ႕ အၿပည္႕ဘဲ ...။

“ စုတ္..စုတ္လိုက္..အိမ္႕..လီးကို စုတ္..စုတ္လိုက္..စုတ္လိုက္........”

အိမ္႕လည္း သူ႕လီးရွည္ တုတ္တုတ္ၾကီးကို စုတ္ေပးေနမိၿပီ ။ 

“ အား...ေကာင္းတယ္...စုတ္..စုတ္....အိုး........စုတ္..စုတ္........အား......ရွီး.....အား...ရွီး.......”

သူက အိမ္႕ပါးစပ္ထဲကို ေကာ႕ေကာ႕ၿပီး ထိုးေညွာင္႕လာတယ္ 

သူ႕လက္ေတြကေတာ႕ အိမ္႕ရဲ႕ ႏို႕ေတြကို ဆုပ္ညွစ္ေနတယ္ ။ ညင္ညင္သာသာ ခပ္ဖြဖြ ဆုပ္ညွစ္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ရမက္ၾကီးၾကီးနဲ႕ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လုပ္ေနတာ ။ အိမ္႕လည္း ေဆးမိထားတာမို႕ သူ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို သိသာသိ ၿပန္ မတံု႕ၿပန္ႏိုင္ဘဲ ခံေနရတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အိမ္႕ပါးစပ္ေပါက္ထဲကို သူ လိုးထည္႕ေနၿပီး “ အင္း..မင္းကို လိုးေတာ႕မယ္.....ေစာက္ဖုတ္ကိုေရာ ဖင္ေပါက္ကိုေရာ.....” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။

အိမ္႕ပါးစပ္ထဲက သူ႕လီးတန္ တုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ၾကီးကို သူ ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။

“ အိမ္႕ဇာေသာ္ .... ဖင္ကုန္းလိုက္.....” လို႕လည္း ေၿပာလိုက္တယ္ ။ အိမ္႕လည္း ေႏွးေကြးေနတယ္ ။ သူက စိတ္ မရွည္ေတာ႕ဘဲ..“ ဟဲ႕ေကာင္မ..ဖင္ကုန္းဆို ကုန္းလိုက္ေလ...ဘာ ၾကာေနတာလဲ”

လို႕ ေဒါသတၾကီး ေအာ္လိုက္ရင္း အိမ္႕ဖင္တလံုးကို ဖ်န္းကနဲ ၿမည္ေအာင္ လက္၀ါးၾကီးနဲ႕ ရိုက္ထည္႕လိုက္တယ္ ။

“ အိုး.....”

အိမ္႕လည္း ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းေပးလိုက္တယ္ ။ သူက အိမ္႕ အေနာက္တည္႕တည္႕ကေန ဖင္ၾကားကို သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ စမ္းပြတ္လိုက္တယ္ ။ စအိုေပါက္ေလးကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ပြတ္

သပ္ေနတယ္ ။ 

“ နင္..ဖင္လိုးခံဘူးတယ္ မဟုတ္လား.....”

အိမ္႕လည္း စအိုေပါက္ေလးကို သူ ပြတ္ေနတာကို ခံေနရတဲ႕ အခ်ိန္ စိတ္က အဲဒီကို ေရာက္ေနလို႕ သူ ေမးလိုက္တာကို ခ်က္ခ်င္း ၿပန္မေၿဖၿဖစ္မိဘူး ။

“ ေစာက္ေကာင္မ..နင္႕ကို ေမးေနတယ္ေလ..ဖင္လိုး ခံဘူးတယ္ မဟုတ္လား.....” လို႕ သူ အသံမာမာနဲ႕ ထပ္ေမးတယ္ ။ အိမ္႕လည္း..“ ခံဘူးတယ္....” လို႕ ေၿဖလိုက္တယ္ ။ 

 “ ဖင္ကိုေရာ ေစာက္ပတ္ကိုေရာ တၾကိမ္ထဲမွာ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ေကာ အလိုး ခံဘူးလား.....”လို႕  အိမ္႕ ဖင္ေပါက္၀ကို သူ တံေတြးေတြ ေထြးခ်ရင္း ..ထပ္ ေမးတယ္ ။ “ ဟင္႕အင္း.မခံဖူးဘူး......” လို႕ အိမ္႕ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ၿပန္ ေၿဖလိုက္တယ္ ။

သူ႕လက္မက အိမ္႕ စအိုေပါက္ထဲကို အသြင္းအထုတ္ေလးေတြ လုပ္ေနတယ္ ။ သူ႕တံေတြးေတြေၾကာင္႕ အိမ္႕ ခံႏိုင္တယ္ ။ သူ႕ေနာက္ လက္တဖက္က အိမ္႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ႏွိဳက္ကစားေနတယ္ ။

“ နင္ ေယာက်္ားေတြနဲ႕ လိုးတဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳ ရွိၿပီးေပမယ္႕ နင္႕ေစာက္ဖုတ္က မပ်က္စီးေသးဘူး.....အင္း..ငါ႕လီးနဲ႕ ေတြ႕ရင္ေတာ႕ နင္႕ ေစာက္ဖုတ္ ၿပဲဖို႕သာ ၿပင္ေပေတာ႕..” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း အိမ္႕

ကိုယ္ေပၚကို ခြလိုက္ၿပီး သူ႕လိင္တန္ တုတ္တုတ္ၾကီးနဲ႕ ၿပဴးထြက္ေနတဲ႕ အိမ္႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ဖိသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။

“ အိုး . . . ”

ဦးဘေဖေသာ္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ႕ ကိုၾကီးစိုး “ ဟင္..အန္ကယ္.....ဘာလာလုပ္လဲ..အိမ္႕ကို လာရွာမလို႕လား....” လို႕ ေမးလိုက္တယ္ ။

“ ေအးကြ..မင္းကေကာ....အိမ္႕ကို လာကယ္ထုတ္မလို႕လား..” လို႕ ဦးဘေဖေသာ္က ၿပန္ေမးလိုက္တယ္ ။ “ ဟုတ္တယ္..အန္ကယ္..အိမ္႕ကို ဒီၿခံထဲမွာ ဖြက္ထားတယ္ လို႕ သိရလို႔ပါ....” လို႕

ကိုၾကီးစိုးက ေၿဖတယ္ ။

“ ဒါက ကိုတင္ေအာင္စိုး.....အန္ကယ္....သူက အရင္က ဖိုက္တာ တေယာက္.....ဂိုဏ္းစတားေဟာင္း တေယာက္ေပါ႕..ေထာင္က ထြက္လာတာ မၾကာေသးဘူး..က်ေနာ္႕ကို ကူညီဖို႕ ေတာင္းပန္ၿပီး

ေခၚလာတာ.....” လို႕ သူနဲ႕ ပါလာတဲ႕ လူကို ဦးဘေဖေသာ္နဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။

တင္ေအာင္စိုး ဆိုတဲ႕လူက အရပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္နဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ အမာရြတ္ၾကီးနဲ႕ ...။

“ အန္ကယ္ ကားနားဘဲ ေစာင္႕ေနပါလား..က်ေနာ္နဲ႕ ကိုတင္ေအာင္စိုးတို႕ အထဲ ၀င္ၿပီး အိမ္႕ကို ေခၚထုတ္လာမယ္.....အႏၱရာယ္ မ်ားလို႕ ေၿပာတာပါ . . . ” လို႕ ကိုၾကီးစိုးက ေၿပာလိုက္တယ္ ။

“ မေနဘူးကြ..ငါ႕သမီးအတြက္ ငါလည္း ပါမွာေပါ႕....ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ေသာက္ဂရု မစိုက္ပါဘူး......” လို႕ ဦးဘေဖေသာ္က ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္ ။

ကိုၾကီးစိုးလည္း ဘာမွ ထပ္ မေၿပာေတာ႕ဘူး ။ ဒီဘဲၾကီးက ဘူးဆို ဖရံုမသီးတဲ႕ ဘဲၾကီး ဆိုတာ သူ သိၿပီးသားေလ ။

သံတုတ္ေတြ ဓါးရွည္ေတြ ကိုင္ၿပီး ကိုတင္ေအာင္စိုး ဆိုတဲ႕ ေထာင္ထြက္ ဂိုဏ္းစတားေဟာင္းၾကီးက ေရွ႕က ဦးေဆာင္ၿပီး ၿခံၾကီးနားကို ကပ္သြားၾကတယ္ ။ ကိုၾကီဒစိုးနဲ႕ တင္ေအာင္စိုးသည္ ၿခံၾကီးကို

အၾကိမ္ၾကိမ္ ေလ႕လာၿပီးေနၿပီးမို႕ ဘယ္ေနရာကေန ၿခံစည္းရိုးကို ေက်ာ္၀င္လို႕ ရမလဲ ဆိုတာ သိေနၿပီး ၿဖစ္တာေၾကာင္႕ ၿခံထဲကို အဲဒီေနရာကေန ၀င္ၾကဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပါတယ္ ။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သူ

တို႕ အေနာက္က လိုက္တာမို႕ သိပ္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း မရွိဘဲ ၿခံထဲကို ေရာက္သြားရပါတယ္ ။

ၿခံအလည္ေခါင္မွာ ရွိေနတဲ႕ တိုက္အိုၾကီး ပတ္ပတ္လည္မွာဘဲ မီးထြန္းထားၿပီး ၿခံထဲမွာ မီး မရွိဘူး ။ သူတို႕ သံုးေယာက္ တိုုက္အိုၾကီး အနားကို ေရာက္သြားတဲ႕ အခ်ိန္ သူတို႕ဆီကို လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္ ။ လက္ထဲမွာ ကင္ဒိုဓါးေတြ ကိုင္ထားတယ္ ။

“ ေဟ႕..မင္းတို႕ ပိုင္နက္ က်ဴးလြန္ေနတယ္ကြ.....ခု ခ်က္ခ်င္း ဒီၿခံထဲက ၿပန္ထြက္ၾက..တတ္ႏိုင္ရင္ ေသြးထြက္သံယိုေတြ မၿဖစ္ခ်င္ဘူးကြ......” လို႕ တေယာက္က ေၿပာတယ္ ။ ကိုတင္ေအာင္စိုးက ကိုၾကီးစိုးနဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္တို႕ကို လက္နဲ႕သူ႕ အေနာက္မွာ ေနဖို႕ အခ်က္ၿပၿပီး သည္ လူႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ရင္ဆိုင္လိုက္တယ္ ။

“ ငါတို႕ မင္းတို႕ ဖမ္းထားတဲ႕ မိန္းကေလးကို လာေခၚတာ..အသာတၾကည္ ထုတ္ေပးၾကရင္ ေသြးထြက္သံယို မၿဖစ္ဖူးေပါ႕..မင္းတို႕လည္း အသက္ရွင္ရက္နဲ႕ ဆက္ေနႏိုင္မွာေပါ႕ကြာ.....”

တင္ေအာင္စိုးက က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ႕ ငွက္ၾကီးေတာင္ကို ေ၀႕ၿပရင္း ေၿပာလိုက္တာပါ ။

ကင္ဒိုဓါးရွည္ကိုင္ လူႏွစ္ေယာက္ ထဲက တေယာက္က “ မင္းဘဲ မသာေပၚမလား..တို႕ဘဲ မသာေပၚမလား..တခ်ီတေမာင္းေလာက္ စမ္းၾကည္႕လိုက္ေလ....” လို႕ ေၿပာရင္း “ က်ား.....” လို႕ ဟစ္ေၾကြးလိုက္ရင္း ေၿပး၀င္ ခုတ္လိုက္တယ္ ။

ရုတ္တရက္ လွ်ပ္တပ်က္ ၿဖစ္ေပမယ္႕ ေထာင္ထြက္ၾကီး တင္ေအာင္စိုးက ၿမန္ဆန္စြာနဲ႕ တံု႕ၿပန္ လိုက္ပါတယ္ ။ ေၿခတလွမ္း ေနာက္ဆုတ္ လို႕ ေရွာင္လိုက္ရင္း သည္လူရဲ႕ ဓါးကို သူ႕ဓါးနဲ႕ ခတ္ထုတ္ ပစ္

လိုက္တယ္ ။ သံမဏိဓါးခ်င္း ထိခတ္မွဳ အသံ ခြ်မ္းကနဲ ၿမည္သြားတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက အတင္း ၀င္ခုတ္တယ္ ။ ၿမန္မာဓါးနဲ႕ ဂ်ပန္ဓါးေတြ ထိေတြ႕ကုန္ၿပီ ။ က်န္တဲ႕တေယာက္ကလည္း “ ယား...” လို႕

ေအာ္ဟစ္ၿပီး တေၿဖာင္႕ ၀င္ထိုးတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက တကယ္႕ ကြ်မ္းက်င္တဲ႕ဓါးသမားတေယာက္ ဘဲ ..။

ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ခုတ္ၾကတာ တခြ်င္ခြ်င္ တခြ်မ္းခြ်မ္းနဲ႕ ၿမန္ဆန္လြန္းလို႕ ဦးဘေဖေသာ္နဲ႕ ကိုၾကီးစိုးတို႕ ဓါး မထိေအာင္ အေနာက္ကို ဆုတ္ေနၾကရတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက ပုဆိုးတိုတို ၀တ္ထားၿပီး ဖိနပ္မပါတဲ႕ ေၿခေထာက္ေတြနဲ႕ ကင္ဒိုဓါးသမား ႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းကန္ ဓါးနဲ႕ ခုတ္ ကြ်မ္းပစ္ၿပီး ၿပန္ထြက္သြားတာေတြက သိုင္းကား တကားကို ၾကည္႕ေနရသလိုဘဲ ။

မၾကာလိုက္ဘဲ တင္ေအာင္စိုးၾကီးရဲ႕ ဓါးဦးက တဖက္ ဓါးသမားရဲ႕ လည္ၿမိဳကို ထိုးေဖါက္သြားၿပီး ေသြးေတြ ၿဖာကနဲ ပန္းထြက္သြားတာကို ဦးဘေဖေသာ္နဲ႕ကိုၾကီးစိုးတို႕ ၿမင္လိုက္ၾကရသည္ ။ သူ႕အေဖၚ

လည္ၿမိဳကို ဓါးစိုက္သြားတာကို ၿမင္လိုက္ရတဲ႕ က်န္တဲ႕ ဓါးသမားသည္ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ၿပီး မ်က္လံုးအၿပဴးသား ၿဖစ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ငွက္ၾကီးေတာင္က သူ႕၀မ္းဘိုက္ကို ရွြပ္ကနဲ ခြဲပစ္လိုက္တယ္ ။ အူေတြ အေထြးလိုက္ ထြက္က်လာတာကို ၿမင္လိုက္ၾကရတယ္ ။ ဓါးသမား ပါးစပ္ၾကီး ပြင္႕ဟၿပီး သူ႕အူေတြ ကလီစာေတြကို လက္နဲ႕ ေပြ႕ရင္း လဲက်သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ေတာက္..မလုပ္ခ်င္လို႕ ေၿပာတာဘဲ..မရဘူး....” လို႕ တင္ေအာင္စိုးက အေလာင္းေတြအေပၚကို တံေတြးနဲ႕ ေထြးလိုက္ရင္း ေၿပာလိုက္တယ္ ။

မရွဳမလွ ေသပြဲ၀င္သြားတဲ႕ ဓါးသမားေတြ ကို ထားခဲ႕ၿပီး သူတို႕ သံုးေယာက္သည္ တိုက္အိုၾကီးထဲကို ၿပဴတင္းေပါက္တေပါက္ကေန ၀င္လိုက္ၾကပါတယ္ ။

“ တိတ္ဆိတ္ေနတာ..ဘယ္သူမွ ရွိပံု မရဘူးကြ.....” လို႕ ဦးဘေဖေသာ္က တီးတိုး ေၿပာလိုက္တယ္ ။

တင္ေအာင္စိုးၾကီးက ဓါးၾကီး ၀င္႕ၿပီး တခန္း၀င္ တခန္းထြက္ လိုက္ရွာေဖြေနတယ္ ။ ကိုၾကီးစိုးနဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္တို႕လည္း သံတုတ္ေတြ အသင္႕ကိုင္ၿပီး သူ႕အေနာက္က လိုက္ၾကတယ္ ။

တိုက္အိုၾကီး အႏွံ႕ လိုက္ရွာၾကေပမယ္႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို မေတြ႕ၾကဘူး ။

“ ေတာက္...ေခြးသား အာမက္..ငါ႕ကို ညာတယ္....”

ကိုၾကီးစိုးက အခန္းတခန္းမွာ ေတြ႕လိုက္တဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ပင္တီေလးကို ေကာက္ယူ နမ္းရွဳလိုက္ၿပီး...“ ဒါ အိမ္႕ရဲ႕ ပင္တီ အန္ကယ္...သူ႕အနံ႕ကို က်ေနာ္ မွတ္မိတယ္.....” လို႕ ေၿပာလိုက္လို႕ ဦး

ဘေဖေသာ္လည္း မ်က္ႏွာၾကီး နီရဲတြတ္ၿပီး..“ ေဟ႕ေကာင္..ဘာလုိ႕ ငါ႕လာေၿပာတလဲ..” လို႕ ခပ္မာမာ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ “ ေဆာရီး..အန္ကယ္ ” လို႕ ကိုၾကီးစိုးက ၿပန္ေၿပာတယ္ ။

တင္ေအာင္စိုးက “ ေနရာ ေၿပာင္းလိုက္တာဘဲ ၿဖစ္မယ္.....” လို႕ မွတ္ခ်က္ ခ်တယ္ ။

“ ကဲ သမီးကို ဘယ္မွာ ထားမလဲ ဆိုတာ ဒို႕ ထပ္ စံုစမ္းၾကရမယ္...” လို႕ ဦးဘေဖေသာ္က ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း ေဆးတန္ခိုးေၾကာင္႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ခိုင္းသမွ်ကို လုပ္မိေနသည္ ။ သူ႕ေရွ႕မွာ ဖင္ကုန္းေပးရတဲ႕အခါ သည္ ေကာင္က အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳေလးထဲကို တံေတြးေတြ ပ်စ္ကနဲ ပ်စ္ကနဲ ေထြးထည္႕လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ႕ သူ႕ညာလက္ခုပ္ထဲကိုလည္း တံေတြးေတြ တဖြတ္ဖြတ္ ေထြးထည္႕ၿပီး သူ႕လိင္တန္ထိပ္ေခါင္းပိုင္းကို သည္ တံေတြးေတြနဲ႕ နယ္ဖတ္ လိမ္းက်ံလိုက္သည္ ။

သူ႕လီးတန္ၾကီး စအိုေပါက္ထဲကို ဗ်ိကနဲ ၀င္လာေတာ႕ အိမ္႕လည္း “ အိုး..”လို႕ လန္႕ၿပီး

ေအာ္မိလိုက္တယ္ ။ သူက တဟဲဟဲ သေဘာက်ၿပီး သူ႕လီးၾကီးကို ဆက္ဖိသြင္းတယ္ ။

တထစ္ထစ္နဲ႕ လီးၾကီး အိမ္႕ ဖင္ေပါက္ထဲကို တိုးတိုး၀င္ေနတယ္ ။

“ ဘယ္လိုလဲ..အိမ္႕ဇာေသာ္....ဖင္ခံရတာ ေကာင္းလား......”

အိမ္႕က ဘာမွ ၿပန္မေၿဖဘဲ တအင္းအင္းနဲ႕ဘဲ ညည္းေနေတာ႕ အိမ္႕ရဲ႕ ဖင္တံုးေတြကိုဖ်န္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ ရိုက္ထည္႕တယ္ ။

“ အင္း..ေကာင္း..ေကာင္းတယ္...” လို႕ ေၿဖလိုက္ရတယ္ ။ 

သူ အိမ္႕ဖင္ထဲကို တခ်က္ခ်င္းလိုးထည္႕ေနတယ္ ။ “ နင္က ခုအခ်ိန္က စၿပီး ငါ႕ကို ဖင္လိုးခံရမယ္႕ လီးစုတ္ေပးရမယ္႕

ငါ႕ လိင္ကြ်န္မတေယာက္ ၿဖစ္သြားၿပီ ..အိမ္႕....” လို႕လည္း ေၿပာလိုက္ၿပီး ဖင္ေပါက္ထဲက လီးကို ပြပ္ကနဲ ၿမည္ေအာင္ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အိမ္႕ကို စုတ္ခိုင္းၿပန္တယ္ ။ အိမ္႕လည္း သူေက်နပ္ေအာင္ လီးထိပ္ပိုင္း ဒစ္လံုးၾကီးကို စုတ္ေပးရတယ္ ။

“ စိတ္ပါလက္ပါ ..စုတ္စမ္း...စုတ္..စုတ္...အရင္းအထိ ငံုလိုက္ၿပီး စုတ္...အိုး..ဟင္း....ဟင္း...

အား...စုတ္....ေကာင္း..ေကာင္းတယ္....စုတ္...စုတ္.......”

စုတ္ေနတဲ႕ ၾကားက သူ႕လီးၾကီးကို အိမ္႕ ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေညွာင္႕ၿပန္တယ္ 

  ပုဂံၿပားထဲမွာ ေနာက္ဆံုး က်န္ေနတဲ႕ ငါးေပါင္း အဖတ္ေလးကို ခက္ရင္းနဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို ထည္႕လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္

ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ေနတဲ႕ စားပြဲထိုး ေကာင္မေလးက သူ႕အနားကို တိုးလာၿပီး  “ ဘာ ထပ္မွာမလဲ..သူေဌး...”

လို႕ ေမးလိုက္သည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းက သူမ ေမးတာကို မေၿဖဘူး ။ သူ႕အေရွ႕ စင္ေပၚမွာ ကိုယ္ေလးကို တလွဳပ္လွဳပ္ လုပ္ၿပီး သီခ်င္း

ဆိုေနတဲ႕ ေကာင္မေလးကိုဘဲ အာရံုစိုက္ေနသည္ ။

သည္ အဆိုေတာ္မေလးကို သူ စိတ္၀င္စားေနသည္ ။ အသစ္ကေလး ။ ေတာ္ေတာ္ လန္းတဲ႕ အလန္းေလး ။

ဒီဆိုင္ကို တာ၀န္ယူဖို႕ သူ ခိုင္းလိုက္တဲ႕ သူ႕တူ ဂ်ယ္ရယ္လ္ ရွာေတြ႕လာတာ ။ အသံေကာင္းတယ္ ။ ဆိုတတ္တယ္ ။ သို႕ေပမယ္႕ ခ်ိဳ႕တဲ႕ေနတဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ မိသားစုကေန ေပါက္ဖြားလာတာ ။ ေၿမေတာင္ေၿမွာက္ေပးမယ္႕လူ လိုအပ္ေနတယ္ ။

ေကာင္မေလး က ပစၥည္းေကာင္းေလး ။

ဒါမ်ိဳးဆို ဗစ္တာညိဳ၀င္းတို႕က သိပ္ၾကိဳက္ေပါ႕ ။

တင္ေပးမယ္..နံမည္ေက်ာ္ရေစမယ္...၀ါးလည္း ၀ါးမယ္ . . ။ 

သူေရာက္ေနတာက သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အသစ္ ဖြင္႕လိုက္တဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္ ။

အိမ္႕ကို စိတ္ၾကိဳက္ ဗ်င္းၿပီး ၿဖဳတ္ၿပီး ေရခ်ိဳး အ၀တ္လဲၿပီးတဲ႕ အခ်ိန္ သူ႕လက္ေထာက္ မူဆာက “ ေဘာ႕စ္....

( အရိပ္ၿပာ ) ကို သြားဖို႕ မေမ႕နဲ႕အံုးေနာ္ ..ေဘာ႕စ္သြားၾကည္႕ၿပီး မွတ္ခ်က္ေလး ေပးေစခ်င္တယ္ တဲ႕..ဂ်ယ္ရယ္လ္

က ေဘာ႕စ္ကို သတိေပးေပးဖို႕ မွာထားပါတယ္ ...” လို႕ လာေၿပာလို႕ သတိေပးလို႕ သူ လာခဲ႕တာ ။

သူ႕လုပ္ရပ္ေတြက ရမ္းထား ၾကမ္းထားတာေတြ ရွိခဲ႕လို႕ ဘယ္သြားသြား ေဘာ္ဒီဂတ္ ေတြနဲ႕ သြားေနရသည္ ။

မူဆာ အပါအ၀င္ သူ႕လူ ငါးေယာက္က သူ႕ကို ၿခံရံၿပီး ( အရိပ္ၿပာ စားေသာက္ဆိုင္ ) ကို သူ ကား၂စီးနဲ႕ သြား

သည္ ။ 

ဂ်ယ္ရယ္လ္က သူ႕ကို သည္ အဆိုေတာ္မ အလန္းေလးကို ေတြ႕ေစခ်င္လို႕ သူစားေနတဲ႕ အေ၇ွ႕မွာ သီခ်င္းဆိုခိုင္း

လိုက္ၿပီး ၿပသည္ ။

“ ဘယ္လိုလဲ..အန္ကယ္ေလး....ၾကိဳက္လား......”

သူက ဂ်ယ္ရယ္လ္ကို ၿပံဳးစိစိနဲ႕ ၾကည္႕လိုက္သည္ ။

“ မင္းကလည္း .သိသားနဲ႕...ငါ႕အေၾကာင္း . . ” လို႕လည္း ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္ ။

ဂ်ယ္ရယ္လ္က “ အန္ကယ္ေလး သေဘာက် ခ်င္ က်မယ္ ဆိုၿပီး သည္ အလန္းေလးကို ဂ်ယ္ရယ္လ္က မထိ

ဘဲ ရွယ္ ထားထားတယ္.....အန္ကယ္ေလးအတြက္ သန္႕သန္႕ေလး..ၿဖစ္ေအာင္.......” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္း တဟားဟားနဲ႕ ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ ။

“ ဂ်ယ္ရယ္လ္ . . ”

“ ဗ်ာ..အန္ကယ္ေလး . . . ”

“ မင္း..ေအေတာ႕ အကိုက္မခံရေသးဘူး မဟုတ္လား...”

“ ဟာ..အန္ကယ္ေလးကလည္း..မကိုက္ပါဘူး...”

“ ဟားဟားဟားဟား...မင္းက ေစာ္အလန္းေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနလို႕ပါ.......ဟားဟားဟား........”

ဂ်ယ္ရယ္လ္သည္ သူ႕အမၾကီးက ေမြးတဲ႕ သူ႕တူေလး ၿဖစ္သည္ ။

“ ဂ်ယ္ရယ္လ္.....”

“ ဗ်ာ..အန္ကယ္ေလး . .”

“ ဒီတေယာက္ ေကာ ဘယ္လိုလဲ......”

“ ဗ်ာ....”

သူက မလွမ္းမကမ္းမွာ သူ ဘာလိုမလဲ ေစာင္႕ၾကည္႕ေပးေနတဲ႕ စားပြဲထိုးမေလးကို ၿပၿပီး ေမးလိုက္တာ ။ ဂ်ယ္

ရယ္လ္က ပထမ ေၾကာင္ေနသည္ ။ သေဘာမေပါက္ဘူး ။ 

“ ေအာ္....အာ..အန္ကယ္ေလး ...ဘာလုပ္ခ်င္လို႕လဲ.....ၿဖဳတ္ခ်င္လို႕လား . .”

“ မင္းက ငါ က ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ ထင္လို႕လဲ....ေစာင္မၾကည္႕ရွဳ ခ်င္လို႕ေပါ႕ကြ..ေစာင္ၿခံုထားတာေလးကို မလွန္

လိုက္ၿပီး အာပံုေလးကို ၾကည္႕ခ်င္လို႕...ဟီးဟီး.....”

သူ ေသာက္တာ မ်ားေနၿပီမို႕ လ်ာေလး အာေလး စၿဖစ္လာၿပီ ။

ဂ်ယ္ရယ္လ္က ၿပံဳးလိုက္သည္ ။

“ ဟ...ေကာင္ေလး....မင္း ၿပံဳးလိုက္တဲ႕ ပံုက ငါတို႕ ငယ္ငယ္က ေက်ာ္ၾကားခဲ႕တဲ႕ ပေလးဘြိဳင္းသန္းႏိုင္ ၿပံုးတဲ႕ပံု

မ်ိဳးကြ..အင္း ခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕မိတယ္...မင္းက ကေလးဘြိဳင္းသန္းႏိုင္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ တူတာဘဲ...သူ

ငယ္ငယ္က ရုပ္ကို ေၿပာတာပါ.....”

“ ဟာ..အန္ကယ္လ္ေလးက ေၿမွာက္ေနၿပန္ၿပီ....ဘာစားမလဲ....ဟီး.....ကဲ အန္ကယ္ေလးက သည္ ခ်ာတိတ္မကို

စိတ္၀င္စားေနလို႕လား..ရတယ္ေလ....သူက က်ေနာ္ ခန္႕ထားတာဘဲ..နံမည္က သဒၵါလြန္း...တဲ႕...”

“ ဟားဟား...သဒၵါလြန္း...ဟုတ္လား.....ဟားဟားဟား....ၾကိဳက္သြားၿပီ....နံမည္ေလးကို..ဘာလဲကြ..ဒါေလးက မင္းနဲ႕

ေကာ လြတ္ရဲ႕လား....မင္းက လက္က သြက္သြက္နဲ႕....ဟားဟားဟား.....”

“ ဟီး..အန္ကယ္ေလးကလဲ......ဘမ်ိဳးဘိုးတူ ...ေပါ႕....ကဲ...အန္ကယ္ေလး သူ႕ကို ေတြ႕ခ်င္ရင္ ..က်ေနာ္႕ရံုးခန္းထဲ

ကို သြားလိုက္..က်ေနာ္ စီစဥ္လိုက္မယ္ ...”

“ ဟ...တကယ္လား....”

“ တကယ္ေပါ႕..အန္ကယ္ေလးရဲ႕...ကဲ..လာလာ..ရံုးခန္းဆီ သြားရေအာင္ . . .”

မၾကာခင္ ဂ်ယ္ရယ္လ္ရဲ႕ ရံုးခန္းေလး ထဲကို စားပြဲထိုး ေကာင္မေလး သဒၵါလြန္း ေရာက္လာသည္ ။

ဂ်ယ္ရယ္လ္က ဗစ္တာညိဳ၀င္းနဲ႕ သဒၵါလြန္းကို မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။ သူ႕အန္ကယ္ ဆိုတာရယ္..ဒီဆိုင္ကို ပိုင္တဲ႕ေဘာစိ ဆိုတာရယ္ကိုလည္း သဒၵါလြန္းကို ေၿပာၿပလိုက္သည္ ။ သဒၵါလြန္းသည္ မီးလင္းလင္းထဲမွာ ေတြ႕ရေတာ႕ ေစာေစာကထက္ေတာင္ ပို လွတယ္ ဆိုတာကို ဗစ္တာညိဳ၀င္း သိလိုက္ရသည္ ။

သဒၵါလြန္းကို တအား ၾကိဳက္သြားသည္ ။ မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ အိမ္႕ကို ဖမ္းေခၚ ေလွွာင္ခ်ဳပ္ထားခဲ႕ေပမယ္႕ အိမ္႕လို လွတဲ႕ ေတာင္႕တင္းတဲ႕ မိန္းမေတြက ဒီ ပတ္၀န္းက်င္မွာ တပံုၾကီး ေလ ။ သူ႕လို ေငြကို ေရလို သံုးႏိုင္တဲ႕ ေဘာ္စိတေယာက္ အေနနဲ႕က မိန္းမ မရွားဘူး ။ ခုဘဲ ၾကည္႕ေလ ။ သြားရင္းလာရင္း စားရင္းေသာက္ရင္း အလွေလး တ

ေယာက္ကို ေတြ႕ေနၿပီ ။

ဂ်ယ္ရယ္လ္က သူနဲ႕ သဒၵါလြန္းကို ရံုးခန္းထဲမွာ ထားခဲ႕ၿပီး ထြက္သြားသည္ ။

သဒၵါလြန္းကလည္း ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို ေဘာစိ အၾကီးစားၾကီးမွန္း နဂိုထဲက သိပါသည္ ။ အၿပင္က စားေသာက္ခန္း

မွာ သီခ်င္းဆိုေနတာကို ထိုင္ၾကည္႕ရင္း ညေနစာ စားေနကထဲက တပည္႕တပန္းေတြ ၿခံရံၿပီး လူတကာက ရိုေသ

ၿပေနၾကတာကို သဒၵါလြန္း ေတြ႕ေနကထဲက သည္ဘဲက တကယ္႕ ဟိုင္းေဘာ႕စ္ တေယာက္ ဆိုတာ ေပါက္ၿပီးသားပါ ။

မူးေနတဲ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ သဒၵါလြန္းကို သူ႕ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ဖက္ရင္း ပါးကေလးကို စၿပီး နမ္းသည္။

သဒၵါလြန္းကလည္း “ အို....ေဘာ႕စ္....သဒၵါ ရွက္တယ္ကြာ....” ဆိုၿပီး ေရွာင္တိမ္းသည္ ။ ဗစ္တာညိဳ၀င္းလည္း “ မင္းေလးကို ကိုယ္က ၿမင္ၿမင္ၿခင္း ေၾကြသြားတာ..သိလား....မင္းကို တအား စြဲလန္းသြားၿပီ.....” လို႕ ေၿပာရင္း သူမ

ႏွဳတ္ခမ္းထူထူေလးေတြကို စုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ အၿပင္ဖက္ စားေသာက္ခန္းဖက္ဆီက က်ယ္ေလာင္တဲ႕ ဒိုင္းကနဲ ေသနတ္ပစ္သံတခ်က္ကို ၾကားလိုက္ရလို႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္း လန္႕သြားၿပီး သဒၵါလြန္းကို ဖက္ထားရာက မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္သည္ ။

“ ဘာၿဖစ္တာလဲ......”

ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ၀ုန္းကနဲ တံခါး ပြင္႕လာသည္ ။ ဂ်ယ္ရယ္လ္ ၀င္လာသည္ ။ သူ႕ဘိုက္

ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ အုပ္ရင္း ။ မ်က္ႏွာၾကီး ရွံဳ႕မဲ႕လို႕...“ အန္ကယ္လ္ေလး......လူေတြ..လူေတြ......အန္ကယ္ေလးကို

သတ္ဖို႕ လာလို႕ က်ေနာ္တို႕ လူေတြနဲ႕ ဖိုက္ကုန္ၿပီ.....က်ေနာ္႕ကို ဓါးနဲ႕ အထိုး ခံလိုက္ရတယ္....” လို႕ ေၿပာၿပီး

ရံုးခန္း တံခါးကို အထဲကေန ေသာ႕ပိတ္ ဂ်က္ခ်သည္ ။

“ ဟာ...ေသြးေတြ..ေသြးေတြ.....မင္း..မင္း ေဆးရံုသြားမွ ၿဖစ္မယ္......”

“ လတ္တေလာ..သူတို႕ဖက္က လူမ်ားတယ္....ဒီမွာေတာင္ စိတ္မခ်ရဘူး...အေနာက္ေပါက္ကေန လစ္ရင္ ေကာင္းမယ္.......”

ဗစ္တာညိဳ၀င္းလည္း ဂ်ယ္ရယ္လ္နဲ႕ သဒၵါလြန္းနဲ႕ အတူ စားေသာက္ဆိုင္ အေနာက္ဖက္မွာ ရပ္ထားတဲ႕ ကားနဲ႕

ထြက္ေၿပး လြတ္ေၿမာက္ခဲ႕သည္ ။ အခုမွ စဖြင္႕တဲ႕ သူ႕ရဲ႕ အရိပ္ၿပာ စားေသာက္ဆိုင္သည္ အေတာ႕ကို ပ်က္စီး

သြားသည္ ။ သူ အိမ္႕ကို ဖမ္းထားတယ္ ဆိုတာကို သိသြားတဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္က တပည္႕လက္သားေတြနဲ႕ သူ

ရွိႏိုင္တဲ႕ ေနရာေတြကို လိုက္ရွာလို႕ သည္ဆိုင္ကို ေရာက္လာတဲ႕ အခါ သူ႕တပည္႕ေတြနဲ႕ အေသအေၾက သတ္ပုတ္ၾကတာ ။ ခုတ္ၾကထစ္ၾက ပစ္ၾကခတ္ၾကရင္း ႏွစ္ဖက္စလံုး ထိခိုက္ကုန္သလို ဆိုင္လည္း ပ်က္စီးသြားရသည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းလည္း အိမ္႕ကို ၿပန္လႊတ္လို႕လည္း မၿဖစ္ဘူး ။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ မသိဘူး ။ အိမ္႕ရဲ႕ အေဖၾကီးကလည္း သူ႕တပည္႕ အာမက္ရဲ႕ ကီပင္အိမ္ကို ၀င္ၾကမ္းသြားတယ္ လို႕ အာမက္က ဖုန္းဆက္ ေၿပာေနတံုးမွာဘဲ ဂ်မားလမ္း ၿခံထဲက တပည္႕တေယာက္ကလည္း အဲဒီကိုလည္း အိမ္႕ရွိမလား လာရွာရင္း ခုတ္ၾကထစ္ၾက

တာ သူ႕လူ ႏွစ္ေယာက္ ေလ်ာသြားတယ္ ဆိုတာကို သတင္းပို႕သည္ ။  သည္ အတိုင္းဆို ရန္သူေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ ၿဖစ္ေနၿပီ ။

အိမ္႕ကို လိင္ကြ်န္အၿဖစ္ သူ႕တပည္႕ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လိုးခိုင္းၿပီး ဗီဒီယိုရိုက္ အြန္လိုင္းတင္...စိတ္ၾကိဳက္ အသံုးခ်ၿပီးလို႕ ရိုးအီသြားရင္ ထိုင္း

ထက္က ဖါေခါင္းေတြဆီ ေရာင္းစားမည္ လို႕ စိတ္ကူးယဥ္ ေတြးထားတာေတြေတာင္ ရပ္တန္႕သြားသည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ သူ႕အေဖ သူ႕ကို ဖုန္းဆက္ ဆဲသည္ ။

“ ေဟ႕ေကာင္....မင္း ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ....”

ပါပါးရဲ႕ အသံက မိုးၿခိမ္းသံလို က်ယ္ေလာင္လွသည္

 သဲပံု႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ ေပ်ာက္သြားတာကို ရဲစခန္းမွာ လူေပ်ာက္တိုင္သည္ ။

ရဲစခန္းက ရဲေတြက သိပ္ၿပီး အေလးအနက္ မထားၾက ။ အဆက္ မရွိဘဲ သည္အတိုင္း ရဲကို သြားတိုင္လို႕က အကူအညီ ရမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သဲပံု႕ အခုမွ သေဘာေပါက္ရသည္ ။ 

သဲပံု႕လည္း မေက်နပ္လို႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ ဘဲၾကီး ကိုၾကီးစိုးရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို ရွာၿပီး ဖုန္းဆက္ေမးသည္ ။ ကိုၾကီးစိုးကလည္း ဦးဘေဖေသာ္နဲ႕ အတူ အိမ္႕ကို လိုက္ရွာေနတဲ႕အေၾကာင္း ေၿပာၿပသည္ ။

              ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ ဖင္မႏိုင္ဘဲ ပဲၾကီးဟင္း စားမိၿပီ ။

သူလုပ္သမွ် ၿဖစ္ေနခဲ႕လို႕ ဘ၀င္ၿမင္႕ စိတ္ၾကီး၀င္ၿပီး ခရိုနီသား ပီသစြာနဲ႕ မိုက္ရိုင္း ေထာင္လႊားၿပီး သူ႕ကို ပစ္ပစ္ခါခါ လုပ္လြန္းတဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို အဓမၼ ဖမ္းေခၚ ခ်ဳပ္ေလွာင္ထားခဲ႕သည္ ။ အခုေတာ႕ အေဖကလည္း

ဆူဆဲ..အိမ္႕ဇာေသာ္ကို လိုက္ရွာတဲ႕လူေတြကလည္း အၿပင္းအထန္ တိုက္ခိုက္ၾကတာ လူေသတဲ႕အထိ ၿဖစ္ကုန္

ၿပီ ။ သူေခါင္းေၿခာက္ေနခိုက္ အာမက္ ဖုန္းဆက္ၿပန္သည္ ။

“ ဘိုင္ေလး......ဂ်ယ္ရယ္လ္ ဆံုးသြားၿပီ.....”

“ ဘာ......”

ညက သူ႕အရိပ္ၿပာ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္တို႕ အဖြဲ႕နဲ႕ သူ႕လူေတြ ဖိုက္ၾကတံုးက ဂ်ယ္ရယ္လ္ ဓါးထိုး

ခံခဲ႕ရတာ ေဆးရံု အခ်ိန္မွီ မေရာက္ႏိုင္ခဲ႕ဘူး ။ အခုေတာ႕ ေသသြားၿပီတဲ႕ ။

ေစာၿမသႏၱာဘဲ....ဂ်ယ္ရယ္လ္ ေသတဲ႕ အတြက္ တမ်ိဳးလံုးက သူ႕ကို အၿပစ္တင္တာကို သူ ခံရေတာ႕မယ္ ...။

“ မူဆာ . . ”

“ ဗ်ာ..ဘိုင္ေလး....”

“ ကား အဆင္သင္႕ၿပင္ကြာ..ငါ..ပါပါ႕ဆီကို သြားမယ္....”

“ ဟုတ္..ဘိုင္ေလး . .”

သူ တိုက္ထဲက ထြက္လိုက္ၿပီး ကားေပၚ တက္တဲ႕အခ်ိန္ လူႏွစ္ေယာက္ သူ႕အနားကို ကပ္လာလို႕ သူ႕လူေတြက

သည္လူေတြကို တားလိုက္သည္ ။

သည္လူေတြက သူတို႕ အိတ္ထဲက စိစစ္ေရးကပ္ေတြကို အသီးသီး ထုတ္ၿပလိုက္ၿပီး “ ဒို႕က ရဲေတြကြ....တိုင္တမ္း

ခ်က္ တခု အတြက္ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို ေမးစရာ ရွိလို႕...” လို႕ ေၿပာလိုက္ေတာ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္းလည္း ရုတ္တရက္ တုန္လွဳပ္သြားသည္ ။

 သို႕ေပမယ္႕ ခ်က္ခ်င္းဘဲ စိတ္အားတင္းလိုက္ၿပီး ရာထူးၾကီး အရာရွိၾကီးေတြနဲ႕ ခင္မင္ ရင္းႏွီးထားတာမို႕ သည္ပါမႊားေတြ ေလာက္ကို ဂရုစိုက္စရာ မလိုပါဘူး ဆိုတဲ႕ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳး သူ လုပ္လိုက္သည္ ။

“ အေရးတၾကီး သြားစရာ ရွိေနလို႕ဗ်ာ....အေဖ အသဲအသန္ ၿဖစ္ေနလို႕.... ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္..”

သူ ကားေပၚ တက္လိုက္တာနဲ႕ ကားေမာင္းတဲ႕ သူ႕တပည္႕ နရားစမန္းက ကားကို ေမာင္းထြက္သြားလိုက္သည္။

ေဘာ္ဒီဂတ္ တပည္႕ေတြကလည္း ေနာက္ကားတစီးေပၚကို တက္လိုက္ၾကသည္ ။ မူဆာ ဆိုတဲ႕ သူ႕တပည္႕က

ရဲဆိုတဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္ကို တီးတိုး စကားေၿပာေနသည္ ။ သူ႕စကားထဲမွာ ရာထူးၾကီးတဲ႕ လူေတြရဲ႕ နံမည္ေတြ

ပါေနသည္ ။ သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက စကၠူအိတ္အညိဳေရာင္ေလးကို ထုတ္လိုက္ၿပီး သည္လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္

ထဲကို ထည္႕လိုက္သည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္း အဲကြန္းကားထဲမွာ ေခြ်းၿပန္ေနသည္ ။

ရဲေတြပါ လာေမးေနၿပီ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ။ အၿပတ္ရွင္း..ႏုတ္ပိတ္လိုက္တာဘဲ ေကာင္းမယ္ ။ မဟုတ္ရင္ သူ႕အေဖနဲ႕

အေဖရဲ႕ အေပါင္းအသင္းေတြက ကယ္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္..မကယ္ႏိုင္ရင္..သူ အုတ္တံတိုင္း ေလးဖက္ထဲကို

ေရာက္သြားလိမ္႕မယ္ ။

“ ဘိုင္ေလး..ပါပါၾကီး အိမ္ကိုလား....”

နရားစမန္းက ေမးတာကို “ ေအးေအး..မင္းကလည္း ဘယ္ႏွစ္ခါ ေၿပာရမလဲ..” လို႕ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္ ။ 

အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဘယ္လို ရွင္းမလဲ......။ ဘယ္သူ႕ကို ရွင္းခိုင္းမလဲ.....။

သူ႕ေခါင္းထဲမွာ ပြဲၿပီးမီးေသ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ႕ တပည္႕လက္သား ဘယ္ေကာင္ ရွိမလဲ အေၿပးအလႊား စဥ္းစားလိုက္သည္ ။

ေပၚသြားရင္ ဒါမွ မဟုတ္  မိသြားရင္လည္း သူ႕ကို လာ မပတ္ဘဲ ေထာင္က် ခံသြားမယ္႕ တပည္႕မ်ိဳး ။

အီစမန္...။

အီစမန္ကို ခိုင္းမယ္ ။ ဒီေကာင္က လက္ယဥ္တယ္ ။ ေသြးေအးတယ္ ။ ရဲကိုေတာင္ လည္လွီးတဲ႕ေကာင္ ။

အီစမန္သည္ သူ႕ကို လာဖမ္းတဲ႕ ရဲႏွစ္ေယာက္ကို သားလွီးဒါးနဲ႕ လက္ၿမန္ေၿခၿမန္ လွီးထိုး သတ္ပစ္လိုက္ခဲ႕သည္ ။

ၿပီးေတာ႕ ဒီၿမိဳ႕ ဒီနယ္ကေန ေပ်ာက္သြားသည္ ။ လက္သည္ မေပၚခဲ႕ ။ အမွဳကိစၥ ေသြးေအးသြားၿပီးတဲ႕ေနာက္ အီစမန္ ၿပန္ေရာက္လာသည္ ။

ဒါေတြ အားလံုးက သူ႕ပါပါၾကီး အက္စ္မာမြတ္ ရဲ႕ တန္ခိုး အရွိန္အ၀ါေတြေၾကာင္႕ ..။ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မွဳနဲ႕ အေပါင္း

အသင္းေကာင္း..၀င္ဆန္႕မွဳေတြေၾကာင္႕ဘဲေလ ။

အီစမန္က သူ႕ကို အကာအကြယ္ေပးတဲ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္း တို႕ မိသားစု အတြက္ဆို ဘာဘဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရ

လုပ္ေပးမယ္႕လူ ။ ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္တဲ႕ လူမိုက္ ။

ဟုတ္ၿပီ ။ အီစမန္ကို ခိုင္းမယ္ ။

ေရွ႕ခန္းက ဒရိုင္ဘာ ရဲ႕ ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္လာတဲ႕ အစြီးကို “ ေဟ႕....အစြီး....အီစမန္ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္စမ္း....” လို႕ လွမ္း ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ဘယ္အထိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း လုပ္သလဲ ဆိုရင္ အီစမန္ကို သူ႕ဖုန္းနဲ႕ေတာင္ သူ မေခၚဘူး ။ အီစမန္ရဲ႕ ဖုန္းမွာ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ မေပၚခ်င္လို႕ ။ ရက္ေကာ႕ မရွိခ်င္လို႕ ။

အစြီး ရဲ႕ ဖုန္းနဲ႕ အီစမန္ကို သူ ေၿပာသည္ ။ အိမ္႔ဇာေသာ္ကို အၿပတ္ရွင္းလိုက္ဖို႕ ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ဖို႕ အမိန္႕ေပးလိုက္သည္ ။ အီစမန္က “ စိတ္ခ် ဘိုင္ေလး...အခုဘဲ လုပ္လိုက္မယ္.....ပစၥည္းေကာင္းေလး ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္မေလ်ာ႕လိုက္ခင္ တပြဲေလာက္ ဆြဲလိုက္လို႕ ရမလား ဘိုင္ေလး...ဟီး...စားၾကြင္းစားက်န္ေလး...ေတာင္းတာပါ...ဘိုင္ေလး..မလုပ္နဲ႕ဆို အီစမန္ မလုပ္ပါဘူး....” လို႕ ေတာင္းလိုက္လို႕ “ မင္းသေဘာ....အီစမန္.....” လို႕ သူ ေၿပာလိုက္သည္ ။ နဂိုထဲက အိမ္႕ကို ခ်ိဳးတဲ႕အေနနဲ႕ သူ႕တပည္႕ေတြကို ၀ိုင္း လိုးခိုင္းမလို႕ သူ စဥ္းစားခဲ႕တာပါ ။

ထိုင္းဖက္က ဖါတန္းကိုေတာင္ ပို႕ပစ္ဖို႕ စဥ္းစားခဲ႕တာပါ ။

မၾကာခင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လူခ်မ္းသာေတြ ေနၾကတဲ႕ သူေဌး ရပ္ကြက္ၾကီး တခုက သူ႕ပါပါၾကီး အက္စ္မာမြတ္ ( ေခၚ ) ဦးခင္ေမာင္စိန္ေဌး ရဲ႕ “စိန္ပတၱၿမား ရိပ္ၿမံဳ ”ၾကီးကို သူ ေရာက္သြားၿပီ ။

မၾကာခင္ ၾကိမ္းေမာင္း ဆူပူတာေတြကို ခံရေတာ႕မွာမို႕ စိတ္ကို ၿပင္ဆင္ေနတဲ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ( ေခၚ ) ဘိုင္ေလးသည္ ပါပါၾကီးရဲ႕ ၿခံေပါက္ေစာင္႕ေတြက ဦးညႊတ္ အရိုအေသေပးၾကတာကို လက္လွမ္း ၿပလိုက္သည္ 

အီစမန္သည္ ေဘာစိက အိမ္႕ဇာေသာ္ကို မသတ္ပစ္ခင္ ၾကိဳက္သလို လုပ္ဖို႕ ခြင္႕ၿပဳလိုက္လို႕ ပီတိေတြ ၿဖာေနသည္ ။ တကယ္႕ ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြး တတံုးတခဲၾကီး ။ ဒီလို ပစၥည္းက အီစမန္တို႕ စိတ္ကူးနဲ႕ဘဲ မွန္း

ဆၿပီး ကြင္းထုခဲ႕ရတာ ။

ေဘာစိ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ( ေခၚ ) ဘိုင္ေလးနဲ႕ ဖုန္းေၿပာ အၿပီး စားလက္စ ဆိတ္သားဒန္ေပါက္ေတြကို ဆက္ မစားေတာ႕ ။

ဘိုက္ေလးၿပီး အိမ္႕ဇာေသာ္ကို အပီအၿပင္ မဆြဲႏိုင္မွာ စိုးလို႕ ။

သူ ေရာက္ေနတာက ကန္ေတာ္ကေလး ၁၂၃လမ္း ထိပ္က ခါလာဇီ ဒန္ေပါက္ဆိုင္ ။

ခ်ေပးထားတဲ႕ ေရခဲေရခြက္ကို ေမာ႕ေသာက္လိုက္ၿပီး ထိုင္ရာက ထလိုက္သည္ ။ ေကာင္တာမွာ ဆိုင္ရွင္ ေဒၚခါတမာဇီ ရွိေနသည္ ။ က်သင္႕ေငြ သြားရွင္းလိုက္ေပမယ္႕ ခါလာဇီက မယူဘူး ။

အီစမန္ကို သိေနသည္ ။ အီစမန္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို သိထားသည္ ။ အီစမန္ကို လန္႕သည္ ။

ဆိုင္ေရွ႕ကေန တက္ဆီ တစီးကို တားလိုက္သည္ ။

“ ဘယ္သြားမလဲ..ဆရာ....”

“ ေစာ္ဘြားၾကီးကုန္း.....”

သူ ဒန္ေပါက္ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတာကို မလွမ္းမကမ္းမွာ ရပ္ထားတဲ႕ ကားတစီးေပၚက လူသံုးေယာက္က ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတာကိုေတာ႕ အီစမန္ မသိ ။

ကိုၾကီးစိုး...ေထာင္ထြက္ လူမိုက္ တင္ေအာင္စိုးနဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ အေဖ ဦးဘေဖေသာ္ တို႕ ၿဖစ္သည္ ။

“ ဒီ အီစမန္က ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ တကယ္႕ ညာလက္ရံုး တေကာင္ေပါ႕.....အန္ကယ္......သူက တကယ္႕ လက္မရြံ ေၾကးစားတေယာက္ေပါ႕..ရဲႏွစ္ေယာက္ကိုေတာင္ တခါထဲ ပြဲခ်င္းၿပီး သတ္ပစ္လိုက္

ႏိုင္တဲ႕ေကာင္..ေထာင္ထဲမွာ တံုးကလည္း သူက ေထာင္မင္းသား တေယာက္ေပါ႕..အၿပင္က သူ႕ေဘာစိေတြကလည္း အထဲမွာ မင္းသားလို ေနလို႕ ရေအာင္ “ လိုက္ ” ေပးထားတယ္ေလ.....” လို႕

ကိုတင္ေအာင္စိုးက ရွင္းၿပေနသည္ ။ ကိုၾကီးစိုးက ကားကို တက္ဆီကား အေနာက္ကို လိုက္ဖို႕ စတင္ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ..။

အီစမန္ ကို ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ၿပီး လူလစ္ အခြင္႕သာရင္ ဒီေကာင္႕ကို ဖမ္းဆြဲၿပီး စစ္ေမးမယ္ ဆိုတဲ႕ အၾကံနဲ႕ သူ႕အေနာက္ကေန လိုက္ၾကတာပါဘဲ ။

ဦးအက္စ္မာမြတ္သည္ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ထမင္းစား စားပြဲၾကီးမွာ ထိုင္ရင္း အခ်ိဳပြဲ တည္းေနသည္ ။

ဂူလားဂ်မန္း လို႕ ေခၚတဲ႕ မလိုင္လံုး အညိဳေရာင္ကို တလံုးၿပီး တလံုး စားေနတာ ။

“ ပါပါး.....ထမင္း စား ေကာင္းလား......”

“ ေအး..ေကာင္းတယ္...မင္း အေဒၚ ခ်က္တဲ႕ ဆိတ္ေၿခေထာက္ စြပ္က တအား ေကာင္းဘဲ.....ဆိတ္ဦးေႏွာက္ဟင္းကလည္း ေကာင္းမွ ေကာင္း.....ၾကက္ကဘတ္...ေရာ..မင္း စားမလား.....”

“ စားခဲ႕ၿပီးၿပီ ပါပါး.....”

“ ေအး...မင္းကို ပါပါး...ဆဲတာ ဆူတာ မလုပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူးကြာ..မင္းလည္း မငယ္ေတာ႕ဘူး.......အခု မင္းတူေလး ဂ်ယ္ရယ္လ္လည္း ဆံုးပါးသြားတယ္....ဆိုင္လည္း ပ်က္စီး....ငါတို႕ လူေတြလည္း ေသေၾက အနာတရ ၿဖစ္......မင္း သည္ အခ်ိန္ ကစၿပီး ဆင္ၿခင္ေတာ႕ ..ငါ႕သား......စိတ္ရွိတိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႕ေတာ႕....”

“ ဟုတ္ကဲ႕ ပါပါး...”

“ မင္း ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာလည္း ပါးပါး မသိခ်င္ဘူး......မလုပ္သင္႕တာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း ေရွ႕ ဆက္ မလုပ္နဲ႕ေတာ႕ကြာ....ရပ္လိုက္ေတာ႕ ...မင္း မေကာင္းတာေတြ ထပ္လုပ္

ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း အခု ခ်က္ခ်င္း ရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ႕ ငါ႕သား.....”

ဗစ္တာညိဳ၀င္း မ်က္ႏွာ ကြက္ကနဲ ပ်က္သြားသည္ ။ ေစာေစာကတင္ အီစမန္ကို အိမ္႕ကို အေပ်ာက္ရွင္းခိုင္းလိုက္သည္ မဟုတ္လား ။

ငါ မွားသြားၿပီလား....။ အိမ္႕ကို ငါ ဘာလို႕ သတ္ခိုင္းလိုက္မိပါလိမ္႕ ။ အိမ္႕ တေန႕ ငါ႕ကို ေထာင္ထဲ ပို႕မွာ စိုးလို႕ ႏုတ္ပိတ္ဖို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္တာ ..။

သူ ေတြေ၀သြားတာ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္သြားတာကို သူ႕အေဖၾကီးက သတိထားမိလိုက္သည္ ။

“ သြား..သြား.....ဟိုဖက္ခန္းထဲ သြားလိုက္..မင္း လုပ္ထားတာေတြ ရပ္စရာ ရွိရင္ အခ်ိန္မွီ ရပ္လိုက္ကြာ..သြား..ငါ႕သား..သြား......”

ပါးပါး စကားေတြေၾကာင္႕ သူ တဖက္ခန္းထဲကို အၿမန္၀င္သြားလိုက္ၿပီး သူ႕ဟမ္းဖုန္းကို ထုတ္ခါ အီစမန္ဆီကို ဆက္လိုက္သည္ ။ ဖုန္းက ေခၚလို႕ မရဘူး ။

အိမ္႕ကို ခ်က္ခ်င္းေတာ႕ သတ္လိမ္႕ဦးမွာ မဟုတ္ဘူး ။

အီစမန္က အရင္ စိတ္ၾကိဳက္ မုဒိန္းက်င္႕အံုးမွာ....။

ဖုန္း ဆက္တိုက္ ေခၚေနေပမယ္႕ အီစမန္ ဖုန္းမထူးဘူး ။ သူ ဘာၿဖစ္ေနလဲ ။ တမင္တကာ မထူးတာလား ။

အိမ္႕ဇာေသာ္သည္ ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ တပည္႕ တေယာက္ လာခ်ထားေပးတဲ႕ ထမင္းဟင္းနဲ႕ ေသာက္စရာ ပက္စီဘူးကို မတို႕ မထိ ။ ဘိုက္ထဲက ဆာတာမွ တဂြီဂြီ ၿမည္ေနသည္ ။ ေဆးခတ္ထားရင္

အရင္ တခါလို သူလုပ္တာေတြကို မတားႏိုင္ ခံမခ်ႏိုင္မွာ စိုးလို႕ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္း အတင္း လုပ္သြားတာေတြေၾကာင္႕ အိမ္႕ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ အခုတိုင္ နာက်င္ က်ိန္းစပ္ေနဆဲပါ ။

ေဟာ.....

အၿပင္က ေၿခသံ ၾကားရသည္ ။ သူ ၿပန္လာၿပီ ထင္တာဘဲ

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္သည္ အရိပ္ၿပာ ထဲမွာ ဗစ္တာညိဳ၀င္း လူေတြနဲ႕ သူတို႕လူေတြ  အၾကီးအက်ယ္ ဖိုက္ေတာ႕ သူ႕လူေတြလည္း ကြဲၿပဲ စုတ္ၿပတ္သလို ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ တူ ဂ်ယ္ရယ္လ္လည္း သူ႕လူတေယာက္က ဓါးနဲ႕ ထိုးလိုက္လို႕ ဓါးဒါဏ္ရာနဲ႕ ေဆးရံုမွာ ေသသြားတာေတြေၾကာင္႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေမးခြန္းေတြ ေမးတာကို ေၿဖေနရတယ္ ။ 

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ က ကုိယ္တိုင္ မပါလို႕ ရဲေတြက အခင္း ၿဖစ္ခ်ိန္ ဘယ္မွာ ရွိေနလဲ ေမးတဲ႕ အခါ သူ႕အေဖနဲ႕ အတူ အစိုးရပိုင္းက အၾကီးအကဲ တေယာက္ရဲ႕ အိမ္က ေမြးေန႕ပြဲတခုမွာ ရွိေနတယ္ လို႕ ေၿဖတယ္ ။ သည္ အၾကီးအကဲ လူၾကီးရဲ႕ ပီေအ ( ကိုယ္ေရး အရာရွိ )က ရဲေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ၾကိမ္းေမာင္းတယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ က သူ႕လူၾကီးသားရဲ႕ ေမြးေန႕မွာ ရွိေနတယ္..သူနဲ႕ ဖိုက္ပြဲနဲ႕ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး လို႕ ေၿပာေပးတယ္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ရဲ႕ တပည္႕ေတြကလည္း ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္နဲ႕ ဒီကိစၥ ဘာမွ မဆိုင္ဘူးလို႕ ရဲေတြကို ထြက္ဆိုၾကတယ္ ။

ဘာဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို မႏွိပ္လိုက္ရတာကို ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္က မေက်နပ္ဘူး ။ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဘယ္မွာ

ဖမ္းထားသလဲ ဆိုတာလည္း မသိလိုက္ရလို႕ ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ ဇာတ္လမ္းက မၿပီးၿပတ္ေသးဘူး ဆိုၿပီး ဗစ္တာညိဳ

၀င္းရဲ႕ တပည္႕တေယာက္ေယာက္ကို ဆြဲစိဖို႕ သူ ထပ္ၾကံစည္ၿပန္တယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕အခန္းတံခါးကို ဖြင္႕ၿပီး ၀င္လာတဲ႕လူက ဗစ္တာညိဳ၀င္း မဟုတ္ဘဲ အိမ္႕ဇာေသာ္ မသိတဲ႕ လူတ

ေယာက္ ၿဖစ္ေနတယ္ ။  သည္လူ အခန္းထဲ ၀င္လာေတာ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း ကုတင္ေပၚ လွဲေနရာက မတ္တပ္

ထရပ္လိုက္တယ္ ။

“ နင္ ဘယ္သူလဲ...ဘာလာလုပ္တာလဲ...ငါ႕အနား မလာနဲ႕..”

ဟန္ကိုယ္႕ဖို႕ မာန္သူ႕ဖို႕ ဆိုသလို အိမ္႔ဇာေသာ္က အရင္ဆံုး ဦးေအာင္ စြာထားလိုက္တယ္ ။ 

၀င္လာတဲ႕ေကာင္က ဆံပင္ေကာက္ေကြးေကြး ေဆးဘဲပံု ပိန္ေၿခာက္ေၿခာက္ သြားေခါေခါနဲ႕ ။ ၀တ္စား ထားတာ

ေတြကလည္း ဖ်ာပံုထည္ ( ေလေဘး အေဟာင္းပံုက )လို ပံုစံေတြ ။

“ ငါ ဘယ္သူဆိုတာ နင္ သိစရာ မလိုဘူး.....ဘာလာလုပ္တာလဲ ဆိုတာေတာ႕ ေၿပာၿပမယ္...နင္႕ကို လာလိုးတာ

..လိုးဖို႕လာတာ...ကဲ သိၿပီလား....ေစာက္ေကာင္မ ...”

ဟား...ေလသံက အေပၚစီးက ။ လူက လမ္းေဘးက ၀ဲစားပံု ။ အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း ေဆးမိလို႕သာ ခံလိုက္ရေပ

မယ္႕ အခု လတ္တေလာက အားရွိေနတယ္ ။ လုပ္ခ်င္တိုင္း ခံမတဲ႕လား.....၊

“ အံမာ...ေလသံက မာလွခ်ည္လား...ကုလားဒိန္ကမ်ား ….     ”

သူ႕ကို ကုလားဒိန္္လို႕ အေခၚခံရလို႕ အီစမန္ အီးတင္းသြားတယ္ ။

တဟုန္ထိုး ေၿပး၀င္ၿပီး အိမ္႕ကို လႊဲရိုက္တယ္ ။ အိမ္႕က လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ကာဆီးသလို ေၿခေထာက္နဲ႕ ကန္တယ္ ။

ပါးစပ္ကလည္း ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ႕စကားလံုးေတြ နဲ႕ ဆဲတယ္ ။ အီစမန္နဲ႕ အိမ္႕ လံုးေထြး သတ္ပုတ္ၾကတာ

အနားက ကုတင္ၾကီးေပၚကို လဲက်သြားတယ္ ။ အိမ္႕က ေအာက္က အီစမန္က အေပၚက ။

“ ၿဖန္း......ၿဖန္း.....”

အီစမန္ရဲ႕ လက္၀ါးၾကီးေတြက အိမ္႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ပါးၿပင္ေတြကို ဆက္တိုက္ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္နဲ႕ ထိေတြ႕ေနတယ္။

“ အား ….ေခြးေကာင္....ကုလားစုတ္....”

“ ေခၚအံုး..ေခၚအံုး..ငါ႕ကို အဲလိုနံမည္ ..”

အီစမန္က ရိုက္သလို အိမ္႕က သူ႕ဘိုက္ကို အားကုန္သံုးၿပီး ကန္ထည္႕တယ္ ။ အိမ္႕ရဲ႕ ထမိန္လည္း ကြ်တ္ေန

ၿပီ ။

အီစမန္က အိမ္႕ ၿပန္ဖိုက္တာေၾကာင္႕ မုဒိန္း မက်င္႕ေတာ႕ဘဲ အၿပတ္ဘဲ သတ္ပစ္လိုက္ဖို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္ ။

ဒါေပမယ္႕ အိမ္႕က ဆက္တိုက္ ၿပန္ေဆာ္ေနလို႕ သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဓါးကို ထုတ္ဖို႕ ခက္ေနတယ္ ။ အိတ္

ထဲကို လက္ႏွိဳက္ေနတံုး အိမ္႕က လက္သဲေတြနဲ႕ ကုတ္ ေၿခေထာက္နဲ႕ ကန္ ဒူးနဲ႕ ေၿပးတိုက္လို႕ အီစမန္ ၾကမ္း

ၿပင္ေပၚကို ပက္လက္ လန္က်သြားရတယ္ ။

“  ေခြးမ..နင္သိမယ္..နင္႕ကုိ သတ္မယ္....နင္႕ကို သတ္မိန္႕ ေပးလိုက္ၿပီ..ေကာင္မရဲ႕...”

အီစမန္က ေဘာင္းဘီထဲက ဓါးကို ထုတ္လိုက္တယ္ ။

အိမ္႕လည္း သတ္မိန္႕ေပးလိုက္ၿပီ ဆိုတဲ႕စကားေၾကာင္႕ ဆတ္ကနဲ ေမာ႕ၾကည္႕တယ္ ။

“ နင္႕ကို ဗစ္တာညိဳ၀င္းက အၿပတ္ရွင္းခိုင္းလိုက္ၿပီးၿပီ..ေခြးေကာင္မ....ငါ႕ကို စိတ္ၾကိဳက္ လိုးဖို႕လည္း ခြင္႕ၿပဳလိုက္

တယ္. . . .နင္႕ကို ဖင္တ၀လိုးၿပီးမွ သတ္မလို႕ ၾကံထားတာ.....အခုေတာ႕ နင္က ေတာ္ေတာ္ ေဇာင္းထက္တဲ႕ ေကာင္မ ဆိုတာ ေတြ႕ရလို႕ အရင္ သတ္မယ္..ၿပီးမွ လိုးမယ္.....ဖါသည္မ....”

အီစမန္က ကုန္းထတယ္ ။ အိမ္႕က မ်က္ခြက္ကို ေဆာင္႕ကန္လိုက္တယ္ ။ အီစမန္ ေရွာင္ေပမယ္႕ နားထင္နား

ကို ကန္မိတယ္ ။

“ အား....”

အီစမန္က အိမ္႕ေၿခေထာက္တဖက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္ ။ အိမ္႕ ပက္လက္ လန္က်တယ္ ။ အီစမန္က ခုန္အုပ္

တယ္ ။ ဓါးနဲ႕ လည္ပင္းကို လွီးဖို႕ ၾကံတယ္ ။ အိမ္႕က ေအာက္ကေန ဒူးနဲ႕ သူ႕ေပါင္ၾကားကို ပင္႕တိုက္တယ္ ။

“ အား....၀ူး၀ါး........”

အိမ္႕မွာ ထမိန္ မရွိေတာ႕ဘူး ။ အိမ္႕လည္း ပင္တီေလးနဲ႕ အီစမန္ကို ၿပန္ဖိုက္ေနတာ ။

ဓါးတ၀င္႕၀င္႕နဲ႕ အီစမန္ ေရွ႕တိုးလာတယ္ ။ အိမ္႕ ႏွိပ္ထားလို႕ နာက်င္သြားတာေၾကာင္႕ အိမ္႕ကို အၿပတ္ သတ္

ပစ္ဖို႕ ေရွ႕ကို တိုးလာေနတယ္ ။ တကယ္တမ္း ဓါးကိုင္ လူတေယာက္ကို အိမ္႕ ၿပန္ခ်ဖို႕ မတတ္ပါ ။ အီစမန္က

ရဲသားေတြကိုေတာင္ လက္ၿမန္ၿမန္နဲ႕ ထိုးသတ္ႏိုင္ခဲ႕တဲ႕ လူမိုက္ေကာင္ ။ အိမ္႕ကိုလည္း ဘိုက္ခြဲပစ္ၿပီး အူေတြ

ဆြဲထုတ္ဖို႕ သူ ဆံုးၿဖတ္ၿပီး အိမ္႕ဆီကို ကပ္သြားတယ္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ပြင္႕ေနတဲ႕ တံခါးကေန လူတေယာက္ ခုန္၀င္လာတယ္ ။

ကိုၾကီးစိုး ငွားထားတဲ႕ ေထာင္ထြက္ တင္ေအာင္စိုး ။

တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ လက္ထဲမွာ အသြားထက္ထက္နဲ႕ ငွက္ၾကီးေတာင္ ဓါးရွည္ တေခ်ာင္း ကိုင္ထားတယ္ ။

“ ေဟ႕ေကာင္ အီစမန္....မင္း ေနာက္ဆုတ္ကြာ.....အဲ..ေသခ်င္ရင္ေတာ႕ တိုးခဲ႕..မင္း ငါ႕ကို သိတယ္ မဟုတ္လား”...လူသတ္လာတာ မ်ားၿပီ ..ခုေလးတင္ဘဲ တိုက္အေပါက္၀မွာ မင္းတို႕ေရာင္းရင္း အဘူ ဆိုတဲ႕ေကာင္

ကို လည္လွီးပစ္လိုက္တယ္....ခြီး..အခု မင္းအလွည္႕....”

အီစမန္လည္း အားႏြဲ႕တဲ႕ မိန္းမသားကို ဓါးၾကီးနဲ႕ အေသသတ္ဖို႕ ၿပင္ေနေပမယ္႕ သူ႕လိုဘဲ မိုက္ကမ္းတဲ႕ ေထာင္

ထြက္ လူမိုက္တေကာင္ ရုတ္တရက္ ေပၚလာလို႕ တုန္လွဳပ္သြားတယ္ ။ သူ႕လက္ထဲမွာကလည္း သူ႕ဓါးထက္

ၾကီးၿပီး ရွည္နဲ႕ “ငွက္ ” နဲ႕ ။

“ ေဟ႕ေကာင္..မင္း ဘာ၀င္ရွဳပ္တာလဲ......ေအးေဆးေန...ေနာက္ဆုတ္..ငါ႕အလုပ္ ငါ လုပ္ေနတာ...”

“ ေဟ႕ေကာင္..မင္း ငါ႕ကို အရင္ရွင္းကြာ...ငါေသမွ သည္ ေကာင္မေလးကို မင္း လုပ္လို႕ရမယ္...လာ....လာခဲ႕..”

တင္ေအာင္စိုးက ဓါးကို တ၀ွစ္၀ွစ္ လႊဲခုတ္ရင္း အီစမန္႕အနားကို တိုးကပ္သြားတယ္ ။ အီစမန္က အေနာက္ကို

ဆုတ္သြားတယ္ ။ အကြက္ေခ်ာင္းေနတယ္ ။ 

သည္ အခ်ိန္မွာ ကိုၾကီးစိုးနဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္တို႕ အခန္းထဲကို ၀င္လာတယ္ ။

“ ဟင္.....ကိုၾကီး....အို..ဒက္ဒီပါ ပါလာတယ္လား . .”

အိမ္႕လည္း ၾကမ္ဒေပၚမွာ ပံုရက္သား က်ေနတဲ႕ သူ႕ထမိန္ေလးကို ေၿပးေကာက္လိုက္တယ္ ။

ကိုၾကီးစိုးနဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္တုိ႕က တုတ္ေတြနဲ႕ အီစမန္ကို ဖိုက္ဖို႕ ၀ိုင္းလိုက္ၾကတယ္ ။ အီစမန္လည္း သံုးေယာက္

နဲ႕ တေယာက္ ၿဖစ္သြားလို႕ သူ႕အေၿခအေန မလွေတာ႕တာ သေဘာေပါက္ေနတယ္ ။ ကိုၾကီးစိုးက တုတ္နဲ႕၀င္

ရိုက္သလို တင္ေအာင္စိုးက ဓါးရွည္နဲ႕၀င္ခုတ္တယ္ ။

အီစမန္ ေၿပးဖို႕ လမ္း မရွိလို႕ ၿပန္ခံခ်တယ္ ။ ဒုတ္ခ်က္ေတြ မိသလို တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ဓါးခ်က္ေတြ မိသြားတယ္ ။

“ လူယုတ္မာတို႕ သြားရာလမ္းကို ၿမန္းေပေတာ႕..အီစမန္ . . .”

တင္ေအာင္စိုးက အီစမန္ရဲ႕ လက္ထဲက ဓါးကို သူ႕ဓါးနဲ႕ ခတ္ထုတ္ ပစ္လိုက္တယ္ ။ “ ေဟ႕ ေနအံုး.....ေန....”

အီစမန္က လက္တဖက္နဲ႕ တားလိုက္ေပမယ္႕ တင္ေအာင္စိုးက ဓါးနဲ႕ ပိုင္းခ်လိုက္တယ္ ။ လက္ ၿပတ္ထြက္သြား

တယ္ ။

“ အားးးးး......”

အီစမန္ရဲ႕ အသံနက္ၾကီး ကို ၾကားလိုက္ၾကရတယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးရဲ႕ ဓါးက အီစမန္ရဲ႕ လည္ၿမိဳကို ထုတ္ခ်င္း

ေပါက္သြားတယ္ ။ 

ဦးဘေဖေသာ္က အိမ္႕ကို ဆြဲၿပီး အခန္းထဲက အရင္ ထြက္တယ္ ။ တင္ေအာင္စိုးက လဲက်ၿပီး တဆတ္ဆတ္

တုန္ခါေနတဲ႕ အီစမန္ရဲ႕ အက်ၤ ီနဲ႕ သူ႕ဓါးက ေသြးေတြကို သုတ္ေနတယ္ ။ နီေစြးတဲ႕ ေသြးေတြက အိစမန္ရဲ႕

လည္ပင္းထဲက ပန္းထြက္ေနဆဲဘဲ ။

ကိုၾကီးစိုးက “ ေက်းဇူးဘဲ ကိုတင္ေအာင္စိုး......” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။

“ ရတယ္ ဆရာ....မတရားမွဳေတြကို လက္ပိုက္ ၾကည္႕မေနႏိုင္ဘူး …....တရားဥပေဒဖက္က လူေတြက လုပ္စရာေတြ

ကို မလုပ္တဲ႕အတြက္ က်ေနာ္တို႕က ကိုယ္႕တရားကို ကိုယ္ စီရင္ရတာေပါ႕ဗ်ာ.....” လို႕ တင္ေအာင္စိုးက ေၿပာ

လိုက္တယ္ ။

“ ကဲ လစ္ၾကမယ္..ကိုတင္ေအာင္စိုး..ခင္ဗ်ား အတြက္ ဘာမွ မပူနဲ႕ လိုအပ္တာေတြ က်ေနာ္ ၿဖည္႕ဆည္းေပးမယ္..

ခင္ဗ်ား ဒိုးခ်င္တဲ႕ေနရာကို ဒိုးေပေတာ႕....”

သူတို႕ သည္တိုက္အိုၾကီးထဲကေန အၿမန္ဆံုး ထြက္သြားၾကတယ္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းလည္း အိမ္႕ဇာေသာ္ကို အၿပတ္ရွင္းခိုင္းလိုက္တဲ႕ အီစမန္ကို ဖုန္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ေခၚေပမယ္႕ ဖုန္း

မကိုင္တာေၾကာင္႕ စိတ္ရွဳပ္ေထြးလာၿပီး အနီးဆံုးမွာ ရွိေနတဲ႕ ရာကြတ္ဘိုင္ ဆိုတဲ႕ တပည္႕ကို အိမ္႕ဇာေသာ္ကို

ဖမ္းေလွာင္ထားတဲ႕ ေစာ္ဘြားၾကီးကုန္းက တိုက္အိုၾကီးဆီကို သြားၾကည္႕ခိုင္းတယ္  ။ 

ရာကြတ္ဘိုင္က ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေစာ္ဘြားၾကီးကုန္းကို ေၿပးၾကည္႕တယ္ ။

တံခါးေတြ ပြင္႕ေနတဲ႕ တိုက္အိုၾကီးကို ၀င္၀င္ခ်င္းမွာဘဲ သူတို႕ လူတေယာက္ ၿဖစ္တဲ႕အဘူ႕အေလာင္းကို စေတြ႕

လိုက္တယ္ ။ အဘူ က အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္ခန္း အၿပင္က ေစာင္႕ၾကပ္ရတဲ႕ေကာင္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္း ဆီကို ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းေကာက္ဆက္တယ္ ။

“ ဘိုင္ေလး....ေလ်ာေနၿပီ..ေလ်ာေနၿပီ.......”

တုန္ရင္တဲ႕ အသံနဲ႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕ ရာကြတ္ဘိုင္ေၾကာင္႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္း လန္႕သြားတယ္ ။

“ဘာေလ်ာတာလဲကြ..အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိ...ရာကြတ္ဘိုင္..မင္း ဘာၿဖစ္ေနလဲကြ......”

“ အဘူ ေသေနၿပီ...ဘိုင္ဆပ္....ဟာ...ဟာ....ဟာ......အီစမန္လည္း ေလ်ာေနၿပီ....ဟာကြာ.....ေကာင္မေလးလည္း

မရွိေတာ႕ဘူး.......”

ဟိုက္...ဗစ္တာညိဳ၀င္း တအား တုန္လွဳပ္သြားတယ္ ။ ေၿခာက္ၿခားသြားတယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ လြတ္သြားၿပီ ။ အဘူနဲ႕ အီစမန္ကို အၿပတ္ရွင္း ၿပီ ကယ္ထုတ္သြားတယ္ ဆိုေတာ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္

ရဲ႕ လက္ခ်က္လား..သူ႕အေဖၾကီး ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ လက္ခ်က္လား..တခုခုဘဲ ။

ငါ႕အတြက္ အႏၱရာယ္ လာၿပီ . . .ဘယ္လို လုပ္မလဲ..   ..ဘယ္လို လုပ္မလဲ........။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းသည္ သည္အခ်ိန္မွာ သူတို႕ပိုင္ မုန္႕တိုက္တခုမွာ ေရာက္ေနခိုက္ အခ်ိန္ ။ သူ႕တပည္႕ေတြကို

ေခၚၿပီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဆိုင္ထဲက ထြက္တယ္ ။

ကမၻာေအးေစတီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကားေတြက တေ၀ါေ၀ါနဲ႕ ေမာင္းေနတဲ႕ အခ်ိန္ ။

မုန္႕တိုက္ထဲက ထြက္ၿပီး ကားေပၚကို အတက္ သူ႕တပည္႕ေတြ ၿခံရံထားတဲ႕ ၾကားက ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေဘာင္းဘီတိုပြပြ..တီရွပ္ႏြမ္းႏြမ္းနဲ႕ ညွပ္ဖိနပ္နဲ႕ တရုတ္ဘိန္းစားလို ပိန္နာနာ လူတေယာက္က ေၿပးလာၿပီး ဗစ္တာ

ညိဳ၀င္းကို ေၿပာင္းတိုေသနတ္ေလးနဲ႕ အနီးကပ္ ပစ္ခတ္လိုက္တယ္ ။

ဒိုင္း..ဒိုင္း..ဒိုင္း........

ေသနတ္သံ သံုးခ်က္ ….      

ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ ေခါင္းထဲကို ပြိဳင္႕၃၈ က်ည္ေတြ အစုလိုက္ ၀င္သြားတယ္ ။ လမ္းမေပၚကို ဟတ္ထိုး ေမွာက္ရက္

လဲက်သြားတယ္ ။ သူ႕တပည္႕ေတြက ေၾကာင္ၾကည္႕ေနတယ္ ။ မထင္ဘူးေလ ။ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ရန္ကုန္

ၿမိဳ႕ စည္ကားတဲ႕ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ လုပ္လိုက္တာ ...။

သူတို႕ ပစ္တဲ႕ေကာင္ကို တိုက္ခိုက္ဖို႕ ၿပင္လိုက္ေတာ႕ ပစ္တဲ႕ေကာင္က ထြက္ေၿပးသြားတာ ေတာ္ေတာ္ ေ၀းေ၀း 

ကို ေရာက္ေနၿပီ ။ သည္ အခ်ိန္မွာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ တစီး ေရာက္လာၿပီး ပစ္ခတ္တဲ႕ ေကာင္ကို တင္ေခၚသြား

တယ္ ။ 

ဒါေတြကို မလွမ္းမကမ္းက ကားတစီးေပၚကေန ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္က စိုက္ၾကည္႕ၿပီး ေက်နပ္ေနတယ္ ။ ၿပံဳးေနတယ္ ။

ဖုန္းကင္မရာနဲ႕ ဗီဒီယို ရိုက္ေနတဲ႕ သူ႕တပည္႕က “ အားလံုး ရိုက္လိုက္တယ္ ေဘာ႕စ္..” လို႕ လွည္႕ေၿပာတယ္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္က “ ဒီေကာင္ကို ေလ်ာ႕လိုက္တဲ႕ ပံုကို အြန္လိုင္းကို တင္လိုက္ကြာ.....မင္းကို မလိုက္ႏိုင္ေအာင္လည္း ပိရိေအာင္ တင္...” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ အေဖၾကီး ဦးအက္စ္မာမြတ္သည္ သူ႕သားေလး ၇ဲ႕ အၿဖစ္ဆိုး သတင္းဆိုးကို ၾကားလိုက္ရတဲ႕ အ

ခါ အၾကီးအက်ယ္ ငိုေၾကြးပါတယ္ ။

“ ၿဖစ္မွ ၿဖစ္ရေလ..သားေလးရယ္.....ငါ႕သားေလးကို လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ.....ငါ႕အသဲႏွလံုးေတြ ကြဲေၾကရပါၿပီကြာ...”

အဖိုးၾကီးရဲ႕ အၿဖစ္ကို တပည္႕ေတြက မၾကည္႕ရက္ၾကပါ ။

“ ဆရာၾကီး.....ဘိုင္ေလး အတြက္ လက္စားေခ်ပါရေစ.....က်ဳပ္တို႕ သြား လုပ္လိုက္မယ္ . . .”

အက္စ္မာမြတ္သည္ နီရဲတြတ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာၾကီးနဲ႕ “ ေကာင္းၿပီ ...ငါ႕သားေလးကို သတ္တဲ႕ေကာင္ကို သားေလး ေသသလိုဘဲ.....ေသေအာင္ သတ္ၾကစမ္း....” လို႕ ေအာ္ၿပီး ေၿပာလိုက္ပါတယ္ 

ကိုၾကီးစိုးက အိမ္႕ကို သူ႕အိမ္ကို ေခၚသြားခ်င္ေပမယ္႕ ဦးဘေဖေသာ္က လက္မခံဘူး ။

အိမ္႕က ဗစ္တာညိဳ၀င္းရဲ႕ အဖမ္းကို ခံခဲ႕ရၿပီးတဲ႕ေနာက္ စိတ္ေရာ လူပါ ညွင္းပန္း ႏွိပ္စက္တာကို ခံခဲ႕ရတာမို႕

အေဖနဲ႕ အိမ္ကို ၿပန္လိုက္ခဲ႕ၿပီး ေဆး၀ါးကုသ အနားယူဖို႕ လိုအပ္သည္ လို႕ ဆိုၿပီး သူ႕အိမ္ကိုဘဲ ၿပန္ေခၚသြား

သည္ ။ 

ကိုၾကီးစိုးလည္း အိမ္႕ကပါ ဦးဘေဖေသာ္နဲ႕ ၿပန္လိုက္သြားခ်င္ေနလို႕ ဘာမွ မေၿပာေတာ႕ဘူး ။ အိမ္႕က “ သြားအံုး

မယ္..ကိုၾကီးစိုး...” လို႕ ႏုတ္ဆက္သြားသည္ ။

ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ အိမ္ကို အိမ္႕ဇာေသာ္ ေရာက္တာနဲ႕ သဲပံု႕ ေၿပးလာသည္ ။ ေရာက္လာသည္ ။

“ စိတ္ပူလိုက္ရတာ အိမ္႕ရယ္ . . .” သဲပံု႕က အိမ္႕ကို ဖက္သည္ ။

ဦးဘေဖေသာ္က အိမ္႕ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေနခဲ႕တဲ႕ အိမ္႕ရဲ႕ အခန္းကို ဘာမွ မေၿပာင္းလဲဘဲ ဒီအတိုင္း ထား

ထားတာကို အိမ္႕ေတြ႕ရသည္ ။ အိမ္႕ရဲ႕ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကစားခဲ႕တဲ႕ အရုပ္ကေလးေတြက အစ ။

အိမ္႕ကို အိမ္ေဖၚမေလးေတြကလည္း ဖူးဖူးမွဳတ္ ၿပာၿပာသလဲ ဂရုစိုက္ လုပ္ကိုင္ေပးၾကသည္ ။

အိမ္႕သည္ ဆပ္ၿပာၿမဳပ္ေမႊး ေရေႏြးကန္ထဲမွာ တကိုယ္လံုး စိမ္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ သဲပံု႕က အိမ္႕အနားမွာ

တခ်ိန္လံုး ေနေပးသည္ ။ သဲပံု႕က ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို ရဲတိုင္ဖို႕ တရားစြဲဖို႕ အၾကံေပးသည္ ။ အိမ္႕က မလုပ္ခ်င္ ။

ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ႕...အိမ္႕ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ေနလိုက္ခ်င္တယ္....လို႕ေၿပာသည္ ။

ဦးဘေဖေသာ္သည္ အိမ္႕ကို အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း ဆရာ၀န္ နဲ႕ စစ္ခ်င္သည္ ။ ဘာၿဖစ္ေနလဲ..ဘာလိုအပ္လဲ

စစ္ခိုင္းသည္ ။ ဆရာ၀န္က အိမ္႕ဇာေသာ္ သိတဲ႕လူ ၿဖစ္ေနသည္ ။ ပန္းသြားပို႕ဖူးတဲ႕ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ပါ ။

ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ္႕ကို စမ္းသပ္ရင္း...“ ကိုယ္႕ကို မွတ္မိတယ္ မဟုတ္လား....” လို႕ ၿပံဳးၿပီး ေမးသည္ ။

အိမ္႕က “ ဟုတ္...မွတ္မိပါတယ္...ေဒါက္တာ...” လို႕ ေၿဖသည္ ။

ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက “ ေဒါက္တာ လို႕ မေခၚပါနဲ႕ဗ်ာ.....” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။ အိမ္႕က “ ဒါၿဖင္႕ ဘယ္လို

ေခၚရမွာလဲလို႕..” လို႕ ၿပန္ေမးလိုက္သည္ ။

“ ကိုကို...လို႕ ေခၚ...” လို႕ သူက ၿပံဳးစိစိနဲ႕ ေၿပာလိုက္လို႕ အိမ္႕လည္း “ အဲလိုၾကီးေတာ႕ ေခၚခ်င္ပါဘူး....” လို႕ ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္ ။

သူက အိမ္႕ကို အၾကမ္းဖ်င္း စစ္ေဆးေပးတာ ၿဖစ္ၿပီး လိုအပ္တာေတြ တခ်ိဳ႕ကို ေဆးရံုမွာ စစ္ေပးမည္ လို႕ ေၿပာသည္ ။ဦးဘေဖေသာ္က သူနဲ႕ ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူနဲ႕ အရမ္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးၾကသည္ ..သူတို႕ႏွစ္ေယာက္

ဟာ ေဂါက္ရုိက္ဖက္ ေဘာ္ဒါေတြ..လို႕ ေၿပာၿပသည္ ။

အိမ္႕ကို အ၀အိပ္ၿပီး နားလိုက္ဖို႕ တိုက္တြန္းသည္ ။

အိမ္႕လည္း သူ႕အၾကံေပးခ်က္အတိုင္း အိပ္လိုက္သည္ ။ အိပ္ရာက ႏိုးေတာ႕ နည္းနည္း ပို အားရွိသြားသည္ ။

သည္အခ်ိန္မွာ သဲပံု႕က စားစရာ ေသာက္စရာေတြ လင္ပန္းနဲ႕ ထည္႕ၿပီး ယူလာေပးသည္ ။

“ အားရွိေအာင္ စားလုိက္အံုး...အိမ္႕.....”

“ ေက်းဇူးတင္တယ္...သူငယ္ခ်င္းရယ္.....”

သည္ အခ်ိန္မွာ သဲပံု႕ရဲ႕ ဖုန္း ၿမည္လာသည္ ။

“ ဟယ္.....”

လန္႕ေအာ္လိုက္တဲ႕ သဲပံု႕ေၾကာင္႕ အိမ္႕လည္း “ ဘာၿဖစ္လဲဟင္..ဘာၿဖစ္လဲ...” လို႕ ေမးမိရတယ္ ။

သဲပံု႕က တုန္တုန္ရီရီနဲ႕..“ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ေသသြားၿပီ.....ေသနတ္နဲ႕ ပစ္သတ္ ခံရတာ......” လို႕ ေၿပာၿပသည္ ။

“ အို . . . ၿဖစ္မွ ၿဖစ္ရေလ . .ဘယ္.....ဘယ္သူ....သတ္တာတဲ႕လဲဟင္........” လို႕ အိမ္႕ ေမးသည္ ။

သဲပံု႕က “ မသိေသးဘူး..အိမ္႕..သူ႕ကို ပစ္သတ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္နဲ႕ ထြက္ေၿပးသြားတာ လို႕ ေၿပာတာဘဲ....” လို႕ ေၿပာ

ၿပသည္ ။ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို တခုခု လုပ္ဖို႕ စဥ္းစားေနတဲ႕ ဦးဘေဖေသာ္လည္း သည္ သတင္းကို ၾကားလိုက္ရ

ေတာ႕ အရမ္း တုန္လွဳပ္ေၿခာက္ၿခားသြားသည္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ရဲ႕ လက္ခ်က္မ်ားလား......။ ဦးဘေဖေသာ္လည္း ကိုၾကီးစိုး ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ဒီ သတင္း ၾကားၿပီး

ၿပီလား ေမးၾကည္႕လိုက္သည္ ။ ကိုၾကီးစိုးက တီဗီသတင္းမွာ ပါလာလို႕ သိၿပီးၿပီ လို႕ ေၿပာၿပသည္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္သည္ သူ႕တပည္႕ မိုးေသာင္းတင္နဲ႕ အတူ ၿပည္လမ္းမၾကီးေပၚက သူတို႕ မိသားစုပိုင္ “  ႏိုင္

 မန္နီခ်ိန္ဂ်ာ” ( ႏိုင္ငံၿခားေငြ လဲလွယ္ေရး လုပ္ငန္း )ထဲမွာ ေရာက္ေနသည္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္း ပစ္သတ္ခံရတဲ႕ သတင္းက အံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ ပြက္ေလာရိုက္ေနသည္ ။

အြန္လိုင္းမွာ လူသတ္သမားက အနီးကပ္ ပစ္သတ္သြားတဲ႕ ပံု တင္လိုက္တာေၾကာင္႕ တႏိုင္ငံလံုးက လူေတြ

ေတြ႕ၾကရၿပီး သတင္းၾကီးသြားသည္ ။ 

မန္နီခ်ိန္ဂ်ာ လုပ္ငန္းကို သူတို႕ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ ဦးစိုးရာဇ က တာ၀န္ယူၿပီး လုပ္ကိုင္ေနတာ ၿဖစ္သည္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္က ရံဖန္ရံခါ ေလာက္ဘဲ သည္ လုပ္ငန္းကို လာၾကည္႕တတ္သည္ ။ ဦးစိုးရာဇကဘဲ အစစ အရာရာ

ကို တာ၀န္ယူ လုပ္ကိုင္ေပးေနခဲ႕သည္ ။

သူ႕လက္ခ်က္မွန္း မသိၾကတဲ႕ သူတို႕ ၀န္ထမ္းေတြကလည္း ဒီလူသတ္မွဳ အေၾကာင္းကို ထင္ရာၿမင္ရာေတြ အကုန္

ေလွ်ာက္ေၿပာေနၾကသည္ ။ သူက နားၿငီးလာလို႕ မန္ေနဂ်ာ ဦးစုိးရာဇကို ေခၚၿပီး ၀န္ထမ္းေတြကို စကားမမ်ားဘဲ

ကိုယ္႕အလုပ္ကို ဂရုတစိုက္ လုပ္ၾကဖို႕ ေၿပာခိုင္းလိုက္သည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ သူတို႕ တိုက္ခန္းထဲကို လူတေယာက္ ၀င္လာသည္ ။ မ်က္စိေမွးေမွး သြားေခါေခါနဲ႕ တရုတ္

လူမ်ိဳး လူငယ္ တေယာက္ ။ ပိန္ပိန္ကိုင္းကိုင္း နဲ႕ ။

“ ေငြလဲခ်င္လို႕ ….” 

ဒီလူရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ဆိုသလို တခန္းလံုးကို အကဲခတ္ေနသည္ ။

“ ဟုတ္ကဲ႕ ရပါတယ္ ...ဘယ္လို လဲခ်င္တာလဲ..ေဒၚလာကေန ၿမန္မာက်ပ္ကို လဲခ်င္တာလား . .”

“ ဟုတ္တယ္.....ဘယ္ေစ်းေပါက္လဲ...”

မန္ေနဂ်ာ ဦးစုိးရာဇက ဒီကေန႕ေပါက္ေစ်းကို ေၿပာၿပသည္ ။

သည္လူက ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက အေမရိကန္ေဒၚလာ ေငြစကၠဴတထပ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေကာင္တာေပၚကို

ခ်ေပးသည္ ။

“ ေဒၚလာေလးရာ လဲခ်င္တယ္ . . .”

“ ဟုတ္ကဲ႕ ရပါတယ္..ခဏေလး ေစာင္႕ပါ ….     ”

အာမက္သည္ ကားထဲမွာ ထိုင္ေနသည္ ။ 

သုတ္သီးသုတ္ၿပာနဲ႕ အကြီး ၿပန္လာသည္ ။ ကားတံခါးကို ဖြင္႕ကာ ၀င္ထိုင္သည္ ။

“ အာစရိ ...ရွိတယ္...ဟိုေကာင္ အထဲမွာ ရွိေနတယ္ ...”

“ ေအး..အထဲမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ....လံုၿခံဳေရး ရွိတယ္ ထင္သလား....”

“ ၀န္ထမ္း ေလးေယာက္ ေလာက္ ရွိတယ္..လံုၿခံဳေရးေတာ႕ မရွိဘူး ထင္တာဘဲ....”

“ အိုေက..ရွိေတာ႕လည္း ေဆာ္ပစ္တာေပါ႕ကြာ..ကဲ အကြီး..မင္းေရာ အထဲ ၿပန္လိုက္ခဲ႕မလား....”

“ ဟား..လိုက္တာေပါ႕..ဆရာဘိုင္ေလးအတြက္ က်ဳပ္က လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာ တပိုင္းကို ေသလို႕...”

“ အိုေက..ေကာင္းၿပီ....”  လို႕ အာမက္က ေၿပာရင္း ဖုန္းကို ထုတ္ ဆက္လိုက္သည္ ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္သည္ ေဘးခန္းက ေကာ္ဖီဆိုင္က အထူး စပါယ္ရွယ္ ကာေဖးလာေတး ေကာ္ဖီကို တပည္႕ေလး တ

ေယာက္ ယူလာေပးလို႕ အရသာခံၿပီး ေသာက္ေနရင္း မန္ေနဂ်ာ စိုးရာဇ ရွင္းၿပေနတဲ႕ ေငြေၾကး လဲလွယ္မွဳ ႏွံဳး

ထားေတြ အေၾကာင္းကို နားေထာင္ေနတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ သူ ဒါေတြကို သိပ္ စိတ္၀င္စားလွတာမွ မဟုတ္တာ ။

သူ႕စိတ္ထဲမွာ အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ၿပန္ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႕...ဖန္ဖို႕ဘဲ ရွိေနတယ္ ။

သူ ဗစ္တာညိဳ၀င္းကို ဒီေလာကၾကီးထဲကေန အၿပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ ပစ္လိုက္ႏိုင္ခဲ႕တာကို ေက်နပ္ ပီတိၿဖစ္

ေနတယ္ ။ သည္ ငနာကို သူ မုန္းတီးေနတာ ၾကာခဲ႕ၿပီ ။ သူ လုပ္တဲ႕ ကိစၥေတြ အေရွ႕မွာ ဒီငနာက ကန္႕လန္႕

ကန္႕လန္႕ ေရာက္ေရာက္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ခဲ႕ရတယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္ကို ဒီေကာင္ ဖမ္းေခၚသြားတာက သူ႕ကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္လိုက္တာ ။

သူ႕ကို ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေက်ာၿပလိုက္တာ မဟုတ္လား ။ ဒီေကာင္က ဘာမို႕လဲ ။ ေတးထားတာ ၾကာခဲ႕ၿပီ ။ ဘယ္ရမလဲ...။

ေဂ်ာ္ဂ်ီတို႕က ေက်ာလာရင္ လံုး၀ ခံတာ မဟုတ္ဘူး ...။

ဒီငတိနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ သူ ၿပည္ဖံုးကား ခ်ထားတဲ႕ ကိစၥ ကို ဖ်တ္ကနဲ ၿပန္ စဥ္းစားမိတယ္ ။ စဥ္းစားမိတိုင္း သူ

ရင္နာတယ္ ။ ခံစားရတယ္ ။ လက္သီးဆုပ္လိုက္မိတယ္ ။

ဘယ္သူမွမသိတဲ႕ ကိစၥ တခု ရွိခဲ႕တယ္ ။

ဗစ္တာညိဳ၀င္း အေပၚ သူ အခဲမေက်ခဲ႕တာ ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သူ ထုတ္မေၿပာခဲ႕ဘူး ။

ကမာရြတ္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူ အရမ္း ၾကိဳက္ခဲ႕တဲ႕ ေကာင္မေလး တေယာက္ ရွိခဲ႕တယ္ ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ႕ ဒီ

ေကာင္မေလးက တအား လွတယ္ ။ သည္ ေကာင္မေလး နံမည္က မိသင္း...တဲ႕ ။

မိသင္းက မုန္႕ဟင္းခါးသည္ရဲ႕ သမီး ။

သူ မိသင္းကို လိုက္ဖန္တာ မိသင္းက ဆင္းရဲေပမယ္႕ မာနက ၾကီးတယ္ ။ သူ႕ကို မယံုၾကည္သလို ၿပန္လည္း မ

ၾကိဳက္ဘူး ။ မိသင္းကို စြဲစြဲလန္းလန္းနဲ႕ သူ လိုက္တယ္ ။ ဖန္တယ္ ။ 

မိသင္းကို သူ တကယ္ ခ်စ္မိတယ္ ။ တေန႕ မိသင္း သူ႕ကို ၿပန္လက္ခံရင္ လက္ထပ္ယူမယ္ လို႕သူ မွန္းခဲ႕တယ္ ။ လေပါင္းမ်ားစြာ မိသင္းကို သူ လိုက္တယ္ ။ ငိုၿပတယ္ ။ ၾကာေတာ႕ မိသင္းက သူ႕ကို သနားလာပံုရတယ္ ။

မိသင္းနဲ႕သူ ခ်စ္သူေတြ ၿဖစ္သြားၾကတယ္ ။ မိသင္း အခ်စ္ကို ရတာ သူ အရမ္း ၀မ္းသာတယ္ ။ မိသင္းကို သူ

အထင္မေသးဘူး ။ မိသင္းကို ၿဖဳတ္ဖို႕ ဖန္တာ မဟုတ္ဘူး ။ တကယ္ ခ်စ္မိခဲ႕တာ  ။

ဒါေပမယ္႕ တေန႕မွာ မိသင္း ဆီကို သူသြားေတာ႕ မိသင္း မရွိေတာ႕ဘူး ။ သူတို႕ ေၿပာင္းသြားၾကၿပီ .။သူ႕ကမၻာၾကီး ပ်က္စီးၿပိဳကြဲသြားခဲ႕တယ္ ။ မိသင္းက သူ႕အတြက္ စာတေစာင္နဲ႕ ဗီဒီယိုတိတ္တေခြ အိမ္နားနီးခ်င္း တေယာက္ဆီ

မွာ ခ်န္ထားခဲ႕တယ္ ။

သူ႕ကို စိတ္နာဆဲဆိုထားတဲ႕ စာ ပါ ။ဗီဒီယို အေခြက သူ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ ကဲေနတဲ႕ ပံုေတြ ။

ဒါ ဘယ္သူ႕လက္ခ်က္လည္း သူ စံုစမ္းေတာ႕ ဗစ္တာညိဳ၀င္း ၾကားက ၀င္ေထာင္တာ ၿဖစ္ေနတယ္ ။ သူ ေက်ာခဲ႕

တာေတြ ရွိလို႕ သူ႕ကို ၿပန္ လက္စားေခ်တာ ။ အဲဒီတံုးက ဒီငနာကို သူ လိုက္ဖိုက္တယ္ ။ ကားနဲ႕ လိုက္တို္က္

တယ္ ။ ဒီေကာင္စီးတဲ႕ ကားကိုလည္း ၀ိုင္း ဖ်က္ဆီးခဲ႕တယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ သူ အညွိဳးထား ၿပီး သူ႕ကို

တိုက္ခိုက္ခဲ႕တယ္ ။

အခု အိမ္႕ကိစၥလည္း ေရာက္ေရာ သူ႕သည္းခံႏိုင္စြမ္းအားေတြ ကုန္သြားခဲ႕ၿပီ ။ ဒီေကာင္႕ကို လားပင္စင္ ေပးလိုက္

ရၿပီ ။ အခုေတာ႕ ရဲေတြ စီအိုင္ဒီေတြ ေၿခရွဳပ္ အလုပ္မ်ားေနၾကၿပီ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ သူတို႕ ဆိုင္ထဲကို လူေလးေယာက္ ၀င္လာတယ္ ။ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ လူေလးေယာက္ ။ အေမရိကန္

သမၼတ အိုဘားမား မ်က္ႏွာဖံုးေတြ တပ္ထားတဲ႕ လူေလးေယာက္  ။ လက္ေတြထဲမွာ ေသနတ္ကိုယ္စီနဲ႕ ။

အေရွ႕ဆံုးက တေယာက္က မန္ေနဂ်ာ စိုးရာဇကို ေသနတ္နဲ႕ ခ်ိန္ၿပီး “ ေငြေတြကို အိတ္တလံုးနဲ႕ အၿမန္ထည္႕

..” လို႕ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ စိုးရာဇ က ေႏွးေကြးေနလို႕ ေသနတ္ဒင္နဲ႕ ပုခံုးကို ထုခ်လိုက္ၿပီး

“ ၿမန္ၿမန္လုပ္..ပစ္သတ္ပစ္လိုက္ရမလား..” လို႕ ထပ္ေအာ္တယ္ ။ သူ႕အေနာက္က လူသံုးေယာက္က က်န္တဲ႕၀န္

ထမ္းေတြကို ၾကမ္းေပၚကို ေဆာင္႕ေၾကာင္႕ထိုင္ၿပီး လက္ေတြကို ေခါင္းေပၚကို တင္ခိုင္းတယ္ ။

စိုးရာဇက ၿမန္မာက်ပ္ေတြေရာ ေဒၚလာေတြေရာ အိတ္ၾကီးတလံုးထဲကို ထည္႕ေပးလိုက္တယ္ ။

“ မင္းလဲ ဟိုေကာင္ေတြလိုဘဲ ထိုင္..ေခါင္းေပၚ လက္တင္ထား....”

ေငြအိတ္ၾကီးကို တေယာက္က ဆိုင္ခန္း အၿပင္ကိုဆြဲယူထုတ္သြားၿပီးတဲ႕ ေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္တဲ႕လူက

သူတို႕ကို ခပ္တည္တည္နဲ႕ ၾကည္႕ေနတဲ႕ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ကို “ မင္းက ဘာၾကည္႕တာလဲကြ....” လို႕ ေငါက္လိုက္

ၿပီး ေသနတ္နဲ႕ တည္႕တည္႕ခ်ိန္လိုက္တယ္ ။ ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္က ဘာမွ ၿပန္မေၿပာေပမယ္႕ ပုခံုးတြန္႕ၿပတယ္ ။

“ ရုပ္က ပမာမခန္႕နဲ႕...ေဟ႕ေကာင္ေတြ..ေဆာ္ပစ္လိုက္စမ္းကြာ...” လို႕ ေၿပာလိုက္တာနဲ႕ က်န္တဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္

ႏွစ္ေယာက္က ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ကို အနီးကပ္ ပစ္ခတ္ လိုက္ၾကတယ္ ။ 

ေသနတ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္ ။ ယမ္ခိုးေငြ႕ေတြ ဆိုင္ခန္းထဲ ေ၀သြားတယ္ ။

မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ေတြ ဆိုင္ခန္းထဲက ေၿပးထြက္သြားၾကတဲ႕အခ်ိန္ စိုးရာဇ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို ေခၚ

တယ္ ။ 

ေဂ်ာ္ဂ်ီ၀င္းႏိုင္ကေတာ႕ ၾကမ္းၿပင္ေပၚမွာ ေသြးအိုင္ထဲ အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီ ။

ရန္ၿငွိဳးရန္စေတြေၾကာင္႕ ၿပိဳင္ဖက္ႏွစ္ေယာက္ ပစ္ၾကသတ္ၾက ေသၾကတဲ႕ သတင္းဆိုး သည္ ေန႕ရက္လေတြ ၾကာ

လာေတာ႕လည္း လူေတြ ေမ႕ေလ်ာ႕ကုန္ၾကတာပါဘဲ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း အေဖ ၿဖစ္သူ ဦးဘေဖေသာ္ရဲ႕ ကားေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းမွာ ၀င္ၿပီး ကူညီ လုပ္ကိုင္ေနၿပီ ။

သဲပံု႕လည္း အိမ္႕ဆီကို အၿမဲလာတယ္ ။ အိမ္႕က အေဖကိုယ္စား လုပ္ငန္းမွာ တာ၀န္ယူေပးလို႕ ဦးဘေဖေသာ္

လည္း ခရီးထြက္ႏိုင္လာတယ္ ။ 

အိမ္႕တို႕ရဲ႕ ေရေဆးဆီထိုး လုပ္ငန္းၾကီးလည္း အိမ္႕ရဲ႕ ဦးစီးမွဳနဲ႕ လဖက္ရည္ဆိုင္..စားေသာက္ဆိုင္ကိုပါ ေသေသ

သပ္သပ္ ထပ္တိုးခ်ဲ႕လိုက္တာေၾကာင္႕ ပို ေအာင္ၿမင္လာတယ္ ။ 

အေခ်ာစား အိမ္႕ဇာေသာ္ေၾကာင္႕လည္း လူေတြ ပိုစည္ကားလာတယ္ လို႕ နီးစပ္သူေတြက ေၿပာၾကတယ္ ။

အိမ္႕ဇာေသာ္လည္း ကိုၾကီးစိုးနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ၿပတ္သြားတယ္ ။ ကိုၾကီးစိုးက အိမ္႕အၿပင္ မိန္းကေလးေတြ အ

မ်ားၾကီးနဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြ လုပ္ထားတာေတြ ေပၚေပါက္သြားလို႕ အိမ္႕က ၿဖတ္ပစ္လိုက္တာ ။ သူက အၾကိမ္ၾကိမ္

ေတာင္းပန္ၿပီး ၿပန္ခ်ဥ္းကပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေပမယ္႕ အိမ္႕က လက္မခံေတာ႕ဘူး ။

ဒက္ဒီ ခရီးသြားလို႕ သည္ တပတ္လံုး အိမ္႕ အလုပ္မွာ တေနကုန္ ရွိေနတယ္ ။

ရံုးခန္းေလးက ေကာင္တာမွာ ထိုင္ၿပီး ကားလာေဆးတဲ႕လူေတြ ဆီက ေငြရွင္းေပးတာေတြကို လက္ခံလိုက္..တခါ

တခါ လဖက္ရည္ဆိုင္ အေၿခအေနကို သြားၾကည္႕လိုက္ လုပ္ရေပမယ္႕ အလုပ္သမားေတြ ငွားထားတာေၾကာင္႕

သူတို႕ လုပ္တာကိုင္တာကို ၾကီးၾကပ္ေပးရတာမို႕ သိပ္ေတာ႕ ပင္ပန္းတဲ႕အလုပ္ မဟုတ္ ။

အိမ္႕ရဲ႕ နံမည္ၾကီးလို႕ လာလာၾကည္႕ၾကတဲ႕ ဘဲေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပါ ။

လဖက္ရည္ဆိုင္ကေနလည္း ေငြရွင္းေကာင္တာက အိမ္႕ကို ၿမင္ႏိုင္တာေၾကာင္႕ ဘဲေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက

လဖက္ရည္ဆိုင္ထဲကေန လွမ္းၿပီး ၾကည္႕ေနတတ္ၾကတယ္ ။ 

အိမ္႕ ေကာင္တာ ထိုင္ခံုကေန ထၿပီ ဆိုရင္ မ်က္လံုးေတြက ၀ိုင္းၿပံဳၿပီး အိမ္႕ရဲ႕ ခါးေသးေသး ေအာက္က စြင္႕ကား

တဲ႕ အလွအပေတြကို “ ေခၚေတာတေထာင္အား ” ပါ၀ါ မ်က္လံုးၾကီးေတြနဲ႕ ေငးေမာၾကၿပီ ။

ဒီေန႕ အိမ္႕ အလုပ္ပါးတယ္ ။ ဗုဒၶဟူးေန႕ ရဲ႕ ေန႕လည္ခင္း ။

လဖက္ရည္ဆိုင္က တာ၀န္ခံ မမေကသီက အိမ္႕ကို မုန္႕ဟင္းခါး လာပို႕ေပးတယ္ ။ အိမ္႕က စားေနက်ေလ ။

“ အိမ္႕ၾကိဳက္တတ္တဲ႕ ငါးဖယ္ေၾကာ္နဲ႕ ဘူးသီးေၾကာ္ေလး ညွပ္ထည္႕လာေပးတယ္ ...”

“ သိုင္းက်ဴး မမေကသီ.....”း

ေမႊးပ်ံ႕တဲ႕ ဟင္းရနံ႕ေလးေၾကာင္႕ အလုပ္ကို ေကာင္ေလးတေယာက္ ေခၚ လုပ္ခိုင္းၿပီး ကားေရေဆးေနတာေတြကို

လွမ္းၾကည္႕ရင္း မုန္႕ဟင္းခါးကို စားတယ္ ။ ေကာင္းလိုက္တာ ..။

သည္ အခ်ိန္မွာ “ အိ္မ္႕..ေနေကာင္းလား..” လို႕ အေနာက္ကေန ေၿပာလိုက္တဲ႕ အသံ ၾကားလိုက္လို႕ လွည္႕ၾကည္႕

လိုက္သည္ ။

“ အိုး....ကိုဇင္မင္း၀င္း ….      ”

“ အိမ္႕နဲ႕ မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ.....အိမ္႕ ဒီမွာ ဦးစီး လုပ္ေနတယ္ လို႕ေတာ႕ ၾကားေနတာ..အခုမွဘဲ လာၿဖစ္တယ္...”

“ ဟုတ္တယ္..ဒက္ဒီ႕ကို လာကူေနတာ ...ဘယ္လိုဘဲ ကိုဇင္မင္း၀င္း...ရုပ္ရွင္ကားေတြ ေတာ္ေတာ္ဘဲ ရိုက္ၿဖစ္ေန

လား . . .”

“ ဟုတ္တယ္..အိမ္႕..ရိုက္ၿဖစ္ပါတယ္ ..အခု ေနာက္ပိုင္း..ရင္သိမ္႕တုန္ ဇာတ္လမ္းေတြေပါ႕.....နဲနဲ...ၾကမ္းတဲ႕ဟာေလး

ေတြေပါ႕..ဟင္းဟင္း.....”

“ ယံုပါတယ္ရွင္..ကိုဇင္မင္း၀င္းက ဒီလိုဖက္မွာ တဖက္ကမ္းခပ္ ကြ်မ္းတဲ႕ လူတေယာက္ဘဲ မဟုတ္လား...”

“ ဟဲဟဲ...အိမ္႕ကလည္း..အမွန္ေတြကို ေၿပာေနၿပန္ပါၿပီေလ....ဟားဟား....”

ဇင္မင္း၀င္းနဲ႕ အိမ္႕နဲ႕က တကယ္႕ကို ပြင္႕လင္းၿမင္သာ ခဲ႕ၾကတဲ႕ သူေတြပါ ။ ဇင္မင္း၀င္း ရဲ႕ အကိုင္အတြယ္ အ

ထိအေတြ႕ေတြက အိမ္႕ကို တအား စြဲလန္းေစခဲ႕တာပါ ။ အခုေတာ႕ အိမ္႕ စိတ္ေတြ တည္ၿငိမ္ ေအးေဆးေနသလို

ဘဲ ။ သူ႕ကိုလည္း ပံုမွန္ မိတ္ေဆြ တေယာက္လိုဘဲ ဆက္ဆံခ်င္ေတာ႕တယ္ ။

“ ဟိုေလ..အိမ္႕...အားတဲ႕ အခါ..ကိုယ္နဲ႕ ညစာေလး ဘာေလး....”

“ အိမ္႕ အခ်ိန္ မရွိပါဘူး..ကိုဇင္မင္း၀င္း......ေဆာရီးဘဲေနာ္.....အိမ္႕ ဘယ္သူနဲ႕မွ မထြက္ေတာ႕ဘူး......”

“ ေအာ္ . . အိမ္႕ရယ္...အိမ္႕...ၾကံဳခဲ႕..ၿဖတ္သန္းခဲ႕ရတဲ႕ အခက္အခဲေတြက မ်ားေတာ႕ စိတ္ေတြ ပင္ပန္းေနမွာေပါ႕

ကိုယ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္....တေန႕ေန႕..တခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ႕..ကိုယ္က အိမ္႕အတြက္ဆို အၿမဲ အဆင္သင္႕ ရွိေနတာ

ပါ..အိမ္႕ အိမ္ထဲမွာဘဲ ပ်င္းၿပီး အၿပင္ထြက္ ေလေကာင္းေလသန္႕ရွဳခ်င္ရင္ ကိုယ္႕ကို သတိရလိုက္ေပါ႕..”

အိမ္႕လည္း စိတ္ထဲမွာ ၿပံဳးလိုက္မိတယ္ ။

ဟြန္း..နင္႕အၾကံ..ငါမသိရင္ ခက္မယ္...နင္ ငါ႕ကို ရွဴေစခ်င္တာက ေလေကာင္းေလသန္႕ မဟုတ္ပါဘူးဟာ...နင္

ရွဳေစခ်င္တာက နင္႕လေခ်ာင္းၾကီးပါ....လို႕ စိတ္ထဲမွာ ေၿပာေနမိတယ္ ။

ဇင္မင္း၀င္း ႏုတ္ဆက္ၿပီး ၿပန္သြားတယ္ ။ မၾကာေသးတဲ႕ အခ်ိန္ကာလတံုးက ဇင္မင္း၀င္းနဲ႕ ကာမစပ္ယွက္ခဲ႕တာ

ေတြကို တခ်က္ ၿပန္ ၿမင္ေယာင္ သတိရလိုက္မိၿပီး စိတ္ထဲမွာ ကာမဆႏၵ လိုလားခ်င္သလိုလို ၿဖစ္သြားလိုက္ေသး

တယ္ ။ ေပါင္ၾကားမွာ စိုစိစိ ဖီလင္ေလးေတာင္ ရလိုက္တယ္ ။

အင္း...အိမ္႕ သည္ကိစၥေတြကို မေတြးတာ ၾကာၿပီ . ။

ေအးေဆး တည္ၿငိမ္လာၿပီ လို႕ ထင္ရတဲ႕ အိမ္႕ဇာေသာ္ရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ ဇင္မင္း၀င္း ေရာက္လာတာနဲ႕ ဟိုတံုးက ဇင္မင္း၀င္းနဲ႕ လုပ္ခဲ႕တာေတြကို ၿပန္ေၿပာင္း သတိရမိခဲ႕တာေၾကာင္႕ ငုတ္လွ်ိဳးေနတဲ႕

ကာမစိတ္ေတြက ေပၚေပါက္လာရၿပန္ၿပီ ။

အလုပ္ ပိတ္ဖို႕ အခ်ိန္ နီးကပ္လာၿပီ ။

အိမ္႕ အိမ္သာထဲ ၀င္ခဲ႕တယ္ ။ ေသးေပါက္ခ်င္လို႕ မဟုတ္ဘူး ။ ေပါင္ၾကားဂြဆံုက စိုစိစိ ၿဖစ္ေနတာကို စူးစမ္းခ်င္တာ ။ ဟုတ္တယ္ ။ အိမ္႕ ဇင္၀င္း၀င္းေၾကာင္႕ အရင္ အေဟာင္းေတြ ၿပန္ေၿပာင္း သတိရ

ၿပီး ကာမဆႏၵ ေတာင္႕တတဲ႕စိတ္ေတြ ၀င္လာတာ။ အရည္ေတြ စိုရဲေနတယ္ ။ မို႕ေဖါင္းတဲ႕ အေမႊးေရးေရးနဲ႕ သူ႕မုန္႕ေပါင္းကို တခ်က္ စမ္းလိုပ္မိတယ္ ။

ဖူး....အင္း...ေယာက်္ားနဲ႕ မေတြ႕တာ ၾကာလို႕ လိုလားေနၿပန္ၿပီ ။

လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးလည္း ဆိုင္ပိတ္ေတာ႕မွာမို႕ စသိမ္းေနၿပီ ။

ကားေရေဆးတဲ႕ေနရာက တာ၀န္ခံ ေကာင္ေလး ေက်ာ္ေက်ာ္က “ မမ..အသစ္ လက္မခံႏဲ႕ေတာ႕ ..လက္ရွိ ေဆးေနတာ သံုးစီး ရွိေနေသးတယ္....” လို႕ လာ သတိေပးတယ္ ။ အဲလို သတိေပးဖို႕ ဒီ

ေကာင္ေလးကို ၾကိဳေၿပာထားခဲ႕တာေလ ။ မဟုတ္ရင္ ပိတ္ႏိုင္ေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘူး ။

“ CLOSED ” ဆိုတဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကို ေက်ာ္ေက်ာ္ သြားခ်ိတ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

သည္ေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ တက္ၾကြတယ္ ။ ၾကိဳးစား ႏိုးၾကားတယ္ ။ ဒါေၾကာင္႕ ဒယ္ဒီက သူ႕ကို အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။ တဖြဖြ ခ်ီးမြမ္းတတ္တယ္ ။ “ ဒီကေလး..ေတာ္တယ္...” တဲ႕ ။

ေက်ာ္ေက်ာ္႕ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕လိုက္မိေတာ႕ အဆီပို တက်ပ္သားေတာင္ ရွိမွာ မဟုတ္တဲ႕ က်စ္လစ္ေတာင္႕တင္းၿပီး အခ်ိဳးက်တဲ႕ သူ႕ကိုယ္လံုး အေနအထားကို အိမ္႕ သေဘာက်သြားတယ္ ။ အား

ေကာင္းသန္မာတဲ႕ ေကာင္ေလးမို႕ မိန္းမတေယာက္ကို ေကာင္းေကာင္း ေထာင္းေပးႏိုင္မယ္႕ ေယာက်္ား တေယာက္ဘဲ လို႕ အိမ္႕လည္း လတ္တေလာ ၿဖစ္ေနတဲ႕ စိတ္ရိုင္းေတြနဲ႕ ေတြးလိုက္တာ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ေငြသိမ္းေကာင္တာက အတြင္းဖက္ စားပြဲေလး ေပၚက  အိမ္႕ရဲ႕ ဟမ္းဖုန္းေလး တတိတိနဲ႕ ၿမည္လာတယ္ ။

ဘယ္သူ ေခၚတာလဲ ၾကည္႕လိုက္တယ္ ။ ဒယ္ဒီမ်ား ေခၚတာလားလို႕ပါ ။ အိုး...ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ.....။

“ ဟယ္လို.....အိမ္႕ဇာေသာ္ပါ.....”

“ ေဟး..အိမ္႕..ဒို႕ပါ ..မ်ိဳးစည္သူ ......”

“ အကို..မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ......”

“ ဟုတ္တယ္...ဒို႕လည္း ခရီးသြားေနလို႕...မေန႕ကဘဲ ၿပန္ေရာက္တာ....”

“ ဘယ္သြားတာလဲ အကို..ဗေကးရွင္းလား.....”

“ မဟုတ္ဖူး..အိမ္႕..အလုပ္ကိစၥနဲ႕..စကၤာပူ သြားတာ...အိမ္႕အတြက္ေလ...လက္ေဆာင္ေလးေတြ ပါလာတယ္...အိမ္႕ကို လာေပးလို႕ ရမလား.... အန္ကယ္လ္ေကာ ရွိလား....”

“ ဒယ္ဒီ မရွိဘူး..အကို..သူ႕မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ ငပလီကို သြားေနတယ္.....”

“ အိမ္႕က အန္ကယ္လ္႕ေနရာမွာ တာ၀န္ယူေပးေနတာေပါ႕ေလ.....”

“ ဟုတ္တယ္..အကို....”

“ ေကာင္းလိုက္တာ အိမ္႕ရယ္...အကို ၀မ္းသာတယ္ ......အိမ္႕ ဒီညေန အားလား..ဘာမွ ခ်ိန္းထားတာ မရွိရင္ အကိုနဲ႕ တခုခု ထြက္စားမလား...၀ယ္လာတဲ႕ ပစၥည္းေလးေတြလည္း ေပးရင္းနဲ႕ေလ...”

“ အင္း......ဘာမွ ေတာ႕ မရွိပါဘူး......ရတယ္ေလ...အကို လာလို႕ ရပါတယ္....”

“ အိုေက..အိမ္႕..ဒါဆို အကို ခုနစ္နာရီေလာက္ လာခဲ႕လို႕ ရမလား....”

“ ရတယ္ အကို.....အိမ္႕ အိမ္ကဘဲ ေစာင္႕ေနမယ္ .....”

“ အိုေက ေကာင္းၿပီ..ေတြ႕မယ္ေနာ္...အိမ္႕...ဆီးယူး.....”

“ ဆီးယူး အကို.....ဘိုင္း......”

ဟင္း..ေစာေစာက ေက်ာ္ေက်ာ္႕ကို မရိုးမသား ေတြးမွန္းလိုက္မိတာေတြ အိမ္႕ေခါင္းထဲမွာ မရွိေတာ႕ဘူး ။ ေက်ာ္ေက်ာ္႕ေနရာမွာ အစားထိုး ေနရာ၀င္ယူသြားတာက ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူ ...။

ဟင္း..ခ်စ္ရည္ရႊၽြမ္းေနတဲ႕ သူ႕မ်က္လံုးညိဳညိဳၾကီးေတြနဲ႕ အိမ္႕ကို စိုက္စိုက္ၾကည္႕တတ္တဲ႕ ေဒါက္တာမ်ိုးစည္သူ ရဲ႕ အၾကည္႕ေတြထဲမွာ အိမ္႕ကို သူ ခ်စ္ေနတယ္ ဆိုတာ အိမ္႕ သိခဲ႕တာ ၾကာပါၿပီ ။

အားလံုး သိမ္းဆည္းၿပီးလို႕ ၿပန္ခါနီး အိမ္႕လည္း ေက်ာ္ေက်ာ္႕ကို “ မမ မသိလို႕ ေမးရဦးမယ္..မင္းက အိမ္ေထာင္နဲ႕လား....” လို႕ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ေက်ာ္ေက်ာ္က “ ဟုတ္တယ္..မမ....ပ်ေနာ္႕မွာ က

ေလး၂ေယာက္ ရွိပါတယ္ မမ..” လို႕ ေၿဖလိုက္တယ္ ။

အိမ္႕ သူ႕ဘီအမ္ဒဗ်ဴကားၿဖဴေလးေပၚကို တက္လိုက္ရင္း..“ အင္း...ငါ႕စိတ္ရိုင္းေတြကို အခ်ိန္မွီ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ႏိုင္လို႕ ေတာ္ပါေသးတယ္...” လို႕ ေတြးလိုက္ပါတယ္ ။

ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူနဲ႕ ထြက္ရမွာမို႕ အိမ္ကို ၿပန္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွအပ ၿပင္ဆင္ရဦးမယ္ ။

အကယ္လို႕မ်ား ေဒါက္တာမ်ိဳးစည္သူက အိမ္႕ကို ခ်စ္စကား ေၿပာလာမယ္ ဆိုရင္ အိမ္႕က ၿငင္းပယ္လိမ္႕မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူ႕ကိုဘဲ ဘ၀ၾကင္ေဖၚ အၿဖစ္ ေရြးခ်ယ္လိုက္ဖို႕ အိမ္႕ စိတ္ကူးၿပီးၿပီ ။

အသက္ၾကီးလာတဲ႕ ဒက္ဒီ႕ကို နားခိုင္းၿပီး အိမ္႕ကဘဲ ဆက္ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႕ ဆံုးၿဖတ္ထားခဲ႕ၿပီးၿပီ ။

ပ်က္အစဥ္ ၿပင္ခဏ ဆိုတဲ႕ စကားလိုဘဲ သမီးဆိုးေလး အိမ္႕ဇာေသာ္ဟာ ဒီကေန႕မွာေတာ႕ သမီးလိမၼာေလး တေယာက္ ၿဖစ္ေနပါၿပီ  ။

ၿပီးပါၿပီ